"Baylar, yemin ederim, her şeyi fazlasıyla anlamak bir hastalıktır; hem de tam anlamıyla, gerçek bir hastalık. Fazlasıyla bilinçli olmak, bilincin her türlüsü hastalıktır."
Dostoyevski
Gözleri kıpkırmızı olmuş, saatlerdir bilgisayar başındaydı. Annesinin söylenmelerini duymuyordu. Duymakta istemiyordu.
Daha çok bilgi edinmeliydi. Onlarla ilgili herşeyi bilmeliydi. Onlar hakkında ne varsa okumak istiyordu.
Bu takıntısı yüzünden günlerce yemek bile yememişti.
Bu onun için yaşam haline gelmişti artık. Sıradan görünen bu evrende kesinlikle sıradan olmayan şeyler de vardı.
Yaratıklar, vampirler, zombiler, kurt adamları, cadılar kim bilir belki uzaylılar... Koskocaman evrende sadece kendi gezegenlerinde yaşam olması mantığa uymuyordu.
Biliyordu. Birgün kesinlikle karşılaşacaktı onlarla.
Ve o gün onun için hayatının dönüm noktası olacaktı. Bu sıkıcı hayatına biraz renk katmış olacaktı.
"Yine mi bunlara bakıyorsun Beril?"
Beril, erkek kardeşinin söylediğini takmamaya devam ederek, bilgisayardan gözlerini ayırmamıştı.
Annesi ve kardeşi ona karışmasa olmaz mıydı?
Sonra aniden gözlerini kocaman bir şekilde açmış, ikizi Egemen'e seslenmişti büyük bir heyecanla.
"Egemen dinle!"
Egemen bıkmış bir ifadeyle kız kardeşine baktı.
"Yine ne okuyacaksın? İşim var."
"Tamam tamam, hemen okuyorum. Uzayla ve uzaylılarla ilgilenen bir profesör yazısında ' uzaydan gelen robotlar o kadar gelişmiş görünmektedir ki, bunların hem dış görünüş hem de davranışlar bakımından şuurlu bir varlıktan ayırmak çok zordur. Bundan başka tamamen bizim gibi et ve kemikten yapıldığı belli olan varlıkların robot gibi hareket ettikleri de gözlemlerde geçmektedir.' Diyor. Düşünsene bizler gibi bir vücutları var. Hem şu son olaylara ve haberlere bakarak görünen o varlıklar kesinlikle başka gezegenden gelen uzaylılar. Peki neden bizim gezegenimiz? Amaçları ne? "
Beril, tekrar ekrana kilitlenmiş düşüncelere dalmıştı.
Egemen artık bu durumdan çok sıkılmıştı. Kardeşinin delirdiğini düşünmeye başlamıştı artık. Kardeşi güzel bir kızdı. Dışarıya çıkıp hayatı tatmalı, ve zamanın akışını kanında damarlarında hissetmeliydi. Gençliğini yaşamalıydı. Fakat aksine o eve kapanmış, kafasını böyle çocukça şeylere takmıştı.
"Yeter Beril! Onların hepsi yalan haber. Okuma artık şunları." Diyerek odadan kızgın bir şekilde çıkmıştı.
Egemen, 19 yaşında kızların beğendiği genç bir erkekti. İkizi Beril ile pek anlaşamasada kız kardeşini severdi. Fakat onun bu anlamsız uğraşları onu çileden çıkartıyordu zaman zaman.
"Anne ben çıkıyorum." diyerek evden ayrıldı Egemen.
Kız arkadaşından ayrıldığı için morali epey bozuktu. Biraz kafa dağıtsa çok iyi olacaktı.
Beril, elindeki not defterine birşeyler karalıyor, kitaptan altını çizdiği yerleri tekrar ve tekrar okuyordu.
"Uzaylılar, kılık değiştirme özelliğine sahip oldukları için kendi kimliklerini gizleme yeteneğinede sahiptirler. Bu özellikler onlara..."
YOU ARE READING
UZAYLI
Fantasy-TAMAMLANDI- Bu koskocaman evrende tabiki de yalnız değiliz. Biz insanlar dışında , hayatlarını sürdüren birçok gezegen ve birçok farklı topluluk var. Dünya'ya sıradan bir günde, sıradan olmayan bir ziyaret... Hayatları değiştirecek yeni kararla...
