All BLACK

Hoofdstuk 3

Voordat je begint met lezen! Ik wil jullie heel erg bedanken voor alle lieve reacties en stemmen + het aantal lezers. Ik heb mijn doel altijd op -20 en aan het eind van de dag staat hij altijd in de +! (Zie foto) Heel erg bedankt, love you all! Veel lees plezier. :)

Ik word wakker met barstende hoofdpijn. Ik voel dat er een natte washand op mijn voorhoofd is gelegd. Langzaam probeer ik mijn ogen open te doen, maar het gaat niet vanwege al het licht in de slaapkamer.

Ik zie dat Harry rechtop in bed zit, tegen de hoedeplank aan. Hij kijkt voor zich uit en zegt niks. Langzaam ga ik rechtop zitten en kruip ik naar hem toe. "Wat is er?" Met mijn duim aai ik over zijn slaap heen.

"Gaat het?"

Ik knik. "Alleen een beetje hoofdpijn," biecht ik op. "Heb je wel goed geslapen? Je ziet eruit alsof je een geest hebt gezien."

"Volgens mij heb jij er wel meer dan twee gezien," mompelt hij zacht, bijna onhoorbaar.

"Wat heb ik nu weer gedaan?" Met mijn hand op mijn voorhoofd gelegd zak ik weer terug in bed. Ik maak een kreun geluidje van de hoofdpijn.

"Nachtmerries, schreeuwen," lacht hij. "Volgens mij heb ik nog nooit zo hard iemand horen schreeuwen," zegt hij plagerig.

Geïrriteerd geef ik een harde por tegen zijn buik aan.

"Je viel direct weer in slaap na je nachtmerrie, maar rond vijf uur begon je te schreeuwen in je slaap, je schreeuwde alles aan elkaar." Hij zucht een keer diep en gaat daarna weer verder met praten. "Over je moeder, April." Hij zucht nog een keer. "Ik weet het allemaal niet meer. Maar volgens mij gaat er zoveel rond in dat kleine hoofdje van jou dat niemand dat meer kan volgen."

In een soepele en snelle beweging ga ik voor de tweede keer rechtop zitten en pak zijn bovenarm vast. Ik voel hoe ik iets in zijn spieren knijp, Harry heeft best een goed figuur, hij heeft gespierde armen en een goed wasbordje. Ik grinnik bij mijn onnozele en ongepaste gedachtes.

Harry buigt zijn lichaam iets over de mijne heen. Zijn haren hangen over zijn hoofd en raken bijna mijn voorhoofd aan. Zijn krullen zijn door de war geraakt. Ik probeer ze weer recht te leggen maar elke keer springt er weer eentje omhoog.

Ik ben echt blij met mijn tweepersoonsbed, ik weet nog hoe erg ik had gesmeekt bij mijn moeder toen ze voor mij een eenpersoonsbed wou kopen.

Ik hoor het haar nog zo zeggen: "Ik wil nog geen oma worden."

Harry legt een bruine pluk haar achter mijn oren.

"Zei ik verder nog iets?" Ik leg mijn armen om zijn middel heen en trek hem iets naar mij toe, voor hoever dat nog mogelijk is.

"Niet dat ik weet." Hij haalt zijn schouders op. Ik zeg niks maar knik een keer. Een glimlach verschijnt er op zijn gezicht.

"Kijk niet naar me alsof ik een twee jarig kind ben," mopper ik.

Het is even stil in de slaapkamer, Harry is de eerste die de stilte verbreekt. "Wat ga je vandaag doen?" Hij legt zijn handen naast mijn lichaam neer.

"Ik ga de dozen naar de opslagruimte brengen die Bert heeft geregeld, hij zei dat hij de spullen al had ingepakt." Harry trekt zijn wenkbrauwen op.

"Gisteren was de begrafenis, waarom zou hij nou al de spullen van je moeder al ingepakt hebben?"

Ik haal mijn schouders op. "Het is ook al bijna twee maanden geleden dat mama is overleden, ik snap het wel. De spullen maken hem erg emotioneel," zeg ik op mijn meest sympathieke toon. "Bert is Bert." Ik hoor Harry grinniken. Hij hangt nog altijd met zijn lichaam boven dat van mij.