Μια Αλλιωτικη 'Ταινία'

Κεφάλαιο 23

Σε ένα όμοιο δωμάτιο με το δικό μου, είδα ένα κορίτσι  με μαύρα μαλλιά, να είναι ξαπλωμένο και με κλειστά μάτια  να τραγουδάει στο ρυθμό μιας μουσικής, που ποτέ μου δεν είχα ακούσει. Φαινόταν όμως πως η κοπέλα το άκουγε πολύ συχνά, καθώς ήξερε τα λόγια του! Η μουσική σταμάτησε απότομα και το κορίτσι κρύφτηκε κάτω από τα λευκά του σκεπάσματα.                    << Τζάνις;>> ρώτησα, καταλαβαίνοντας μετά από πολύ κόπο πού είχα την ξαναδεί.                         Τα μαύρα μαλλιά της Τζάνις ξεπρόβαλαν, κάνοντας μεγάλη αντίθεση με το πάπλωμα και τα μεγάλα μάτια της με κοίταζαν ερωτηματικά.                                                                                                            << Έμιλυ;!>> απάντησε η Τζάνις και βγήκε ολόκληρη έξω.                                                                            << Συγγνώμη για την ενόχληση, αλλά ακόμη δεν έχω μάθει να προσανατολίζομαι σωστά!>> της είπα αμήχανα και έξυσα το πίσω μέρος του κεφαλιού μου.                                                                    << Δεν πειράζει! Απλά με βρίσκεις λίγο απροετοίμαστη. Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα επισκέψεις!>> μου είπε η Τζάνις και όντως οι πιτζάμες της με τις χνουδωτές αρκούδες πάνω τους δεν είναι και ότι πιο κολακευτικό μπορούσε να φορέσει αν ήθελε παρέα!  Μετά από λίγο ένας θόρυβος ακούστηκε από το μπάνιο και έσπασε την ησυχία ανάμεσα σε εμένα και την φίλη μου.         << Έλα, πρέπει να γνωρίσεις κάποιον>> είπε η Τζάνις και έτρεξε προς το μέσα δωμάτιο. Έπειτα από τρία λεπτά έφτασε στο δωμάτιο με μία χνουδωτή μπάλα στα χέρια της.                       << Τα ντα!!!>> είπε και ένα τοσοδούλικο γατάκι, άρχισε να τρέχει στο δωμάτιο.<< Τη λένε Χιόνα! Είναι λογοπαίγνιο.>> είπε βλέποντας πως δεν ενθουσιάστηκα πολύ από το όνομά της. << Ξέρεις, τη μητέρα μου τη λέγαν Φιόνα και το γατάκι είναι λευκό σαν το χιόνι οπότε....Τσουπ!!!  ΧΙΟΝΑ!>> ήταν πολύ ενθουσιασμένη, οπότε προσπάθησα να χαρώ μάζι της.
   Αυτή μας η συζήτηση δεν είχε κανένα απολύτως νόημα, έτσι χαϊδεύοντας το γατάκι πέρασα σε ένα άλλο θέμα. <<Γιατί μένεις εδώ Τζάνις;>> είπα τελείως αφηρημένα           
<<Εδώ ' δουλεύω'! Τέλος πάντων θα δεις αύριο, τώρα θέλω να σε ρωτήσω εγω κάτι...>>
<<Πρέπει να φοβάμαι;>> Είπα και σκάσαμε και οι δύο στα γέλια
<<Ναι, είναι σοβαρό θέμα. Πολύ σοβαρό!...>> Για να λέμε την αλήθεια τρόμαξα για μία στιγμή, αλλά μετά άκουσα την απάντηση.<< Που αγοραστές αυτό το φόρεμα;>> Με κοίταξε σοβαρά, της ανταπέδωσα το βλέμμα μαζί με μία σφαλιάρα από μαξιλάρι στο κεφάλι. Έπειτα γέλασα και η Τζάνις με κοίταξε θυμωμένα, άρπαξε ένα άλλο μαξιλάρι και το πρόσωπό μου καλύφθηκε από μία λευκή μαξιλαροθήκη.  Έτσι παίζοντας και γελώντας συνεχίσαμε μέχρι τον χτύπο της πόρτας