Κεφάλαιο 13

21 4 0
                                    

Είχα ακόμη πολλές ερωτήσεις, αλλά ένιωθα άβολα να μιλάω με την μητέρα μου που μόλις είχα μάθει πως ήταν. Η κυρία Μέλανι μίλησε πρώτη.
<<Αισθάνεσαι καλά;>>
Δεν απάντησα. Δεν ξέρω γιατί, απλά δεν το έκανα.
<< Ξέρω, είναι πολλά αυτά που έμαθες χθες το βράδυ. Μα αυτή είναι η αλήθεια και έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα πρέπει να την ξέρεις.>> μου είπε κατεβάζοντας τα μάτια της.
<< Το ξέρω. Αυτό που έκανες ήταν το σωστό. Αλλά έχω κι άλλες απορίες. Δεν ξεφεύγεις τόσο εύκολα!>> είπα για να σπάσω τον οποίο πάγο υπήρχε ανάμεσά μας.
Γελάσαμε και οι δυο, κατεβήκαμε τις σκάλες και καθίσαμε στον καναπέ.
<<Εμπρός. Είπες πως έχεις κάποιες απορίες. Άρχισε.>> είπε η μητέρα μου
<< Λοιπόν... Γιατί δεν μου το έλεγες τόσα χρόνια, πως μπορούσες να με αφήνεις μόνη μου στο σπίτι;>> άρχισα καθώς ήμουν έτοιμη να κλάψω. Δεν έλαβα απάντηση, οπότε κατάλαβα πως είχα αρχίσει με ένα σκληρό θέμα. Έτσι συνέχισα. << Είπες πως έχω μια αδερφη; Νομίζω την λέγαν 'Νεμε...' κάτι;>>
<< Έμ... Ναι 'Νέμεσις' νομίζω πως ο Τσαρλς, ο κύριος Μόλκραφτ, θα έχει κρατήσει το όνομα που της δώσαμε.>> απάντησε ελαφρώς συγκινημένη
<< Τέλεια ανυπομονώ να την γνωρίσω... Που μένει αληθεια;>> Ρώτησα
<< Το εκτός συνόρων σου κάνει;>> Μου απάντησε και έμεινα λίγο σοκαρισμένη η αλήθεια να λέγεται.
<<Ευτυχώς που θα γίνω φύλακας των συνόρων. Έτσι θα την βλέπω συχνά.>> Είπα χαρούμενη καθως βρήκα λύση σε ένα από τα προβλήματά μου. Έτσι όμως θυμήθηκα και ένα άλλο.
<<Έμ... Μαμά, μήπως ξέρεις τι ώρα ειναι;>> ρώτησα αγχωμένη.
<< Οκτώ και μισή, γιατί;>>
<< Έχω μια υποχρέωση>> είπα και έτρεξα στο δωμάτιό μου. Έβαλα μια μαύρη φόρμα, μια μπλε μπλούζα, πήρα τα κλειδιά μου και έφυγα. Είχα αργήσει στην προπόνηση μου.

Μια Αλλιωτικη 'Ταινία'Where stories live. Discover now