Bilinmez sevdanın üzerine kaç kelam yazıldığı.
Bilinmez Mardin'in kaç sevda gördüğü.
Bilinmez Lerzan Ağa'nın yüreğinde ki sevdanın ateşi.
Bilinmez Dilzar'ın o ateşte nasıl yandığı.
Peki bilinen neydi?
Gelin sizde sevdaya yelken açan yüreklerin hik...
Arkadaşlar küçük aksiliklerden dolayı kısa bir süre bölüm yayımlayamadım. Ama merak etmeyin o aksiliklerden hemen kurtulup karşınıza yeni bölümü getirdim. İyi okumalar sevgili okurlarım. Bu arada 3K ya geldik. Okuma oranım gün geçtikçe artıyor. Çok sevindim bunun için. Sizleri seviyorummmm <3
Haa bu arada medyada 2. Tanıtım Videomuz gelmiştir. İyi seyirler dilerim...
Medyada Ferman Komutan'ın resmi bulunmaktadır...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
...
Bir mektup yaz kendine,
Her gidişin bir dönüşü olsun.
Hiç söylenmeyenler söylensin,
Hiç yaşanılmayanlar yaşansın.
(MedineAFŞİN/03.02.2016)
Gerçekten her şeyi geçiriyor mu zaman? Her derde deva oluyor mu? Sürahi gibi bir dolan bir boşalan bu yüreğimize zaman iyi gelir diyorlar, sararmış çatlakları. Kaç çatlak oluştu ki; yüreğimizden onca insan dışarı sızıverdi. İnsanların sözlerine inanmıyordu adam. Çünkü zaman ne geçiriveriyordu çatlakları ne de deva olabiliyordu.
Yalan!
Zaman hiçbir şeye iyi gelmiyor. Ne bize ne de artık bir şeyleri beklemekten, kaybetmekten, özlemekten yorgun düşmüş kalbimize. Hiçbir şeye iyi gelmiyor...
İyi gelmediğinin farkına vardıktan sonra alıştırıyor dedi insanlar. Peki, biz neden onsuzluğa alışamadık? Alışamadığımız gibi neden deliler gibi özledik? Kendilerini avutmak adına zamana bağladılar her şeyi. Olmadı! Başka bir yüreği, dolu olan yere koymaya çalıştılar. Zaten dolu olan bir otobüse yolcunun sığmasını nasıl beklersiniz?
Bu insanlar çok aptal!
Hiçbir zaman gerçekleri görmek istemedi. Hep kaçtı, kaçtı... Sevdi kaçtı, özledi kaçtı, sevildi kaçtı. Hep bir kaçış içerisindeydi. Bu kaçışın sonuçlarını zamanın düzelteceğine inandı. İnanmak istedi.
Hadi, söyleyin bana kaçınız elinizi tutan ilk insanı unutabildi? Yahut sizi gerçekten sevdiğine inandığınız birini? Ya, o ihanetleri... Hiç kimse hiçbir şeyi unutmadı.
Kaçtınız!
Evet, gerçeklerden kaçtınız. Zamanın iyi geleceğine inandınız, unutturacağına inandınız. Unutamayacağınızı bildiğiniz halde bilmemezliğe vurdunuz ve yüreğinizde saklamaya çalıştığınız şey dolup taştığında ağladınız. Sonra tekrar unutuyormuş gibi yaptınız.
Siz çocukken yaptığınız bazı şeyleri hatırlıyorsunuz değil mi? İster iyi olsun ister kötü ama hatırlıyorsunuz. O zaman neden zamanın unutturacağına inandırıyorsunuz kendinizi? Neden kaçıyorsunuz?
