Bloodbite

~30~

Milou

'Hmm', mompelt Brian, terwijl hij met de rug naar de tafel toe staat. 'Deel 1 is gereed.'

Hij draait zich om en ik sluit snel mijn ogen. 'Ik weet dat je wakker bent. Je ademhaling en hartslag zijn onregelmatig.'

Geërgerd open ik mijn ogen. 'Waarom hebben jullie bloedzuigers toch zulke goede oren?' Mijn blik valt op het spuitje in zijn vingers en ik kijk hem aan. 'Wat is dat?'

'Een gen waardoor je krachten zwakker worden', legt Brian uit met een grijns. 'Wij vampiers proberen elke uitverkorene van jullie uit te schakelen, zodat we jullie pack's kunnen aanvallen.'

'Waar is de moeder van Randy?' vraag ik hem. 'Zij heeft hier niets mee te maken!'

'Dat denk jij?' lacht Brian en tikt tegen het spuitje aan. 'Zij is net zoals jou.'

Ik frons. 'Een uitverkorene?' Brian knikt en haalt het veiligheidskapje van de naald af. 'Maar... Wat? Hoe?'

'Uitverkorenen worden om de 250 jaar geboren, weet je dat?' Ik knik. 'Die moeder van jouw vriendje is 358. Jij 116, toch?'

'Hoe weet je dat?' vraag ik geschrokken.

'Ik weet alles', grijnst Brian en hij tilt mijn mouwen wat op. 'Klaar voor het spuitje?' Ik schud mijn hoofd en probeer me voor de zoveelste keer los te trekken uit de polsbanden.

'Nee, laat me gaan! Ik haat spuiten!' Kort daarna voel ik een prikje in mijn bovenarm en mijn lichaam begint te schokken. 'Wat gebeurt er?'

'Een van de bijwerkingen', grijnst Brian. 'Maak je geen zorgen. Het is voorbij over een paar minuten.'

'Me geen zorgen maken? Wat zit hier in? Mijn lichaam reageert alleen zo als er Monnikskap in mijn bloedbanen zit!' roep ik uit. 'Je hebt me vergiftigd!'

'Ik noem het liever verzwakt', grijnst Brian. 'Dit is deel 1 van de 5, dus geniet ervan zolang het duurt.' Hij gooit het lege spuitje in de prullenbak en loopt daarna naar de deur. 'Ik ben over een paar uur terug. Slaap lekker.'

'Klootzak', mompel ik en probeer mijn lichaam onder controle te houden. 'Laat me vrij!' roep ik weer.

Maar voor de zoveelste keer, zonder succes.

Ik ben volledig aan mijn lot overgelaten. Geen idee wat er zal gebeuren met mij na al die spuitjes.

Ik hoop maar dat Randy me snel komt redden, bedenk ik me hoopvol.