Who's the real psycho? (TOBEPUBLISHED)

Psycho 2 - Summer Class

Psycho 2 –

                  Summer Class

[Lorsen’so Point of view]                        

  UMUWI na ako agad. Galit ako, nakakinis! Pesteng buhay to. Hindi ako makakgraduate?! Sino naming matutuwa dun? Sinet-Up lang kami. Bwisit!! Pagkapasok ko palang ng bahay, padabog ko ng sinara ang pinto.

 “Anong nangyari? Ang init ata ng ulo mo?” tanong ni Manang nung nakita ako.

“Wala po..” saad ko at nagtuloy na sa kwarto ko. Humiga agad sa kama ko. Hindi ko mapigilang umiyak. Madidisapoint ko na naman sina Mommy neto. Kahihiyan na naman to sa pamilya namin.. Langyang buhay. Makalipas lang ang ilang minuto, narinig ko ang pagkatok sa pintuan ng kwarto ko.

“Bukas yan. Pasok lang.”  sigaw ko habang nakahiga parin.

 “Lorsen. Ano to? Di ka daw makakagraduate? Ano ba yan, ano namang kalokohan ang ginawa mo? Mapapahiya na naman tayo” sigaw sakin ni Mommy hawak ang isang envelope galing sa school, kaya napaupo agad ako. Gait sya, ramdam ko.

“Mommy we did’nt do anythi…” hindi ko na natapos yung sasabihin ko. Nang bigla nalang nyang binato sakin yung envelope. That made my tears fall.

 “Magdedeny ka na naman? Lorsen, magpakatino kana. Kababae mong tao ganyan ka. Im warning you, pag eto hindi mo naayos hindi na kitang pag-aaralin pa.” sigaw nya parin sakin. Hindi ko na napigilan yung sarili ko at nasagot ko sya.

 “Hindi ako nagdedeny. Totoo yung sinasabi ko, wala kaming kasalanan. Sinet-up lang kami. Teka, bakit ko nga pala sayo to sinasabi? Hindi ka naman maniniwala. For God Sake, my own mother doesn’t believe me. Lagi nalang ganyan. Fine! Wag mo akong pag-aralan, para maging kahihiyan narin ako sa pamilyang to..” sigaw ko kanya at akmang lalabas ng pinto pero nahawakan nya yung braso ko. Kaya naman napaharap ako sa kanya.

“Lorsen.. Im begging you, umayos ka na. Im going to believe you kung magpapakatino ka..” sabi nya sakin. Napa-iling ako.

  “Then don’t believe me. That’s it. Kayo din ang may kasalanan kung bakit ganito ako. I don’t hate you Mom. I love you so much. Pero nagbago ka na. Hindi na ikaw yung mommy ko na mahal na mahal kami noon.” Sabi ko at tumulo na naman yung luha ko.

 “K..kayo?” tanong nya. Nanlaki ang mata nya.. "You, remember?” tuloy pa nya.

 “Hindi ko naman nakalimutan e.” I smiled painfully and walk away.  Pagkalabas ko ng bahay nakita kong nag-aabang na sakin si Clyde sa labas. Anong ginagawa nya dito? Pinunasan ko yung luha ko. Sumakay na ko sa kotse nya. My student’s liscence sya.

  “Umiyak ka?” tanong nya agad ng makita ang mata ko. Hindi ko s’ya sinagot.

 “Nasaan sila? And what are you doing here?” pag-iiba ko ng usapan.

 “Nasa park na. Tayo nalang ang hinihintay..” sagot nya. Tumango nalang ako. “Baby, you can cry it all on me. Baka sakaling mawala yang dinadama mo. You know that I hate seeing you hurt..” tuloy nya habang nakatingin padin sakin. Dahil sa sinabi nya, naiyak nalang ulit ako. Niyakap na nya ako. Im thankful that I have him.