Bloodbite

~17~

Randy

Ik wikkel het verbandje om mijn armen als ik iemand achter me hoor stilstaan. 'Hallo, vader.' Ik draai me om en zie mijn vader in de deuropening staan.

Zijn blik schiet naar het verband in mijn hand en om mijn armen en hij kijkt me bezorgd aan. 'Wat is er gebeurd?'

'Foute boel. De vampiers weten van Milou's bestaan als uitverkorene.' Zijn ogen worden groot en hij kijkt me geschrokken aan.

'Hoe-'

'Brian', zeg ik kortaf. 'Samen met Alex, Rianna en nog een paar jongens.' Ik klem het verband vast met tape en berg de verbanddoos weer op in het keukenkastje.

'Je taak was om de uitverkorene te beschermen. Je enige taak, die je hebt verpest.' Hij is even stil. Ik bal mijn handen tot vuisten en sluit mijn ogen om rustig te worden. 'Ik ben zwaar teleurgesteld in je, Randy Soldemor.'

Ik draai me met een ruk om en kijk mijn vader boos aan. 'Het kan me geen ruk schelen wat jij vind! Ik heb haar proberen te beschermen, maar die bloedzuigers trokken me ruw mee naar een kelder, waar ze me vastbonden met handboeien aan de muur.' Ik zucht en laat mijn polsen en handen zien, die helemaal rood zijn. 'Ze hadden monnikskap, vader. Wolfsbane, in het Engels.' Ik schud verslagen mijn hoofd en zucht diep. 'Ik maakte geen kans. Ze waren te sterk.'

Mijn vader slaat zijn vuist door de tafel en sist: 'Die fucking vampieren! Ik breek ze allemaal!' Hij wendt zich weer tot mij. 'Is ze veilig?'

Ik ontwijk zijn blik en kijk naar buiten, naar de donkere nacht. 'Randy. is. ze. veilig?'

'Ik weet het niet', zucht ik. 'Ik vroeg Brian waar ze was en hij zei dat ze weg was. Ik weet niet in welk opzicht ik dat moet bekijken.' Ik kijk voorzichtig op en zie mijn vader's hoofd rood aanlopen.

Hij stapt op me af, pakt me ruw vast bij mijn bovenarm en trekt me mee naar de voordeur. 'Je gaat nú kijken of ze veilig thuis is. Eerder wil ik je niet thuis zien.' Hij duwt me de deur uit en slaat de deur met een klap dicht.

Ik zucht en ren naar Milou's huis. Ik druk op de bel en zie door het glas van de deur een bolletje op de grond zitten. 'Milou?' Ik klop hard op de deur. 'Milou, doe open!'

Het licht springt aan en ik hoor voetstappen naar de deur komen. Milou wordt opgetild en de deur gaat open.

Ethan kijkt me kil aan, terwijl Milou met gesloten ogen in zijn armen ligt. 'Is ze oké?' Hij blijft me kil aanstaren.

'Hoe bedoel je: "Is ze oké?". Heb je niet op mijn zusje gelet?' Ik schud zacht mijn hoofd en kijk naar mijn schoenen. 'Rotjoch. Je zou haar beschermen!'

'Ik weet het! Ik heb mijn best gedaan. Waarom denk je dat ik verband om mijn armen heb?' Zijn blik glijdt over mijn armen heen en hij kijkt me vragend aan. 'Vampiers. Brian was de hele tijd bij Milou.'

'Kom binnen', zegt hij snel en hij kijkt oplettend om zich heen. Ik glip langs hem naar binnen en volg hem naar boven, naar haar kamer. 'We moeten haar controleren op beten.'

'Ze weten dat ze de uitverkorene is', mompel ik. 'Ze hebben haar uitgehoord.'

'Nee', hoor ik een zachte stem zeggen en ik kijk naar Milou, die haar ogen open heeft. 'Brian zag mijn oogkleur veranderen. Helderblauw.'

'Heeft hij je verder iets aangedaan?' Ze schudt haar hoofd.

'Reva beschermde me door ineens te veranderen. Net op tijd.'