Bloodbite

~25~

Milou

'Ik haat je echt zo erg', mompel ik, als ik op Randy's borst lig, met Randy achter me en zijn armen om mij heen geslagen. 'Nu gaan ze mijn ouders wat aan doen.'

'Je mag me ook bedanken, hoor. Ik heb je gered. Als je was gegaan, hadden ze jou wat aangedaan.' Ik rol met mijn ogen. 'Milou, wat je ook doet: ga nooit naar die vampiers.'

'Je bent mijn beschermengel niet, Randy-'

'Maar wel je mate', onderbreekt hij me. 'Ik hoor je te beschermen.'

'Ik kan best voor mezelf zorgen.' Randy zucht diep.

'Nee, Milou. Dat kun je niet.' Ik draai me naar hem om en geef hem een vernietigende blik.

'Echt wel', blijf ik koppig volhouden. Een klop op de deur laat me omkijken naar de deur. 'Wat?' snauw ik.

'Ik heb nieuws', zegt Leroy, die binnenkomt. 'Onze mentor, mevrouw van Dijckhuis, is ook een vampier.'

'Hoe weet je dat?' vraag ik hem meteen.

'Ik zag haar hoektanden toen ze achter iemand stond en diegene haar nek goed zichtbaar was', verteld hij. 'En ze praatte met Brian en zijn hele groepje over jou.'

'Fuck', scheld Randy. 'Er zijn veel meer vampiers daar.'

'Waarom zijn wij eigenlijk niet op school?' vraag ik aan Randy.

'Het is te gevaarlijk, Milou', antwoord hij. 'Met zoveel vampiers. Ze zijn nu met vijf, maar het zijn er sowieso meer.'

'Nou en?' kaats ik terug. 'Wij zijn sowieso met een stuk of 25.'

'Dat kan wel zo wezen, maar-'

'Niks "maar"! Wij zijn met veel meer!'

'Dat weet je niet, Milou!' roept Randy nu. 'My god! Waarom ben jij zo moeilijk?'

'Had me dan niet gebeten!' roep ik terug.

'Ik had er geen controle over!' schreeuwt Randy nu.

'Laat me los! Ik heb even geen zin meer in jou.' Ik veeg zijn armen van me af en sta op.

'Waar ga je heen?' Ik draai me kort om.

'Weg van hier. Volg me niet, of ik breek al je botten.' Ik kijk naar Leroy. 'En jij ook niet.'

Voor ze door hebben dat ik weg ben, ren ik weg. Ik ga zo snel als de wind. De wind die raast door de bomen, door het bos. Ik ren ook door het bos, op weg naar mijn plekje.

Het plekje dat ik vroeger al gebruikte om rustig te worden. En nu weer.

Het plekje aan het water, bovenop de rotsen. Een paar bomen overkappen het plekje en laten me niet zo opvallen op mijn plekje.

Ik plof neer met mijn hoofd in mijn handen en denk na. Ik denk na over net, over de ruzie met Randy.

Ik haat het. Ik haat het om ruzie met hem te hebben. Ik haat het dat hij mijn keuzes niet accepteert.

Ik haat het!

'Ik ook.'

Sorry sorry sorry sorry sorry, etc.

Sorry dat ik gisteren niet heb geupdated. Ik ging plotseling mee met mijn broer naar Duitsland en was toen op de helft van het hoofdstuk. Toen waren we rond 6 uur thuis en om 7 uur moest ik alweer naar de scouting. En daarna hadden we visite, en heb ik ook niet verder kunnen schrijven.

Maar jullie gaan geen update mislopen ;) Morgen een nieuwe update.