The Long Lost Heirsess (Completed)

Epilouge:

"Baby, hindi kapa lalabas sa tyan ni mommy? Were excited to see you." Sabi niya.

"Lumayo ka nga sa akin, Ang baho mo. Amoy babae ka. Layo layo." Inis ko siyang itinaboy.

"Baby nam---"

"Shut up, wag mo akong lapitan. Alis na. shooo shoo." He just nodded. Ang dali niya naman atang sumoko? Aish. Eh tanga ka kasi pinapaalis mo tapos manghihinayang ka --- utak ko! Oo na tanga na. buset! -____-

Months been passed. And yeah, Kung nabasa niyo or napansin niyo, Im pregnant. And the father is Lance Anderson.

Im not angry with him anymore. Siguro dahil lang sa pagbubuntis ko kaya ako nagkakaganito.

When my tummy is 2 months, he decided to marry me. Hindi naman na ako tumanggi. Oo mahal ko naman siya eh. At sa nakalipas na Limang taon, siguro walang nagbago. Imaginations ko lang rin na siguro may nagbago kahit na wala.

"Baby, I won't force you to marry me. But please? this time? Say yes. I love you and forever i will loving you. I know this is not a sweet proposal but, I promise, When our wedding comes and you say yes, Promise i will make it memorable for you. I love you."

I know, tama naman siya eh. Kaya pumayag ako. Bakit ko pa nga ba naman papatagalin? Mahal ko siya, mahal niya ako. Mahal namin ang isa't isa. Anong nga bang idadahilan ko kung hindi ako pumayag?

Dahil lang sa niloko niya ako once? Nah. Cut it. He already explained everything. Alam kong totoo lahat ang sinasabi niya, Naniwala ako dahil mahal ko siya at dahil alam kong sincere siya.

Lalo pa't may nabuo sa kababalaghang ginawa namin. All i need to do is to be a good wife and a good mother.

And speaking of being a good mother.

"LAAAAAAAANCE!" Sigaw ko, sobrang sakit ng tyan ko.

"What the. what happen?" Sigaw niya pabalik.

"Pumunta ka dito. Laaaance. Ugh!"

"What? why?"

"MANGANGANAK NA AKO HAYOP KA! DALIAN MO LANCEEE! ANSAKIT NA." Dali dali siyang nagpunta sa kinatatayuan ko.

"What? A-anong gagawin ko?" Natataratang tanong niya.

"Ang talino mo pero ang bobo mo. Kuhain mo yung mga gamit sa taas tapos dalhin mo nako sa ospital, Ayokong manganak dito."

"O-okay!"

*****

"Okay misis, Last na lang. Kita ko na yung ulo ng baby mo. Ireeee!"

"Ugggh! Hmmmm!"

"Uwaah! uwaah."

"Here's your baby boy. Be a good mother." I nodded and smiled bago ako mawalan ng malay.

**

"Sweetie, may naisip kana bang pangalan para kay baby?" Lance asked. Nah! Actually pinag-iisipan ko pa about yung pangalan sa baby.

"Sweetie, Pwede bang James Clifford na lang?" I asked him.

"Yup sweetie, Anthing you want. For our baby!" He smiled.

"Thankyou. I love you."

"I love you too sweetie. and to our son, JC." I smiled. He's right. I want our baby to be named James Clifford. Not just, it's cool. But for me. CJ and JC. Thats why. Yeah.

"HAHA! Ang sweet naman ng mga kapatid ko." Sulpot ni kuya sa kung saan.

Im thankful. Lord, Thanks for everything.

17 years ago, Hindi ko makikilala ang totoong mga magulang ko kung hindi ako nagpumilit na magtrabaho para sa itinuturing kong pamilya noon, Masaya kahit mahirap lang, Kapos man kayo sa pera atleast sa pagmamahal punong puno kayo. Damayan ang bawat isa. Yun nga lang sa kasamaang palad Nawala sila agad at maagang kinuha ni lord.

Hindi ako galit dahil kinuha agad sila ni lord, At lalong hindi naman ako masaya. Nagpapasalamat lang ako dahil nakita ko ang totoong mga magulang ko.

At ngayon thankful ako dahil ako ay isang Long lost heirsess.

♚The End.♚