Vertrouw op mij || Jortini Fanfiction

~ 5 ~

Jorge POV

Ik loop met Tini naar het huisje, en maak haar wond schoon, hij is gelukkig maar klein en totaal niet diep maar de vloer daar was niet bepaald schoon. Ik maak een doekje nat met het desinfecteer spul en houd het tegen haar wond aan, ze verschiet. 'Auw!' schreeuwt ze. En geeft me een tik op mijn arm. 'Rustig maar, het is maar even, anders gaat het misschien ontsteken en dan doet het meer pijn.' Zeg ik om haar een beetje gerust te stellen. 'Houd anders mijn hand maar vast, dan kan je er in knijp als het heel erg veel pijn doet.' Ze knikt en als ik het weer tegen haar wond houd voel ik haar knijpen, na een paar seconden word haar grip minder en langzaam laat ze me los. 'Dat viel mee' zegt ze met een glimlach op haar gezicht. Ik glimlach terug naar haar. 'Dat zei ik toch, vertrouw me nou een keer' zeg ik nep boos. Ze begint me in mijn zei te porren. 'Natuurlijk vertrouw ik je Jorgu!' lacht ze. 'Jorgu?' lacht ik mee. 'Wat is dat dan weer voor een naam?' 'Jouw nieuwe bijnaam gekkie! Let nou een keertje op!' zegt ze terwijl ze me blijft porren in mijn buik. 'Dan wordt jouw nieuwe bijnaam Martu!' zeg ik terwijl ik haar handen vast pak om haar te laten stoppen.

Dan gaat de deur open. 'Wat is dit?!' schreeuwt Stephie boos. 'Wat is er?' vraag ik verbaasd. 'Wat denk je? Je houd haar handen vast!!' schreeuwt ze nog bozer. Snel valt mijn blik op mijn handen die de handen van Tini vasthouden. Tini wilt ze loshalen maar ik houd ze stevig vast. 'Stephie! Denk je nou echt dat ik met Tini zou nemen als ik jou heb?! Denk eens na! Ze is en blijft mijn bestie!' zeg ik zo duidelijk mogelijk. Tini knikt. 'Jorge heeft gelijk. We zijn vrienden niks meer. Ik heb ook een vriend. Ik snap best hoe je je voelt. Maar hij hielp me alleen maar. Maak je geen zorgen' zegt Tini om Stephie gerust te stellen. Ik glimlach. Ik vind het fijn dat Tini altijd voor me klaar staat. Want ja ik heb wel vaker ruzie met Stephie om Tini. Maar ze helpt altijd. 'Sorry Tini dat ik je heb pijn gedaan. En sorry Jorge dat ik boos op je werd en je wantrouwde. Het spijt me echt schat.' Zegt ze terwijl haar ogen neer slaat. 'Het maakt niet uit Steph' zegt Tini met een glimlach. Stephie glimlacht terug en wilt haar een knuffel geven. 'Nee Tini, het is niet zomaar goed. Ze doet je pijn, en noemt mij een bezit. Ze denkt er met een "sorry" vanaf te komen. Dat dacht ik niet.' Zeg ik bozer dan bedoelt. Ik zie dat Stephie schrikt van mijn reactie. 'Maar...' zegt Stephie maar Tini onderbreekt haar. 'Jorge, maak je nou niet zo druk, ik wil niet dat jullie door mij ruzie krijgen, jullie houden van elkaar. En ze heeft sorry gezegd, ik vergeef het haar ook. Maar ik snap har echt wel hoor. Als ik Peter en Stephie samen zou zien zou ik Peter ook als mijn bezit zien. Maar dat is dan bedoelt uit liefde. Geef elkaar gewoon een kus en maak het goed. Ik laat jullie wel alleen, dan kunnen jullie praten. Zegt ze terwijl ze op staat en naar onze slaapkamer loopt. Ik pak haar hand en zeg: 'Dankje Tini' ze glimlacht en loopt weg.

'Jorge luister, ik weet dat ik fout zat maar...' ze wilt verder praten maar ik snoer haar de mond door haar te kussen. 'Ik hou van je' mompel ik tegen haar lippen aan. Ik ook van jou' mompelt ze terug.

Tini POV

Na 10 minuten in de slaapkamer te hebben gewacht begin ik dorst te krijgen dus ik ga maar wat drinken halen. Ik doe de slaapkamerdeur open en loop via de woonkamer naar de keuken, maar in de woonkamer schrik ik. Ik zie Jorge halfnaakt boven Stephie hangen. 'Ehm ik ga wel naar de winkel toe' zeg ik ongemakkelijk en loop snel weg. 'TINI WACHT!' ik hoor Jorge achter me aan lopen en ik draai me om, hij doet zijn shirt aan en kijkt me daarna schuldig aan. 'Sorry' mompelt hij en slaat zijn ogen neer en begint met zijn shirt te spelen. 'Waarom zeg je sorry? Ik ben je vriendin niet dus ben je ook geen uitleg verschuldigd' zeg ik geruststellend. 'Maar zo voelt t wel!' zegt hij schuldig. 'Hoe bedoel je?' vraag ik verward. Zei hij nou dat hij mij als zijn vriendin ziet of heb ik dat nou verkeerd begrepen?! 'Niks niks...' 'Okay...' Ik wil verder lopen maar hij houd me tegen. Ik kijk m vragend aan. 'Ik ga even aan Stephie vragen of ze ook mee gaat naar de winkel, wacht effe' zegt hij terwijl hij zijn hand op mijn schouder houdt. Ik knik alleen maar. Hij rent naar binnen en komt een paar minuten later hand in hand met Stephie naar buiten. Ik glimlach naar ze en Jorge glimlacht terug, Stephie kijkt me alleen met een gemene grijns aan, waar ik een beetje de kriebels van krijg.

In het winkeltje loop ik naar de tijdschriften, ik kies 2 leuke uit en loop naar het volgende pad, daar pak ik nog een zak lolly's en loop richting de kassa om het af te rekenen. Ik hoor buiten een telefoon gaan, en hoor daarna Stephie's stem. 'Ja ze trapt er volgens mij helemaal in... Nee ze denkt dat ik ik boos op haar ben... Tuurlijk weet Jorge hier niks van... Ik moet gaan voor ze naar buiten komt... Dag' en ze hangt op. Snel loop ik het winkeltje weer binnen en meteen weer naar buiten. En daar Stephie, me weer met die gemene grijns aan te kijken.