All BLACK

Hoofdstuk 6

Met een zucht loop ik weer naar boven. Jordy geeft me kriebels over mijn hele lichaam. Hij ziet er zorgzaam uit en zijn kleine sproetjes laten zijn gezicht schijnen als een klein zonnetje. Toch zit het me dwars dat hij me soort van mee heeft uitgevraagd.

Ik frummel aan de hoeken van de foto die ik gevonden heb in de boxen van mama. Ik berg de foto van de blonde man en getinte vrouw op in mijn nachtkastje. Nog even kijk ik voor een seconde na de foto van mama en ik. Het is een van de weinige foto's waar mijn moeder ook echt opstaat. Omdat ze meer achter de camera staat dan ervoor om te poseren. Nog steeds denkend aan Jordy loop ik de badkamer in. Ik doe wat make-up op en zorg ervoor dat mijn korte bruine haren er netjes gekamd uitzien.

Wanneer ik beneden kom voel ik voor de zoveelste keer vandaag de leegte in huis, ik loop regelrecht door naar de keuken en pak twee kaarsen en zet ze neer op tafel, ik dek het zo mooi mogelijk en bestel Italiaans.

Wanneer de bezorger eraan komt, haal ik de spaghetti uit de bakjes en leg ze in een grote schaal, zodat het lijkt alsof ik het zelf heb gekookt. De lasagne ruikt heerlijk en ik snijd de pizza alvast in kleine stukjes.

*-*

"Mama was zo verbaasd toen ze thuiskwam!" Harry lacht hard om het gezicht van mijn zijn moeder. Geamuseerd schud ik met mijn hoofd en eet zwijgend mijn pasta op.

"Sorry, je vindt het dus niet grappig." Hij slaat zijn ogen neer en neemt een hap van zijn pasta.

"Jawel." Ik schrik van mijn schorre stem. "Het is alleen..." Zenuwachtig bijt ik op de binnenkant van mijn lip.

"Het is alleen wat?" Bezorgd voel ik Harry's hand over de mijne wrijven. Ik wil deze avond niet verpesten door mijn drama.

"Niks." Ik haal mijn schouders op en drink mijn glas wijn leeg.

Ik hoor Harry wat mompelen en zie hem nerveus en zie hem een hap pasta in zijn mond drukken.

"Ik ben het zat dat je mij niks verteld," valt hij mij in de rede. "Hoe lang zijn we nou al samen? Een jaar volgens mij en ik heb altijd het gevoel dat jij alles over mij weet en ik maar een gedeelte over jou, omdat als er iets aan de hand is jij jezelf altijd opsluit boven in je kamer en wanneer je eruit komt je denkt dat alles weer goed is." Hij zucht. "Ik wil gewoon weten wat je voelt, April. Ik wil het gewoon verdomme weten, ik wil weten hoe jij je voelt, ik wil niet dat jij alleen weet hoe ik me voel, want ik voel me shit. Ja, shit. Ik voel me shit dat jij je niet lekker voelt en dat ik het gevoel heb dat ik er helemaal niks aan kan doen. Vanmiddag was alles nog prima, maar nu, je bent nu opeens zo stil."

Harry's bezorgde blauwe ogen kijken mij aan, gechoqueerd zit ik op mijn stoel. Spaghetti zwemt nog in mijn mond en met moeite slik ik de restjes door.

"Het is gewoon niet eerlijk!" piep ik. "Ik ben jaloers, jaloers op jou en ik haat mezelf!" Ik struikel over al mijn woorden omdat ik het zo snel wil vertellen.

"April, haal even diep adem." Harry ademt een keer diep in door zijn neus en dan weer door zijn mond uit. Ik volg zijn bewegingen en sluit voor een paar seconden mijn ogen.

'Mam, wat ben je aan het doen?' Ik loop de garage binnen waar mama bezig is met een stapel papieren.

'Niks lieverd, ik was gewoon wat oude papieren aan het opruimen." Ze knikt naar me en pakt mijn hand vast.

'Moet jij niet naar bed? Het is alweer negen uur." Ik rol met mijn ogen.

'Ik ben al twaalf, hoor!' protesteer ik.

'Niks daarvan!' Mijn moeder lacht om mijn irritatie en trekt mij mee aan mijn hand naar boven.

'Mam, ik moet je wat vertellen. Het is echt heel erg dus je moet echt niet boos worden. Ik heb een meisje uit mijn klas uitscholden met slechte woorden. En nu zijn haar ouders boos, en ze heeft pijn en, e-' ik leg mijn hoofd in mijn handen en begin langzaam te snikken.