The Lost Angel

Angel 22

Jestill's POV

"Jestill. . ."

Napakamot ako bigla sa ulo ko. How many times he mentioned my name and it's so irritating.

"Bakit ba?! Kanina mo pa ako tinatawag. May sasabihin ka ba? Ano?!"

Bulyaw ko sa harapan nya. You know staring is rude at yan ang balak nya atang gawin.

"Umalis ka nga! Ang sakit mo sa mata Clauss! Ganyan mo ba ako i welcome?"

Bigla akong natakot nang bigla syang ngumisi at nagbago ang expression nya.

"Welcome you? Are you insane? You're acting like walang nangyari back then!"

Napasinghap ako sa pagsigaw nya saakin. Ano na naman ba to? Hindi pa rin ba sya maka-move on saakin? Nakakadiri, mismo ako sukang-sukang! Yaks!

"You left me without any reason! Jes! You left me nothing but a scar! And it's so damn fvcking hurt! And now you're acting like you don't care about my feelings? And now, Jes. Please tell me why the hell you left me?!"

Gusto kong saluhin ang ngayong papababa kong panga sa narinig ko. What the heck?!

"W-wait. Did mommy Henrietta tell you something? Wa-wala ba syang nabanggit sayo?"

Nauutal kong tanong, baka kasi hindi sinabi ni mommy kay Clauss at kung gayon ako pa ang magsabi, ewww kadiri! Hindi ko ata kaya.

"Mommy Henrietta?"

Takang tanong nya. Hindi ko kayang ilabas sa bibig ko na ang pinakamamahal kong ex noon ay kapatid ko. Nakakasuka!

"Whoo! This is it! Maybe ako talaga ang nakatadhana na magsabi nito. Mukhang hindi pa rin talaga ako tanggap ni mommy."

Lumakat ako at umopo sa harap ng kotse ko. Nardaman ko naman ang pagsunod nya at pagtabi saakin.

"Can you tell me honestly. I don't get you."

Huminga ako ng malalim at ipinikit ang mata ko. Humingi ako ng tulong kay daddy.

Dad, wherever you are, i know that you're happy. Please liwanagan nyo naman si Clauss.

"Are you fvckin' playing me?"

Galit na sambit ni Clauss.

"Of course not!"

"Okay then, speak"

"Clauss. Hindi ko alam kung saan ko uumpisahan eh, pero sige. Nung umalis ako, sobra akong nasaktan noon. Malaman ko ba naman na ampon ako"

"Ikaw? Ampon ni Tita at Tito? H-how come?"

Ngumisi nalamang ako ng mapakla at pinatuloy ang pagsasalita.

"Mom and dad just told me the whole story. Inanmpon ako nila mommy kasi hindi ako tanggap ng mama mo bilang anak ng papa mo sa ibang babae"

Napahinto ako at napapunas sa luha ko. Hanggang ngayon ang sakit pa rin kasi.

"Magkapatid tayo."

He stated. Yes. Magkapatid kami.

"Oo. Kaya lang four months ang agwat natin. Nabuntis ng papa mo ang nanay ko raw. Ngunit ng ipinanganak ako ay nagpakiusap ang mama ko na kunin ako ng papa mo dahil may sakit ang mama ko daw noon. Natakot naman ang papa mo na baka malaman iyon ng mama mo. So pinaampon ako ng papa mo kila daddy. May anak kasi sila daddy na babae pero aksidente itong nawala nang mahulog ito sa sinasakyan nilang yate. Kaya sobrang saya nila noon nung amponin ako"