Diğer bölümden kesit...
"Özür dilerim Selin."
Sımsıkı sarılış, belki de vedanın habercisiydi. Art arda gelen cinayetler, onları yıldırmış ve oyunun kaybeden tarafı olmaya mahkum bırakmıştı.
Sırasıyla Melis, Hatice Hanım, Egemen, Keny... ve son olarak Beril'in ölmesi; ölümün Ed'e ve Selin'e daha çok yaklaştığının işaretiydi.
Böyle bitmemeliydi hikâye. Bu şekilde sonuçlanmamalıydı.
Ama bitmişti her şey. Kaybetmişlerdi. Başkolos Semirhab ve yardımcıları zaferin tadını çıkarırken Dünya sönüyordu. Susuyordu. Sessiz bir çığlığa gömülüyordu.
Sona yaklaşıyorlardı. Bir hikâyenin daha sonuna sürünerek ilerliyorlardı. Etraf sonla kahkaha atarken, sessizlik çığ gibi büyüyordu.
Ne söylenecek bir söz kalmıştı bedenlerde ne de çırpınacak bir tutku... Geriye kalan tek şey çaresizliğin hıçkırmalarıydı.
"Ed, seni seviyorum" diye bir cümle
dökülmüştü genç kızın dudaklarından.
Ve ıslak bir öpücük kondurdu genç adam genç kızın alnına.
"Bende seni seviyorum."
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Başım...
Ah! Lanet olası baş ağrısı...
Başımı ellerimin arasında sıkıca kavrayarak yattığım yerden kalktım. Bir süre olduğum yerde öylece durdum.
Gözlerimi ovuşturarak, zorla da olsa açabildim. Etrafı seçemiyordum. Burası neresiydi?
En son neler olmuştu?
Herkes nerdeydi?
Selin neredeydi?
Ah, hiçbir şey hatırlamıyordum!
Başımı tekrar sıkıca kavrayarak yere düşmemek için kendimi dengeledim olduğum yerde.
"Selin!"
"Selin nerdesin?"
Sessizlik... Sanki koca bir boşluğun içine atılıp unutulmuş gibiydim.
Etrafıma bakınmaya başladım. Burası Dünya değildi, emindim. Ayaklarımın altında simsiyah taşlar , korkutucu görünse de, sakin olmalıydım. Sakin olup düşünmeliydim. En son neler olmuştu?
...
Hayır, hatırlayamıyordum. Birkaç kere başıma hızlıca vurdum. Nasıl hatırlamazdım, buraya nasıl geldiğimi, Selin'in nerede olduğunu nasıl hatırlayamazdım?
Ben Ed.
Dünya'ya görevlendirip geldiğim anda görmüştüm onu.
Görür görmez unutmuştum üstümdeki sorumluluğu.
Bakışı, şaşkınlığı, korkusu... Bir anlık, 'insan olmalıydım' dedim.
İnsan. Ama bu imkansızdı.
Görevime odaklanmalıydım. Yoksa, her şey kötü olabilirdi. Dünya yok olabilirdi, bu insanlar ölebilirdi. Bu da benim elimdeydi.
Keny.
Onu yakalayıp gezegenimize götürmek için gelmiştim, amacım buydu.
Ama aslında kandırılmıştık. Her şey Başkolos Semirhab'ın bir oyunuymuş. Bunu geç de olsa anlamıştık.
Önümüze çıkan şifreler, engeller hergün biraz daha işimizi zorlaştırsada hayli bir yol katetmiştik.
Ama sonuç istediğimiz gibi olmadı. Çoğu kişiyi kaybettik bu yolda. Belki de en acı olan da buydu.
Evet hafızamı zorluyordum.
Beril ve Egemen...
O yıkımda kaybetmiştik onları.
Peki Selin?
Ben buraya nasıl gelmiştim?
YOU ARE READING
UZAYLI
Fantasy-TAMAMLANDI- Bu koskocaman evrende tabiki de yalnız değiliz. Biz insanlar dışında , hayatlarını sürdüren birçok gezegen ve birçok farklı topluluk var. Dünya'ya sıradan bir günde, sıradan olmayan bir ziyaret... Hayatları değiştirecek yeni kararla...
