Best Mistake (VOLTOOID)

Chapter 8

Snel werp ik nog een laatste blik op de kamer van mijn moeder en begeef ik me pas naar mijn auto als ik er zeker van ben dat alles in orde is. Zuchtend ga ik achter het stuur zitten en masseer ik mijn hoofdhuid even terwijl ik nadenk over wat er zich heeft afgespeeld de afgelopen twee weken.

Met piepende banden kwam de ambulance die dag aan. Mijn moeder hebben ze voor een dikke week ter observatie in het ziekenhuis gehouden. Sindsdien zit ze weer veilig thuis en zou dit weer de eerste keer zijn dat ik ging werken ma twee weken.

Op aandringen van mijn moeder dat ik terug moest gaan werken zit ik hier nu dan. Eigenlijk wilde ik nog een extra weekje vrij nemen, puur om voor haar te zorgen maar mijn moeder kennende zou me afgemaakt hebben ongeacht haar conditie. En met Rayan? Ach, de ezel heeft het voor zichzelf helemaal verpest. Hoe wilde hij het gaan opnemen tegen de Benahmed's?

Toevallig wil hij dat ik na het werk langs het politiebureau zou komen en stiekem weet ik al wat hij wilt vragen. Het antwoord zal sowieso al nee zijn. Maar goed, op naar werk.

-

Voor het politiebureau blijf ik even staan en twijfel ik even of ik wel naar binnen moet gaan of niet. Via een raampje van het gebouw zie ik dat een agent me aan het aanstaren is waardoor er even een rilling over mijn rug rolt. Ik moet nu gewoon maar beter naar binnen toe lopen.

Aarzelend ga ik bij de balie staan en vraag ik na veel gepieker naar Rayan. Meteen word ik meegenomen naar het kamertje waar hij zich bevindt en zie ik hem aan tafel zitten met handboeien om zijn polsen. Hij kijkt al snel op bij het horen van het getik van mijn hakken en kijkt me aan als ik voor hem ga zitten.

'Wat wil je van me?' vraag ik direct en merk dat hij dat duidelijk niet heeft verwacht. Ik hoor hem even kuchen voordat hij spreekt. Hij pakt mijn hand vast die ik al meteen weer weg sla. 'Ik, eh, wil eh...' hakkelt hij en diep zucht ik.

'Het antwoord is nee,' 'Hoe bedoel je nee?' vraagt hij fronsend en zuchtend schud ik mijn hoofd. 'Geef me één goeie reden waarom ik jou zo moeten verdedigen in die rechtszaak. Het is tegen de Benahmed's nog wel,' zeg ik boos, proberend mijn teleurstelling en verdriet voor hem te verbergen.

'Meryam, alsjeblieft. Ik weet dat dit allemaal mijn schuld is. Het is mijn fout, ik weet het. Maar alsjeblieft, hoort familie elkaar niet te steunen?' vraagt hij wanhopig en met grote ogen kijk ik hem aan.

'Dus nu kom je ineens praten over familie en elkaar steunen? Waar was jij Rayan toen ik je het hardst nodig had? Waar was jij toen ik je nodig had om me te beschermen? Waar was jij toen letterlijk alles en iedereen me de grond intrapte en ik niemand aan mijn zijde had?' val ik ineens woedend tegen hem uit.

'Waar was jij toen ik letterlijk mentaal en fysiek kapot was en ik niemand had? Vertel me waar jij was! Noem je jezelf een broer? Het enige wat je deed was me toekijken en je daarna weer vol zuipen, noem jij Rayan Ahmadi, jezelf een broer? In plaats van dat je voor mij zorgde bleef ik je met mijn domme kop achterna volgen in de hoop dat je verder niks verkeerds zou gaan doen!' roep ik met tranen in mijn ogen uit. Hij kijkt me geschrokken aan.

'Meryam, luister-' 'Nee niks luister! Na papa's dood heb je jezelf naar de klote geholpen, je hebt me in alles wat je hebt geflikt meegesleurd. Wie betaalde altijd die borg als je weer eens vast kwam te zitten? Wie!? Vertel mij wie dan!' roep ik woedend en de tranen rollen zonder dat ik het door heb over mijn wangen heen.

'Praat niet over papa...' 'Je zal moeten Rayan! Hoe kon ik tenminste wat van mijn leven hebben gemaakt na zijn dood!? Vooral nadat ik degene was die het er het zwaarst mee had, waar is de oude Rayan gebleven?' huil ik en veeg ruw mijn tranen weg.

'Misschien hield je niet eens van papa,' fluistert hij en dat was voor mij de druppel.

'Wat zei je!? Misschien hield ik niet eens van papa!? Wie ben jij en waar is de oude Rayan Ahmadi gebleven!?' schreeuw ik kwaad en duw de tafel om ver waardoor ik al meteen door een agent word vast gepakt die me dwingt te kalmeren.

'Ik hoef je nooit meer te zien Rayan, je bestaat niet meer voor mij,' zeg ik emotieloos de agent negerend en ruk me dan daarna van van hem los.

Ik loop het kamertje uit waar ik ineens een hand om mijn pols voel en draai me meteen om waar ik oog in oog kom te staan met niemand minder dan Saif. Even ben ik verbaasd om hem hier te zien, maar schud ik algauw mijn hoofd weer. Deze man lijkt overal te zijn. 'Laat me los,' sis ik kwaad. Ik voel zijn grip om mijn pols strakker worden. Ik kan hem er echt niet bij hebben nu. Hij en zijn houding kunnen nu echt een eindje opflakkeren van hier.

'Ga terug die kamer in,' dwingt hij me en geloof me dat als ik zeg dat mijn ogen vuur spuwen op dit moment ik niet lieg. 'Laat. Me. Los.' sis ik hem op mijn beurt woedend toe. Ik kan dit er niet bij hebben.

'Ga terug die kamer in Meryam,' beveelt hij me nog één keer bazig. Ik merk hoe mijn woede ineens plaats maakt voor verdriet en begin hevig met mijn hoofd te schudden. 'Laat me alsjeblieft gewoon los Saif, alsjeblieft,' snik ik uit het niets. Hij laat me verbaasd los door mijn plotselinge stemmingswisseling.

Hij opent zijn mond om wat te zeggen, maar besluit die dan algauw weer te sluiten. Hij haalt even diep adem en knikt dan langzaam.' Oké, ga nu,' zegt hij dan maar en even zie ik in zijn ogen een tikkeltje bezorgdheid dat al snel verandert naar die normale kille blik.

Snikkend draai ik me om en ren ik het politiebureau uit waar ik meteen mijn auto in spring. In mijn auto huil ik het uit en laat ik mijn hoofd verslagen op het stuur vallen. Meteen schieten er weer flashbacks voor mijn ogen voorbij van vijf jaar geleden en schud ik hevig met mijn hoofd.

Niet nu, alsjeblieft niet nu. Niet nu net wanneer ik mijn leven op rails heb. Ik wil niet terug in dat zwarte gat vallen, daar ben ik al te kapot voor. Vanuit de achterbank gris ik een flesje water en neem ik er een paar grote slokken van. Mijn hart die nog altijd snel klopt voel ik uiteindelijk weer een normaal tempo krijgen. Snikkend ga ik met mijn handen over mijn gezicht heen en haal ik diep adem.

Rayan,

Waarom?

-

Salaam vanuit het zonnige Tetouan, where ya at gurls?

Hoop dat je van dit hoofdstuk hebt genoten en tot de next chapter 😉

Ciao ✌🏼️