All BLACK

Hoofdstuk 19

Nieuw hoofdstuk! En een nieuwe COVERR. ❤️
Ik ben een cover boek begonnen (zie foto), je kan het zien op mijn pagina, als je ook een cover wilt, maak ik die voor je!

EN: 2000 READS! Thank you SO SO very much! Jullie krijgen een extra kusje van Harry. ;D Veel lees plezier. :)

Glimlachend loop ik sinds weken weer door de school heen. Ik voel me sterker en meer zelfverzekerd nu ik Harry weer aan mijn zijde heb.

Het lege gevoel is niet meer zo groot, maar het gat in mijn hart is er nog wel. Je leert er mee leven, zeggen mensen altijd. En ik weet nu precies wat ze bedoelen.

Als mens kan je niet leren hoe je moet om gaan met je verdriet, maar je kan wel leren leven zonder de persoon waarvan je hield. De ene doet er twee weken over, de ander zes maanden, maar er zijn ook mensen die pas vlak voor hun dood kunnen accepteren dat een dierbare hun heeft verlaten.

Boos zijn op deze persoon kan je niet, want niemand kiest ervoor om dood te gaan, zelfs mensen die zelfmoord plegen, weten niet goed wat ze doen.

Het is lastig, en het is iets waar je nooit gewend aan zal raken, maar Onno had gelijk, het leven gaat verder, je moet niet blijven hangen in de dingen die al zijn geweest.

Helaas kostte mij het wat meer moeite om dit te realiseren, mijn verlies heeft mijn leven overhoop gehaald. Ik heb gekke dingen gedaan, die ik mezelf niet snel zal vergeven. Maar ik heb mezelf beloofd dat ik vanaf vandaag verder ga met mijn leven, mama zal blijven herinneren, maar mezelf iets meer te focussen op mijn leven en wat belangrijk is.

Iets meer te focussen, ja, maar ik mag niet leggen tegen mezelf als het gaat over het feit dat ik me heb neergelegd bij het auto-ongeluk. Ik heb mezelf neergelegd bij de dood van mijn moeder, maar niet de manier hoe.

Veel informatie heb ik niet, en zal ik misschien ook nooit krijgen, maar ik zal zeker niet ophouden met zoeken.

Ik plof neer in de bibliotheek en sla mijn studieboek open. Aandachtig begin ik met het maken van de opgaven.

Na een tijdje voel ik mijn concentratie weg vliegen. Voor me uit starend speel ik met mijn pen en tik ermee op mijn studieboek.

Ik grijp mijn laptop uit mijn tas en begin met het openen van internetpagina's. Denkend kijk ik naar de zoekbalk op Google. Langzaam typ ik de naam "Arend Bos" in de balk. Mijn ogen vliegen over het scherm met de hoeveelheid informatie. Foto's, trends, tweets, van alles vliegt voorbij.

Politieke uitspraken komen voorbij, persoonlijke berichten, foto's van zijn kinderen maar ook foto's van vrienden en familie.

Ik open zijn Facebook pagina en begin met het loeren door zijn foto's. Foto van zijn hond, foto van zijn dochter. Zuchtend scrol ik snel verder.

Mijn oog valt op de foto van een getinte vrouw. Ik pak mijn tas en grijp naar de envelop uit de doos van de opslag.

Ik hou de foto van de vrouw naast de foto op Facebook. Dezelfde ogen, neus, haarkleur.

Ik frons mijn wenkbrauwen en ga met de muisaanwijzer over de foto heen. Geen tag.

Zuchtend ga ik weer achteruit zitten in mijn stoel. Wie is deze vrouw? De naam Paulien blijft naar boven schieten. Wat is er met deze vrouw dat mijn moeder de paparazzi moest uithangen?

Verward kijk ik naar de foto's. Nooit had ik gedacht dat mijn moeder zoiets geks van plan was. Maar ook nooit had ik gedacht dat ik vreemd zou gaan met Jordy.

Ik kijk op van mijn computer scherm en zie Stacey de bibliotheek inlopen. Ik krimp in mekaar en probeer mezelf te verstoppen achter mijn computerscherm. Alsof ik geïnteresseerd ben in het vak zelfontwikkeling kijk ik naar mijn schoolboek en begin ik heftig te schrijven.

Alsof ik voel dat er iemand achter mij staat, kijk ik langzaam om hoog. Een schaduw langt over mijn lichaam heen en langzaam draai ik mezelf om. Een blond lang meisje staat met haar handen in haar zij naar mij te kijken.

"Stacey," stamel ik. "Alles goed?" Een naar lachje verlaat mijn mond. Een ongemakkelijk gevoel nestelt zich in mijn maag.

Ik hoor Stacey zuchten en ze grijpt de stoel naast mij, waar ze langzaam met haar armen over elkaar geslagen in gaat zitten.

"Je gaat vreemd met Jordy, verdenkt je eigen stiefvader van moord, belandt in het ziekenhuis en geen minuut gaat het door je hoofd dat ik misschien wel eens mega ongerust kan zijn, want mijn beste vriendin leeft in een ontzettende puinhoop." Stacey trekt haar wenkbrauwen op en beledigd kijkt ze me aan.

"Natuurlijk heb ik wel aan je gedacht," verdedig ik mezelf.

Hoe vaak heb ik wel niet de neiging gehad om de telefoon te pakken en Stacey op te bellen? Te vaak. Maar het gevoel om de eerste te zijn die de spanning tussen ons verbreekt, had ik niet.

Ik hoor Stacey een keer diep zuchten. "Wat ik probeer te zeggen," piept ze, "is dat ik je vergeef." Een glimlach staat op haar gezicht. "Je zat in een moeilijke tijd en ik begrijp je volkomen."

Een glimlach komt nu ook op mijn gezicht. Meteen leun ik voorover en sla ik mijn armen om Stacey heen. "Ik heb je zo erg gemist," brom ik in haar nek.

"Ik jou ook."

Ik leun weer naar achteren en richt mezelf weer op mijn huiswerk.

"Oké, breng me bij," fluistert Stacey, en ze komt dichter naar me toe. "Jordy?"

Ik kijk naar rechts en zie hoe Stacey wiebelt met haar wenkbrauwen. Ik haal mijn schouders op. "Ik was dronken," biecht ik op. "Het was maar een keer!" schreeuw ik.

"Meen je niet!" kraait Stacey uit. "Wat zei Harry?"

"Ik heb het hem pas officieel verteld nadat ik terug kwam van het ziekenhuis," mompel ik.

Stacey haar mond valt open en haar ogen twinkelen. "Wat een manier om goed gebruik te maken van de situatie."

Een glimlach komt op mijn gezicht. "Ik voel me zo erg," lach ik. "Maar het is weer goed tussen ons."

"En Jordy?"

Vragend haal ik mijn schouders op. "We hadden ruzie," zucht ik. "Het kwam er uiteindelijk op neer dat hij wilde dat ik moest kiezen."

"Jeetje," zegt Stacey. "Ik mag hem nu al niet meer."

Ik begin te lachen. "Ik ook niet."

Joepie nieuw hoofdstuk! Ik heb trouwens ook een nieuw boek online gezet, het heet "JANES MAKE-OVER"!! Ga t lezen :)