MAYBE ONE DAY (Completed)

A FRESH START

CHAPTER 24

Ano ba! Tulong naman dyan oh. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Buong araw na akong nakahiga dito sa kama ko. Nauubos ang lakas ko kakaiyak at kakaisip sa sitwasyon ko ngayon. Nagsisimula palang akong turuan ang sarili ko na pigilan ang nararamdaman ko para kay Althea, tapos bigla pang magpaparamdam ulit si Lauren? Teka lang naman. Isa-isa, please. Mahina ang kalaban.

Hindi madaling magmove-on. Hindi madaling pigilan ang nararamdaman. Pero sana nga kasi, madali nalang eh. Para hindi na ako namomroblema ngayon. Paano ba maging isang kaibigan lang sa taong mahal na mahal mo? Paano mo sasabihan ang sarili mo na tama na, kahit gustong-gusto mo paring ituloy? May part sakin na pinipilit na wag nang subukan pa ulit, but there's also a part of me that wants to try even harder. Na baka kaya ko paring iparealize kay Althea na pwede kami. It's not like nagbago na kagad ung nararamdaman namin para sa isa't isa. Nung isang araw lang nangyari ung pag-uusap namin. At nakita ko rin kahapon ang pagkalungkot ng kanyang mga mata nung sabihin ni Andrea kung kanino galing ang delivery. Hindi rin naman nakaligtas sakin ang kahalong galit ng lungkot na un.

Oo, siguro nga wala siyang karapatan na magalit sa pagpaparamdam bigla ni Lauren dahil siya ang nagdecide na itigil ang kung ano man ang meron samin. Pero parehas lang namin hindi ineexpect ang nangyari kahapon. And speaking of that...

Kinuha ko ang card na kasama ng delivery sa ibabaw ng bedside table para basahin ulit ito. Honestly, I've read this handwritten letter too many times. At hindi ko rin alam kung bakit paulit-ulit ko 'tong binabasa; kahit pa ginamit ni Lauren ang nickname niya sakin nung college na madalas kong kainisan noon.

Hi Jadeski!

               You're probably wondering why I suddenly reach out to you again. I know this is like out of nowhere... but I assure you na wala naman akong balak manggulo or what. I just really wanna talk. Naalala mo pa ung mga panahong bumibili tayo ng cake na 'to? Laging ang sarap ng kwentuhan natin nun diba? Not that I want us to suddenly become that close again, but I hope we can work on being friends just like before. Recently lang completely nagsink-in sakin na you were really my very bestfriend. Ikukwento ko sayo ang lahat, pero sana pumayag ka na magkita tayo.

               Here's my number – (09--------). Text mo ako kung kailan ka pwede. Free naman ako anytime. No pressure, Jade. Hihintayin ko ang text mo kahit gaano pa katagal abutin. Kahit next year pa. Haha. Basta makipagkita ka lang sakin if you're okay with it. I'm not forcing you to meet me if you're uncomfortable, but I can promise you that I just really wanna talk and hangout like old times.

               See you soon, Jade. Hopefully. Take care and... I miss you.

                                                                                                                                    Lauren

Those last 3 words.

Honestly, hindi naman ako namomroblema dahil hindi ko alam kung ano ang isasagot ko sa kanya. Nakapagdesisyon na ako actually na makikipagkita ako sa kanya. I mean... why not, right? Hindi ko naman siya iniiwasan. I no longer have feelings for her. If she wants to just chill and talk, then I'll give her that. Ano ba namang masama dun?