The stupid bucketlist of my BFF (Ashton Irwin - 5SOS fanfic)

8

Misselijk zat ik op een stoeltje op de luchthaven in Sydney. Ik zat tussen Luke en Ashton. Ik kreeg het gedacht van de pannenkoeken die ik in mijn mond aan het proppen was niet van mijn netvlies af. Ik kon het niet meer binnenhouden. Snel stond ik recht en spurtte ik naar de toiletten, terwijl ik iedereen aan de kant duwde. Toen ik boven het toilet hing, kwam alles eruit. Iemand deed mijn haren naar achter en hield ze vast. Toen alles eruit was, draaide ik me om. Luke liet mijn haren los en ik gaf hem een kleine glimlach.
"Misschien hadden we er toch geen wedstrijdje van moeten maken?", lachte hij. Ik grinnikte en zag toen Ashton achter Luke staan. Ik duwde Luke achteruit, zodat ik bij Ashton kon. Ik gaf hem een knuffel en hij knuffelde terug, maar ik voelde dat hij naar Luke achter me keek. Toen gaf Ashton zijn volle aandacht aan mij en toen begreep ik dat Luke de toiletten was uitgegaan. Ik besefte dat ik rot had gedaan tegen hem. Hij hielp me en ik negeerde hem. Oké, zo bedoelde ik het helemaal niet... Oh, ik had het goed verpest. Ik wou gewoon een knuffel en die knuffel... Had ik aan Luke moeten geven, maar ik gaf hem aan Ashton. Ik trok me uit de knuffel en zag dat Luke inderdaad weg was.
"Heb je ruzie met hem ofzo? Hij volgde je best snel...", vroeg Ashton voorzichtig. Ik zuchtte en schudde mijn hoofd.
"Ik weet het, domme actie, maar ik zag jou en ik wou een knuffel en...", stamelde ik, niet in staat mijn zin af te maken.
"Ik begrijp het, maar dit moet je zelf oplossen. Luke is op dat vlak nogal gevoelig. Het spijt me, maar als ik met hem ga praten, maak je het erger en ik denk dat hij dan denkt dat ik jou kant kies. Dat is eigenlijk ook zo, maar... Je begrijpt me denk ik wel", vertelde Ashton. Ik knikte.

Eerste omroep voor Griekenland. Het vliegtuig is geland en reizigers kunnen inchecken.

"Dat is onze vlucht", mompelde Ashton. Ik knikte en samen liepen we naar de anderen, die ook al recht stonden. Luke was er niet, maar hij kwam er wel aan. Hij liep mokkend naar ons toe en volgde ons op een paar meter afstand. Ik keek op de mobiel die ik van Michael gekregen had. 5:54. Zo vroeg!
Nadat we door de douane waren, konden we het vliegtuig op. Tot mijn grootste verbazing, was het vliegtuig leeg.
"Afgehuurd", fluisterde Calum die mijn gezicht zag. Ik knikte en zocht een plek in dit kleine vliegtuig. Eigenlijk waren er niet veel plaatsen. Zes ofzo. Dus waarschijnlijk gewoon een privé vliegtuig. Calum zat alleen. Hij lag met zijn hoofd tegen het raam aan. Die slaapt vast al, dacht ik. Ashton en Michael waren samen naar muziek aan het luisteren en er met elkaar over aan het praten. Naast Luke was ook nog een plekje. Ik keek nog eens naar Ashton en Michael. Ashton ving mijn blik op en grinnikte. Ook Michael keek op en lachte toen met hem mee. Ik haat ze, ze hadden dit expres gedaan. Ik liet me ploffen op de stoel naast Luke.
"Kan je niet naast Calum gaan zitten", zei hij kwaad. Ik zuchtte.
"Dankje dat je me hielp", fluister ik.
"Als ik het niet gedaan had, deed Ashton het wel, dus ik hoef je bedankjes niet", zei hij geïrriteerd.
"Luke, ik bedoelde het niet zo. Ik had een knuffel nodig en ik ken Ashton nou eenmaal beter. Toen ik hem zag, dacht ik er niet bij na en deed ik het gewoon, maar daarna besefte ik pas hoe hard ik jou gekwetst had. Het spijt me... Echt." Ik begon bijna te wenen, maar ik hield me sterk en hoopte dat Luke het niet zou zien. Hij zuchtte.
"Maakt niet uit", mompelde hij.
"Dus alles is weer goed?", vroeg ik, verbaasd dat het zo makkelijk ging.
"Tuurlijk", antwoordde hij nogal bot. Ik zuchtte weer en keek toen achterom.
"Ik ga even naar het toilet", mompelde ik.
"Wil je dat ik meega ofzo?", zei Luke geïrriteerd. Ik zuchtte.
"Nee, ik zie gewoon dat-"
"Ik weet heus wel wat je zei, ga nou maar en laat me met rust." Zuchtend stond ik recht en ik haastte me naar het toilet. Toen ik terug ging zitten, twijfelde ik ofdat ik toch niet liever naast Calum ging zitten, maar dat genoegen zou ik Luke niet geven. Ik ging, koppig als ik was, terug naast hem zitten. Hij keek me even aan, zuchtte en keek toen weer uit het raampje. Dit ging nog een lang vlucht worden. Ik draaide me een beetje van Luke weg en deed mijn ogen dicht. Even slapen kon geen kwaad, toch?

Ik werd wakker van gestommel achter me. Toen ik mijn ogen open deed, keek ik recht in twee blauwe ogen. Lukes ogen. Meteen wendde hij zijn blik af. Ik had me in mijn slaap vast zo kort naar hem toe gewerkt, ik bedoel ik lag bijna op hem. Ik ging een stukje van hem vandaan zitten en besefte dat hij naar me aan het staren was. Misschien was hij ook in slaap gevallen en waren we zo tegen elkaar aan gekropen. Misschien wou hij me niet wakker maken en liet hij het gebeuren. Het gestommel achter me begon me wreed te irriteren. Furieus draaide ik me om.
"Calum, gast, zit nou toch eens een keer stil", riep ik kwaad. Toen ik over de stoel uithing zag ik ook Michael en Ashton zitten. Ze zaten met zijn drieën op twee stoelen over Michaels Iphone gebogen. Ze waren aan het lachen en toen ik ze verbaasd aankeek, werd het alleen maar erger.
"Wat?", vroeg ik bits.
"Nou iemand zit in haar periode", mompelde Michael terwijl hij mij met zijn duim aanwees en zijn andere hand in een kommetje tegen zijn lippen hield.
"Nou zeg...", preutelde ik, "vertel het nou maar." Ashton duwde de smartphone onder mijn neus in. Een foto. Een foto van mij en Luke. Ik verstijfde. We lagen tegen elkaar aan, slapend. Het was een foto die ze daarstraks genomen moeten hebben.
"Verwijder die foto", zei ik boos en fel, maar toch nog rustig. De jongens schudden hun hoofd synchroon terwijl ze nog harder gingen lachen. Woest stond ik recht en probeerde ik de mobiel uit Ashtons handen te grissen. Ashton gaf het ding door aan Calum, die het verste van me weg zat. Zuchtend sprong ik naar Calums hand, die de smartphone vast had. Ik lag nu languit over de jongens heen en probeerde Calums arm omlaag te trekken.
"Zeg, kan het met wat minder herrie", mopperde Luke geïrriteerd toen hij over zijn stoel achterom keek.
"Luke, help me", ze ik snel.
"Nee", zei hij bot.
"Ben je daar zeker van?", vroeg Calum, die nu de mobiel onder Lukes neus drukte. Zijn ogen werden groot en al snel hing hij over de rug van de stoel, proberend de smartphone te pakken te krijgen.
"Verwijder die fucking foto!", riep hij boos.
"Nee", grinnikte Calum. Ashton stond recht en griste de mobiel uit Calums handen. Hij rende ermee naar de toiletten en ik volgde hem. Hij wou het hokje sluiten, maar ik hield hem tegen. Hij trok me naar binnen en duwde me op het deksel van het toilet.
"Kijk, gepost op twitter", grinnikte hij.
"Haal het eraf", zei ik verontwaardigd.
"Nee", lachte hij. Ik porde hem en hij begon me te kietelen. Ik ging recht staan, ookal was daar niet veel ruimte voor. Ashton tilde me op en plaatste me op het tabblad naast de wasbak. Ik keek recht in zijn groen-bruine ogen. Plots was zijn gezicht korterbij dan dat ik vermoedde dat het was. Zonder het te beseffen drukte hij zijn lippen tegen de mijne. Verontwaardigd keek ik naar zijn gesloten ogen. Hij trok terug en keek me aan.
"Sorry, ik-" Hij werd onderbroken door stampende voeten die onze richting uitkwamen.
"Ashton fucking Irwin, verwijder die stomme foto!", riep Luke furieus. Grinnikend haalde Ashton de mobiel boven.
"Verwijderd", riep hij naar de deur, waar Luke vermoedelijk achter stond met een rood gezicht. Omdat hij op ontploffen staat, waarschijnlijk. De stampende klanken verdwijnen weer en lachend richt Ashton zich weer tot mij.
"Wat ik dus wou zeggen... Het spijt me, Ly. Ik had je niet mogen kussen. Ik wil onze vriendschap niet verpesten", ratelde hij.
"Heb je er spijt van?" Vroeg ik verbaasd.
"Wat bedoel je?", vroeg hij.
"Heb je spijt dat je me kuste?", herhaalde ik zacht. Ashton keek me even aan.
"Nee", fluisterde hij.
"Wel, kus me dan nog een keer", mompelde ik al zoeken naar zijn lippen. Hij duwde zijn lippen terug tegen de mijne en ik voelde dat zijn mondhoeken omhoog krulden. De mijne schoten ook omhoog en al lachend stond hij mij te zoenen, terwijl ik op het tabblad naast de wastafel zat. Wie had gedacht dat het toilet van een privé vliegtuig de meest romantische plek kon worden in minder dan drie seconden? Grinnikend trok Ashton terug.
"Kom, laten we maar terug gaan, anders gaan ze nog verkeerde dingen denken. En dan kan je Luke weer gaan tergen. Geloof me, hij draait wel bij", vertelt hij lachend. We liepen we terug en ik plofte naast Luke weer neer. Zuchtend sloeg hij zijn ogen ten hemel en draaide hij zicht weer, om naar buitenste staren.
"Hoe lang is het nog vliegen?", vroeg ik plots, niet specifiek aan iemand.
"Een uur", zuchtte Luke. Ik keek hem verbaasd aan.
"Ja, ik kan praten hoor, ik ben geen alien", mopperde hij. Ik grinnikte, waardoor hij een lachje onderdrukte.
"Het spijt me dat ik zo bot deed", fluisterde hij. Mijn mond viel letterlijk open.
"Zo vang je vliegen", grapte hij. Ik deed mijn mond weer dicht.
"Het spijt me Luke, ik had eerst moeten nadenken."
"Het geeft niet, de volgende knuffel is dan gewoon wel voor mij", zuchtte hij opgelucht. Ik grinnikte.
"Dankje", fluisterde ik.
"Wat?", vroeg hij.
"Ik zei dankje", dit keer iets luider, herhaalde ik het. Hij rolde met zijn ogen.
"Ik bedoelde dus, waarom zei je dat?"
"Dat je je er zo over wil zetten", fluisterde ik weer.
"Ik zit de komende tijd nog wel even aan je vast, dus ik kan maar beter vergevingsgezind zijn", zij hij luchtig.
"Vond je die foto zo erg?", vroeg ik uit het niets.
"Nee, ik vond hem wel leuk, maar ik wou gewoon niet dat hij in de media kwam. En dat is nu ja, mislukt", mopperde hij, "dankzij Ashton en die andere twee malloten", voegde hij er iets luider aan toe. Ik grinnikte. Luke haalde zijn smartphone boven.
"Wil je ook?", vroeg hij terwijl hij een oortje naar me uitreikte. Ik nam het aan en deed het in mijn oor. Rockmuziek klonk door de kleine speaker, maar ik vond het zeker wel mooi.