Mafya Çetesi #Wattys2017

1. Bölüm Ayaz'ın kızları #düzenlendi

Multide Hira'nın kıyafetleri var. İyi okumalar:) "Bu arada mimarlık lisesi yazmışım ama mallık dönemimdeydim o aralar siz onu çok şeetmeyin"

Merhaba ben Hira Özer. 18 yaşındayım. Zengin bir ailenin tek çocuğuyum. Çok mutluyum. Falan filan... Gerçeklere dönsek sıkılır mısınız bilmem ama...

Ben Hira. 6 yaşında annesini kaybetmiş 18 yaşında bir kızım. Babam Mehmet Özer maalesef ki benimle hiç ilgilenmezdi. Bana yaptığı tek iyilik beni voleybola ve dövüş sanatlarına yazdırmasıydı. Her günüm uyumak ders çalışmak yemek yemek topa vurmak bide Yasemin Zehra ve bana yavşayanlara yumruk atmakla geçti. Müziğin mavinin ve siyahın  kızıydım ben. Annemin öldüğü günden beri babamı çok nadir gördüm. Zengin 'babam' evde birilerini tutmuş bana baktırıyor yüzüme dair bakmıyordu. Bunun sebebi anneme Nazlı Özere benzememdi.

Annem benim yanımda gözümün önünde can verdi  trafik kazasında. Küfür ederim ve hazır cevaplılığım gelişmiştir. Anne gözüyle baktığım Şirin Teyze ve abim olarak gördüğüm
Ayaz ve Yağız Efe dışında hayatımda kardeşim olarak gördüğüm Yasemin Buse ve Zehra vardır sadece. Buda benim hikayem.

**

Sabahın 7sinde beynimin içindeki nöronları ağlatacak sese sahip olan çalar saatimi duvara fırlattım. İçeri giren ikinci annem Şirin Teyzeyle gözlerimi yine araladım.
"Kız kalk hadi okula geç kalıcaksın. Bu saatin hali ne böyle. Hiiiğ yine mi fırlattın saatini yazık günah kızım."
Şirin Teyzenin söylenmesiyle uyandım ve yanına gidip şirin yanaklarını sıktım. Sanırım ismi bu yüzden şirindi bu kadının
"Sanada günaydın Şirin Sultan"
Odamdaki banyoya giderek rutin işlerimi hallettim.

Odama geri döndüm ve altıma tayt giyip üstüme gri omzu düşük bir kazak giydim. Boynuma bağlayacağım fuları ve çantamı alıp aşağıya indim. Yasemine mesaj attıktan sonra bomboş olan sofraya oturdum. Her ne kadar sizi ailesi kadar çok seven insanlar olsa da kocaman bomboş masada yemek insana çok koyuyor. Düşünsenize kocaman iki katlı bir evde siz ve birkaç hizmetçi dışında kimse yaşamıyor. En kötüsü ise canım babam bu evden ayrılmama izin vermiyor. Piç herif hem yüzüme bakmıyor hemde evden başka bir yere taşınmama izin vermiyordu(!)

Kahvaltımı ederken bir yandan Şirin Sultanla sohbet ettik. Bu kadını çok seviyordum. Küçüklüğümden beri beni o büyütüyordu. Kapının çalmasıyla kapıya koştum.

Zehra veya Yasemini görmeyi beklerken Yağızı görünce şok olmuştum. Ama sevinmiştim uzun zamandır görüşmüyorduk manda yavrusuyla. Kapıda ona sıkıca sarıldım.
"Ooo bizim Hiramız beni özlemiş ha"
"Seni özlemeyip başka kimi... Aaa neyse"
Kurduğum cümle yanlış oldu. Çünkü her gün annemi özlüyordum. Babamı da elbette... Yağız ellerini benden çekti ve bana baktı
"Ama bak surat asmak yok bugün lise 4 olacaksın. Hem nerde bizim afacanlar"
Bir anda Ayazın sesi kulaklarımı doldurdu.
"Biri benden mi bahsediyor. Oooo Yağız bey siz buralara uğrarmıydınız"
"Gel lan buraya kerata"
Dedi ve Ayazı çağırdı. Ayaz gülerek geldi. Telefonuma gelen mesajla çantamı aldım. Şirin Teyzeyi öptüm ve Ayazın koluna girdim.

Artık lise 4tüm ve hayallerimize kavuşmaya bir yıl daha yaklaştık. Hayalimiz bir mimarlık ofisi kurmaktı. Yasemin iç design ben konum ve metrekare Zehra ise çizimle uğraşacaktı. Böylece aramızda çizmeye yetenekli olanın Zehra olduğunu öğrenmiş oldunuz. Ayrıca futboldada yetenekli kız. Ben mi! Hah benim yeteneklerimi boşverin. Caddede yürürken karşımıza Yasemin çıktı. Yanında Zehrada vardı. Onlarda yanımıza geldiler ve okula yürümeye başladık.

★☆★☆★☆★

Okulun önüne gelince derin bir nefes aldım. Buna ihtiyacım olacaktı. Yavaşça okul binasına doğru yöneldik. Ayaz
"Ben yokken başınızı sakın belaya sokmayın derste. Özellikle sen Hira"
Dedi parmağıyla beni işaret ederek. Gözlerimi devirip
"Peki anne"
Dedim.