UZAYLI

Bölüm 6 - Keny

"Sabah Yaklaştıkça, Gece Kararır." LONGFELLOW

Telefonun aniden kapanması..

Ve kulak tırmalayan, rahatsız edici o Sessizlik..

Diğer odada tanımadığım, bana zarar verebilme ihtimali yüksek ,amacını dâhi bilmediğim bir varlık vardı.. En kötüsü de elimden hiçbirşey gelmiyordu.

Benliğimi artık eline geçiren korku kapanı, kendini saklamak istemezmişcesine haykırıyordu âdeta kendini. Alnımdan akan terler, sessiz bir şekilde akan gözyaşlarım, bu durumu somutlandıran bir kanıttı. Tek şahitleriydi..

Kapının arkasında çaresizce bekleyişlerim devam ediyor, saniyeler âdeta saatlere dönüşüyordu..

İçerideki varlığın sessizliği hiç hoşuma gitmemişti. Kulağımı yavaşça kapıya yaklaştırdım. Kısa bir süre dinledim, sessizliği..
Evet, tahmin ettiğim gibi... Ses yok, bir hareketlenme yok..

Ensemde bir nefes hissetmemle gözlerim kocaman açıldı. Nefes alış verişlerim artarken, kalbim buna ritmik bir şekilde eşlik ediyordu...
Ardından bir gülme sesi.. Ses o kadar ürkütücüydü ki, o an ölmek istedim..

Ona bakmalı mıydım?
Ya da arkama bile bakmadan bu odadan çıkmalı mı?

O iğrenç kahkahası odada dolaşırken, cesaretimi toplayarak arkama yavaşça döndüm. Sanki ağır çekim yaşıyorduk..
Kalbim korkuya yenik düşmüş, az sonra iflas etmeye hazır bir makine gibiydi.

Göz göze geldiğimiz an, geriye doğru bir adım attım. Sırtım, kapıya değdiğinde gidecek başka yerimin olmadığını anladım.

Melis'in kılığındaki her kimse, haince bir gülümseme yolladı bana.
O an Ed'in gelmesini o kadar istedim ki.. Beni alıp götürmesini o kadar istedim ki..

Ya da sadece bir rüyadan ibaret olmalıydı bu.. Sadece bir kabus olmalıydı..

Gözlerimi kapattım, kulağıma kalbimin atışları ve nefes alış verişlerim hakimdi sadece.

Gözlerimi açtığımda, herşeyin bitmesi gerekiyordu.. Bunların gerçek olmaması gerekiyordu.

Korkuyla gözlerimi açtığımda, büyük bir hayal kırıklığı ile karşı karşıya kalmıştım.

Bana doğru ağır adımlarla yaklaşırken, kurtulma umudum da bir o kadar kayboluyordu.

Kendi başımın çaresine bakmalıydım.. Buradan kaçmalıydım. Ne kadar salakça bir fikir bile olsa, denemeliydim.

Kapı deliğindeki anahtarı aradım elimle, gözüm hâlâ karşımdaki varlığın üstündeyken.

Elime sadece bir boşluk gelince hızlıca kapıya baktım.
Lanet olsun, anahtar daha yeni burada değil miydi?

Yere düşme ihtimaline karşın, etrafa göz attım. Hayır yoktu. Korku dolu gözlerle başımı tekrar ona çevirdim. Cebinden bir anahtar çıkartıp, kahkaha attı.