Beatrice ‖ styles

Chapter 15 II Butterfly Collector's Lover

Şarkıyla okuyunuz....

__

"Sonuçların çıkması zaman alacak,ama çıplak gözle bakıldığında aynı gibi duruyorlar." dedi adının Donald olduğunu öğrendiğim çocuk."Ama her ihtimali değerlendirmek gerekirse,birisi kağıdın sahibine suç yıkmak istiyor olabilir."

"Kağıt kızımın cebinden düştü Nikki!Tabi ki bundan başkası sorumlu!" diye gürledim bir anda.Kahverengi gözlerini korkuyla bana diktiğinde gözlerimi kapattım."Özür dilerim,ben-"

Cümlemi bitiremeden ayağa kalktı ve odadan çıktı.Derin bir nefes alırken şu bir kaç gündür yaşadıklarımın yükü artmaya başlamıştı.Beatrice'le bu akşam konuşacaktım,ama bunu onun yapmış olma ihtimali sıfırdı.Bir canlıya bunları yapamazdı,gücü yetmezdi hem.Kanıtların hepsi onun aleyhineydi,yani olay yerinden alınan izlere göre kızımın ayak numarasının 44 numara olmadığını biliyordum.

"Ben çıkıyorum,bir şeyler olursa bana haber verirsiniz.Beatrice ile konuşacağım,bir şeyler öğrenir öğrenmez buradayım." dedim ve montumu üzerime geçirdim.Nikki'ye daha sonra mesaj bırakmam gerektiğini aklıma kazıyıp merkezin çıkışına doğru ilerledim.

___

"Beatrice,lütfen kapıyı açar mısın bebeğim ? Lütfen." yaklaşık 15 dakikadır kapısının önünde bekledikçe sinirlerim daha da geriliyordu.İçeriden gelen hıçkırık sesleri bana pekte yardımcı olmuyorken o herifi boğma isteğim kutlamadan beri artıyordu.

"Brice,eğer kapıyı açmazsan kırmak zorunda kalacağım." dedim,açmayı denemiştim ama kilitliydi.Hala bir hareketlenme olmadığında derin bir nefes alıp geri çekildim.Kendimi kapıya doğru itmeye hazırlanırken beyaz kapı aralandı.

"Bana polis prosedürleri uygulamana gerek var mı sence ? Haklarımı da okumak ister misin ?" dedi kapının arkasında mor pijamalarının içindeki bakmaya bile kıyamadığım küçük kız.Göz altları pijamasının rengindeydi ve burnu kızarmıştı.

Evet kesinlikle o herifi boğacaktım.

"Tatlım,senin neyin var böyle?" kollarımı açıp ona ilerlediğimde bakışlarını kaçırarak geri çekildi.Bu hareketi karşısında afallarken hala beni suçladığını anladım.Kutlamalarda ona soğuk davranan ve Tanrı bilir hala mesajlarına cevap vermeyen ben değildim ama yine de sırf o gün onları öyle gördüm diye beni suçluyordu!Her kelimemde haklıydım,annesine çok benziyordu.

"Beatrice-"

"Konuşmak istemiyorum baba." kapıyı tekrar kapatmaya yöneldiğinde elimle tuttum ve gözlerinin içine baktım.Beni bunu yapmaya o zorluyordu."Beatrice Raines,kelebek koleksiyoncusu davasıyla ilgili kanıt bulundurmaktan sizi sorguya çekmek zorundayım." dedim gözlerimi kaçırmadan.Mavi gözleri dediklerimin etkisiyle açılırken omuzları düştü.Kısmen yalan söylemiştim,ama zorundaydım.Başka türlü benimle konuşmazdı.

"Sen ne-neden bahsediyorsun ?" odanın içine girip kapıyı arkamdan kapattığımda yatağına oturdu.Gözleri hala şaşkınlıkla açıktı ve kaşları çatıktı.Uzatmayacaktım,alttan almam gerektiğini biliyordum ama şu lanet olası dosya ne kadar çabuk kapanırsa kızıma daha çok zaman ayırabilecektim."Montunuzun cebindeki kağıttaki el yazısı size mi ait?" dedim,cevabın hayır olduğunu bildiğim halde.

Anlamaya çalışır gibi kaşlarını çattı,bir şey hatırlar gibi olduğunda duraksadı.Korkuyla bana döndü,gözleri dolmuştu."Neden ?" dedi tereddütle,cevaptan korkuyor gibiydi.

"Üzgünüm,kanıtlar hakkında size bilgi vereme-"

"Neden baba?" diye bağırdı bu sefer,ağlamaya başlamıştı.Ona davranış şeklimden hoşlanmamıştı,ama doğruları istiyorsam mesafeli olmalıydım.Cevap vermediğimde yatağının üzerinde duran telefonunu alıp kapattığım kapıyı açtı.Odasından çıkarken sürekli olarak 'hayır' diye mırıldandığını duydum.Bana diyordu,ya da kendisine.