alphabet boy | hoseok

love hurts

Aşkın inciteceğini annemden öğrenmiştim. Babam, onu 18 yaşında, karnında benimle bıraktığında hayatın bir o kadar zor olduğunu da.

Galiba hayatımın büyük bir kısmını erkeklerden nefret ederek geçirmiştim

Annemin ağlamalarını dinleyerek uykuya daldığım her gece beni anlamını bile bilmediğim 'baba' kavramından ve erkeklerden daha da nefret ettirmişti.

Ve bunu değiştirmiş tek kişi sendin.

Bilmiyorum ama sanırım annem tekrar bir erkeğe güvenmeye karar verdiğinde, bende sana olan gardımı indirmeye karar vermiştim.

Daha önce bunu düşünmemiştim.

"Hazırlanmadın mı?" demiştim odamın kapısının önünde beklerken. Aynaya bakıp durmaktan, dışarı çıkamamıştım.

Nihayet odadan çıktığımda beni süzmüştün, üstümde bana aldığın elbise olmadığında gözlerindeki hayal kırıklığını görmüştüm.

"Neden giymedin?" demiştin, kaşlarını çatmış bana bakarken.

"Giyeceğimi düşünmen senin aptallığındı," demiştim.

İlk defa seni kırmak istemiştim.

Gözlerindeki hayal kırıklığını unutamıyorum galiba.

Arkanı dönüp gitmeden önce söylediğin şey, yine kırılanın ben olmamı sağlamıştı.

"Böyle de güzelsin," demiştin. "Elbiseyi boşuna almışım."

O akşam yatağıma dönüp tüm gece ağlamak için dünyaları verirdim sanırım.