Ξύπνησα ανήσυχη από έναν εφιάλτη.
"Καλά ποτέ δεν θα ξυπνήσω μόνη μου σαν άνθρωπος; Μία το ξυπνητήρι, μία το τηλέφωνο... "
Σκέφτηκα ενώ δεν είχα συνέλθει ακόμη από τον εφιάλτη μου. Δεν συνήθιζα να βλέπω εφιάλτες, αλλά όταν έβλεπα κάτι τρομερό με είχε ταράξει. Την συγκεκριμένη στιγμή αυτό το 'κάτι' ήταν το επίθετο Μόλκραφτ.
Ευτυχώς η κυρία Μελάνι είχε ήδη έρθει από το πρωί (8:15). Τώρα ήταν εννιά και σηκώθηκα από το κρεβάτι κατευθυνόμενη προς το μπάνιο. Δεν πρόλαβα να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπό μου, όταν θυμήθηκα την πρόσκληση της κυρίας Τέσσα. Κατέβηκα τις σκάλες χαιρέτησα την κυρία Μέλανι αγνοώντας την ερώτηση που ήθελα να της κάνω από το προηγούμενο βράδυ. Έφαγα, ξανανέβηκα τις σκάλες και ντύθηκα. Φόρεσα ένα απλό τζιν και μια άσπρη μπλούζα με ένα μαύρο αστέρι. Έφυγα και κατευθύνθηκα προς το πιο μεγάλο κτήριο της πόλης. Το σπίτι της κυρίας Τέσσα ήταν ένα νεοκλασικό και μοντέρνο σπίτι μαζί. Ένας πελωριος κήπος με πανέμορφα φυτά και αγάλματα θεών της αρχαίας Ελλάδας το περιτριγύριζαν. Η κυρία Τέσσα με περίμενε στο μπαλκόνι της διαβάζοντας ένα βιβλίο. Η μεγάλη σιδερένια πόρτα άνοιξε και τα δύο μικρά μαύρα σκυλάκια της με υποδέχτηκαν γαβγίζοντας μου και γλείφοντας τα σανδάλια μου. Προχώρησα δειλά χαϊδεύοντάς τα.
Η κυρία Τέσσα μου χαμογέλασε και με καλημέρισε. Τότε κατάλαβα πως έπρεπε να κάτσω δίπλα της.
Όταν έκατσα μαζί της, μου σερβίρισε λίγο τσάϊ. Δεν φάνηκε αγχωμένη όπως χθες μετά το τηλεφώνημα. Ενιωθα πολύ άνετα καθώς το όλο περιβάλλον ήταν πανέμορφο. Πέρασε πολλή ώρα χωρίς να λέμε τίποτα. Απλώς θαυμάζαμε τη φύση.
<<Θα ήθελα να σας μιλήσω για κάτι... >>είπα πρώτη
Η κυρία Τέσσα δεν μίλησε. Έτσι συνέχισα εγώ.
<<Σχετικά με αυτό που λέγαμε χθες. Βρήκα κάτι που μπορώ να κάνω. Θα ήθελα να γίνω... ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ.>>
YOU ARE READING
Μια Αλλιωτικη 'Ταινία'
AdventureΤο 2932 η ζωή είναι ένας κινηματογράφος. Τα πρότυπα των ανθρώπων δεν είναι άλλα από ήρωες ταινιών. Η Έμιλυ ζει μια ήρεμη ζωή. Είναι έτοιμη να γινει ολοκληρωτικά μέρος του συνόλου της πόλης της. Τι γίνεται όμως όταν το περιβάλλον που ζούσε ετοιμάζετα...
