The stupid bucketlist of my BFF (Ashton Irwin - 5SOS fanfic)

7

"Ly? Pssstt, Ly!", fluisterde iemand in mijn oor. Ik draaide me en keek in Ashtons groen-bruine ogen.
"Wat is er?", vroeg ik toen ik in de gaten had, dat hij al lang op moest zijn en dat het nog steeds donker was. Door de gordijnen kwamen de eerste ochtendstralen, maar het was nog steeds donker.
"We gaan over een paar uur vertrekken, sorry, ik was het vergeten. Gelukkig had ik het in mijn mobiel gezet."
"Hoe laat is het?", vroeg ik slaperig.
"Kwart na vier", zei Ashton kijkend op zijn mobiel. Ik zuchtte en liet mijn hoofd terug op het kussen vallen. Ookal voelde ik me niet meer moe, toch had ik geen zin om op te staan. Waarschijnlijk omdat ik vond dat het niet normaal was om kwart na vier op te staan.
"Waar gaan we heen dan?", mompelde ik.
"Het vliegveld, we gaan naar Europa", antwoordde Ashton. Ik zuchtte.
"Ben je al lang op?", vroeg ik.
"Een half uurtje denk ik?", zei hij. Ik knikte terwijl ik recht ging zitten. Ik keek naar Ashton en dan naar mijn vingers en terug naar Ashton.
"Dankje", fluisterde ik.
"Wat?", vroeg Ashton.
"Ik zei dank-" Ashton onderbrak me.
"Nee, ik bedoelde: waarom bedank je me?", vroeg hij. Ik keek hem aan.
"Omdat je vannacht bij me wou komen", fluisterde ik terwijl ik tranen in me op voelde komen. Ashton hoorde aan mijn trillende stem dat ik elk moment in huilen kon uitbarsten, dus hij schoof naar me toe en sloeg zijn armen om me heen.
"Je kan altijd bij me terecht", zei hij. Ik drukte mijn gezicht in zijn shirt en liet het gaan. Na een tijdje was ik gekalmeerd en keek ik Ashton aan.
"Je kan het me wel zeggen, ik vertel niets door", fluisterde hij. Ik keek hem aan en zuchtte. Moet ik het wel zeggen? Misschien kan hij me helpen? Maar wat weet hij daar nou over? Juist ja, niets dus... Het bedrukte gevoel zei me dat ik moest praten, gewoon omdat hij het vroeg.
"Ik voel me zo alleen, zo leeg. En ik zit nu dagelijks met jou, Calum, Michael en Luke opgescheept. Met jou kan ik wel goed over de baan, maar met Calum is het altijd zo gênant, met Michael heb ik ruzie en Luke moet me niet, ik weet gewoon niet wat ik verkeerd doe, maar iedereen lijkt een soort afwijking aan me te hebben. Praten we over Ly? Oh, wacht dan even, dan doe ik net alsof ik het niet weet en dan praten jullie gewoon verder", ratelde ik. Ashton wreef met zijn hand over mijn arm.
"Met Michael komt het heus wel goed, Luke draait wel bij en Calum... Ja, die is gewoon altijd gênant", lachte Ashton. Ik moest ook even grinniken.
"Is Calum nog niet op?", vroeg ik. Ashton schudde zijn hoofd.
"Die laat ik liggen tot tien minuten voor vertrek, want dan is hij wel op tijd klaar. Als ik hem er nu uithaal denkt hij de hele tijd dat hij nog tijd heeft en zijn we minstens een kwartier te laat. De laatste keer bijna een uur", vertelde Ashton beschamend. Ik lachte even en stond toen recht.
"Ik ga me omkleden." Ashton knikte en ik nam wat kleren mee naar de badkamer. Terwijl ik mijn pyjama uitdeed liet ik de waterstralen van de douche warm worden. Ik hing mijn kleren op de verwarming, zodat die konden opwarmen. Voorzichtig ging ik onder de douche staan. Ik wou net de douche uitkomen, maar net op dat moment kwam Calum de badkamer binnen. Oeps... Vergeten het slot op te zetten. Meteen sloeg ik een handdoek voor mijn lichaam en even snel trok Calum een hand voor zijn gezicht, terwijl hij zich omdraaide.
"Jezus, Ly, het spijt me... Ik wist niet dat-"
"Calum het is goed, je hebt gewoon niets gezien, onthoud dat, oké?"
Ik zag hem knikkend naar me kijken in de spiegel. Ik had de handdoek inmiddels al goed voor me gehangen. Zie je wel, altijd gênant als Calum er is... Altijd ruzie als Michael er is en Luke, negeert me. Door ons gekibbel besloot ook Ashton even te komen kijken. Toen hij de badkamer binnenliep sloeg ook hij meteen een hand voor zijn ogen.
"Jullie kunnen heus wel kijken hoor, ik heb een handdoek voor me", mompelde ik. Ashtons hand ging naar beneden en Calum draaide zich langzaam om.
"Gast Calum, sta hier niet zo, laat haar even." En na die woorden trok Ashton, Calum door de deur, de badkamer uit en sloot hij de deur. Snel trok ik mijn kleren aan en racete de badkamer uit. Meteen daarna verdween Calum in de badkamer. Ik trok mijn schouders op en volgde mijn neus naar de keuken. De tafel was gedekt en Ashton was is de krant aan het lezen.
"Lees jij de krant?", vroeg ik ongelovig.
"Ja, jij ook een goede morgen", zei hij een beetje geïrriteerd. Ik grinnikte en schoof aan. Ik deed wat cornflakes in de kom voor me en deed er melk bij. Natuurlijk moest de bus melk uit mijn hand schieten, dus zat zowel ik als de tafel, als Ashtons krant helemaal onder. Ik sprong meteen recht zodat ik niet nog viezer zou worden.
"Oh Jezus, Ashton, het spijt me zo", riep ik.
"Het geeft niet, ga je douchen, andere kleren aantrekken en dan ruim ik dit wel op", zuchtte hij. Ik knikte, pakte nieuwe kleren uit mijn, blijkbaar, gepakte koffer, die iemand voor me gemaakt moet hebben. Aangezien ik geen koffer had en al mijn kleren gisteren nog in de shoptassen zaten. Zuchtend liep ik naar de badkamer. De deur was op slot.
"Calum!", riep ik. Geen reactie.
"Jezus, Calum, haast je man!", riep ik nog een keer. Op opnieuw geen reactie. Ik zuchtte.
"Ashton?!", probeerde ik. Hij keek vanuit de keuken naar me door zijn hoofd door het kozijn te steken.
"Ik kan er niet in, Calum is te doof", mopperde ik.
"Misschien kan je bij Michael en Luke douchen?", stelde hij voor. Ik keek hem twijfelend aan.
"Ah kom op, ik stuur Michael even een berichtje, oké?", vroeg hij. Ik zuchtte en knikte, want als ik op Calum moest wachten, waren ze te laat door mijn onhandigheid.
"Michael zegt dat het goed is", zegt Ashton terwijl zijn ogen naar het scherm kijken. Ik knikte en verdween naar Michaels kamer, daar klopte ik op de deur, die hij open deed.
"Hey", zei ik met een kleine lach.
"Hey", antwoordde Michael nors.
"Het spijt me echt Michael", fluisterde ik.
"Kan me niet schelen, ga nu maar douchen, we praten er later wel over", zei hij, maar een er verscheen een lach om zijn lippen. Ik keek hem vragend aan.
"Je ziet er nogal nat uit", lachte hij.
"Ik kiepte per ongeluk de bus melk over me uit", zei ik geïrriteerd, kijkend naar mijn natte broek. Ik liep de kamer binnen en huppelde naar de badkamer, waar ik voor de tweede keer deze ochtend, het water liet warm worden. In vergelijking met de kamer van Ashton en Calum, was het hier piekfijn. Alles was netjes geordend. Dat had ik nooit verwacht van twee jongens. Zuchtend ging ik onder de douche staan.

Ik kroop onder de douche uit en keek om me heen. Geweldig, ik heb geen handdoeken bij me.
"Hallo?!", riep ik. Geen reactie.
"Hallo, kan iemand mij helpen?!", probeerde ik nog een keer. De badkamerdeur vloog open. Luke kwam binnengestormd en ik draaide me meteen om.
"Jezus, oh, sorry!", riep hij terwijl hij een hand voor zijn ogen sloeg.
"Er zijn geen handdoeken meer", zei ik gegeneerd.
"Oh, die hadden we al opgeruimd, ik ga er wel even eentje halen", zei Luke... Vriendelijk? Dit was de eerste keer dat hij aardig tegen me deed. Toen Luke de badkamerdeur weer sloot, draaide ik me weer om. Fijn, nu was Michael de enige die me nog niet naakt had gezien. Ik moet echt eens leren om de deur op slot te doen. Tsja, nadeel van jaren alleen gewoond te hebben zeker? De badkamerdeur ging voorzichtig open deze keer. Luke kwam met zijn hand voor zijn ogen de badkamer binnen en had een handdoek in zijn andere hand. Voor de zekerheid had ik me toch omgedraaid.
"Dankje", fluisterde ik terwijl ik de handdoek aan nam en hem om me heen deed.
"Je kan weer kijken", zuchtte ik.
"Het spijt me, ik wist niet dat ik jou hier zo zou aantreffen", zei Luke beschaamd.
"Het geeft niet, ik moet gewoon eens leren de deur op slot te doen", mopperde ik.
"Maar misschien was je gevallen, had je iets gebroken en kon je niet meer rechtstaan... Dan was het handig geweest als de deur wel open was", lachte Luke.
"Je hebt gelijk", grinnikte ik.
"Maar dan nog", plakte ik er snel achteraan.
"Ik zal je even laten, je kan zo hier wel eten als je wil, we hebben nog niet ontbeten", vroeg Luke. Ik knikte.
"Oke", bevestigde ik. Luke verliet de badkamer en ik liet de handdoek van me afgaan, snel sprong ik in mijn kleren en droogde ik mijn haar. Ik ruimde alles op en deed mijn natte kleren in een plastic zakje. Daarna sprintte ik voor de tweede keer vandaag de badkamer uit. Toen ik in de keuken aankwam, stonden er... Pannenkoeken? op de tafel.
"Zeg heu... Over net... De rest hoeft dat niet te weten toch?", vroeg ik stil, verlegen en beschaamd. Luke grinnikte.
"Dat is te laat vrees ik", lachte hij. Mijn ogen werden groot.
"Tegen wie heb je het gezegd?!", vroeg ik hysterisch.
"Rustig, Ly, natuurlijk heb ik het niet doorverteld, dat zou ik nooit doen", stelde hij me gerust.
"Niet grappig", zei ik verontwaardigd. Luke grinnikte weer.
"Maar ga zitten, weet je dat die kleuren bij je passen?", vroeg hij en ik keek naar mijn kleren. Niks speciaal aan.
"Dat bedoelde ik ook niet. Ik bedoelde je haar", zei hij wijzend naar mijn gekleurde lokken. Ik nam ze vast en bestudeerde ze goed. Toen rook ik eraan. Ja, ze stonden me inderdaad goed, nu niet om ijdel te doen... Maar het was gewoon zo. Luke ging ook aan tafel zitten en samen aten we pannenkoeken, als ontbijt. Dat deed me lachen.
"Wat is er zo grappig?", vroeg Luke.
"Weet je, ik bedacht me net, dat ik dacht dat je mij niet mocht, maar ineens deed je zo vriendelijk. Toen ik je hulp nodig had, was je er voor me", lachte ik, "en dan zit ik hier nu pannenkoeken met je te eten." Luke lachte en schudde zijn hoofd terwijl hij naar zijn bord keek en een stukje pannenkoek in zijn mond propte. Ik grinnikte.
"Wat? Is leuk hoor", zei hij met volle mond,"moet je ook proberen." Ik lachte en propte, net als hij, een stukje in mijn mond. Al snel deden we een wedstrijdje wie de meeste stukjes in zijn mond kon proppen.