Μια Αλλιωτικη 'Ταινία'

Κεφάλαιο 6

Ο αποχωρισμός ήταν πολύ δύσκολος. Όμως έτσι έπρεπε να γίνει. Όλα ήταν εντάξει. Η Έφη είχε επιλέξει την ζωή της... Τώρα ήταν η δική μου σειρά.

Γύρισα σπίτι και είδα τον Έρικ να με κοιτάζει με ένα ελαφρύ χαμόγελο στο πρόσωπό του.
<<Δεν περίμενες να με βρεις εδω;>> είπε με τη φωνή δολοφόνου.
<<Όντως, εισαι πολύ απρόβλεπτος. Μην μου πεις πως κρύβεις και κανένα πιστόλι στην καμπαρντίνα σου.>> απάντησα με έναν κάπως ειρωνικό τόνο.
Πέντε λεπτά πέρασαν χωρίς να μιλάμε, μόνο γελούσαμε.
<<Μα δεν μου είπες. Που άφησες τον Έντουαρντ;>> είπα αργότερα
<<Σε ένα χαντάκι, στο τέλος του δρόμου.>> απάντησε κοροϊδευτικά ο Έρικ<<Λοιπόν, δεν θα μου πεις να περάσω;>>
<<Εμ...Ναι συγγνώμη>> είπα αμήχανα. Έβγαλα τα κλειδιά μου με το μπρελόκ από την Άριελ και άνοιξα την ξύλινη πόρτα της εισόδου. Το σπίτι ήταν σκοτεινό αν και δεν θυμόμουν να είχα κλείσει τα παντζούρια. Ο Έρικ μπήκε μετά από εμένα και σαν να τον είδα να κάνει νόημα σε κάποιον. Έπειτα από ένα λεπτό τα φώτα, άναψαν το δωμάτιο έλαμψε και οι αγαπημένοι μου φίλοι - Έφη και Έντουαρντ- εμφανίστηκαν και μαζί τους ήταν και η κυρία Μελάνι. Τότε ο Έρικ φώναξε από πίσω μου.
<< Χρονιά Πολλά!!!>>
<<Χρονιά Πολλά!>>φώναξαν και οι άλλοι και μια τούρτα εμφανίστηκε από το πουθενά.
<<Έχει τις αγαπημένες σου γεύσεις, σοκολάτα και φράουλα.>> μου είπε η Έφη
Είχα σοκαριστεί για λίγο, αλλά ήμουν τόσο χαρούμενη που οι φίλοι μου το θυμήθηκαν. Εδώ το είχα ξεχάσει κι εγώ. Ποτέ κανείς δεν μου είχε κάνει πάρτι για τα γενέθλιά μου. Μετά από πολύ ώρα που περάσαμε τρώγοντας, γελώντας και μιλώντας μια ερώτηση μου ήρθε στο μυαλό κι έτσι την έκανα.
<< Μα πως μπήκατε εδώ μέσα;>>
<<Καλά είσαι τόσο έξυπνη; Απορώ πως σε κάνουμε ακόμη παρέα...>> είπε ο Έντουαρντ. <<Έχεις δώσει κλειδιά στην Κα Μελάνι, το ξέχασες;>> ολοκλήρωσε ο Έρικ
Ένιωθα τόσο αφελής...
<<Άρα όλα ήταν μέρος του σχεδίου ε;>> Είπα γελώντας και συνεχίσαμε την υπέροχη μας βραδιά.