Bloodbite

~1~

Milou

Mijn witte, halflange vacht waait door de wind als ik door het bos ren. Een paar keer kijk ik achterom.

Ze zitten vlak achter me.

Ik focus me weer op het bospad voor me en spring behendig over een omgevallen boom heen. Ik beland op de voetkussentjes van mijn poten en ren verder alsof ik net niet een paar meter door de lucht vloog.

Ik ben één van de snelste wolven van onze pack. Mijn vader is de rechterhand van de Alpha, de Béta. Mijn moeder geeft les aan de welpjes. Mijn broer, Ethan, beschermt ons gebied tegen indringers.

En ik? Ik ben, zoals ik al zei, één van de snelste wolven van ons pack. Maar ik ben ook één van de slimste en verstandigste wolven. Vaak ben ik te vinden bij de medicijnman en anders ren ik door het bos.

Omdat ik één van de slimste en verstandigste wolven van onze pack ben, heb ik toestemming om te studeren met echte mensen. Mensen die andere mensen niet zouden kunnen vermoorden met één beet. Mensen die volledig van vlees en bloed zijn.

Maar wij zijn niet de enige mythische wezens hier. Er zijn ook bloedzuigers, vampieren. En die lopen ook rond bij ons op school.

De vampiers en wij wolven hebben al eeuwen oorlog met elkaar. Meerdere wolven van onze pack, maar ook andere packs zijn vermoord.

Bruut vermoord.

'Pas op!' Snel spring ik over de omgevallen boom en ren ongestoord verder.

Die stem, dat was mijn innerlijke wolf: Reva. Reva zorgt ervoor dat ik verander wanneer ik dat wil. En ze waarschuwt me als er gevaar dreigd.

Als je geen goede band met je innerlijke wolf hebt, blijf je een wolf. En als je lang als je wolvengedaante rondloopt, word je steeds agressiever.

Ik hoor iemand dichterbij komen en kijk snel achter me. 'Hé, Milou!'

Randy, de oudste zoon van de Alpha, komt naast me rennen. Hij grijnst en ik rol met mijn ogen.

'Wat kom je doen, Randy? Probeer je stoer te doen door mij bij te houden?'

Randy en ik... Ja, we zijn niet echt beste vrienden. Het enige wat we samen doen, is naar dezelfde school gaan. We hebben geen ruzie met elkaar ofzo, maar we praten gewoon niet veel met elkaar.

Er zijn ook wel meer wolven bij ons op school, en een stuk of 10 komen uit mijn pack.

'Ik dacht: Ik loop met je mee', zegt hij met een plagende ondertoon in zijn stem, terwijl hij de nadruk legt op "loop".

Ik grom en loop sneller. Achter me hoor ik Randy lachen, maar ik negeer hem.

'Laat je niet afleiden door hem! Kom op, Milou, je kunt het!'

Ons dorp, waar ook de finishlijn ligt, komt tevoorschijn tussen de bomen en ik raap al mijn krachten bijeen om nog een laatste sprint naar de finish te trekken.

Nog 20 meter,

15 meter,

10 meter.

Randy komt weer naast me rennen en ik probeer nog iets sneller te rennen.

5 meter,

Voor ik het zelf doorheb, hoor ik mijn familie juigen om mijn overwinning. Verbaasd kijk ik om me heen en stop ik met rennen.

Ik verander terug naar mijn mensengedaante en doe mijn lange, kastanje-bruine haren in een staart.

De Alpha loopt naar me toe en tilt mijn arm op. 'De winnaar van deze wedstrijd is Milou Gantere! Gefeliciteerd!' Hij overhandigd me een lintje en loopt dan naar zijn zoon.

Van hieraf kan ik het angstzweet van Randy ruiken en ik kijk naar zijn gezicht. Een gespannen uitdrukking staat op zijn gezicht, wat hij zoals altijd probeert te verbergen.

Nog altijd zonder enig resultaat.

Ik zet mijn oren op scherp en luister naar het gesprek van Randy en zijn vader. 'Je stelt me teleur, Randy Soldemor.'

Aii, de Alpha gebruikt zijn volle naam. Dit kan niet veel goeds betekenen voor hem.

Ik haal mijn schouders op.

Niet mijn probleem, moet hij maar niet zoveel achter de meiden aangaan en meer trainen. Net als mij: ik train elke dag!

En je ziet wat het oplevert.

Nu al zin in de rest van het boek! Jullie ook? Laat het weten in de reacties!

De komende twee weken zal ik elke zaterdag updaten. Wil je weten hoe het update-schema na deze weken wordt? Houd dan mijn boek Updates in de gaten.

Love you all xxx wondergirl101