Best Mistake (VOLTOOID)

Chapter 12

Meryam.

Het is ondertussen al een paar weken verder. Na het nieuws dat de aangifte tegen mijn broer werd ingetrokken heb ik niks meer vernomen van de familie Benahmed. Los van Nouara natuurlijk, die ondertussen ook al wist dat mijn broer de dader was van dat ongeluk, heb ik niks meer gehoord.

Gelukkig nam Nouara me niks kwalijk en vond ze het niet erg. De daden van mijn broer zijn niet die van mij zei ze nog tegen me en dat is wat ik zo erg waardeer aan haar. Ze probeerde altijd het positieve van mensen in te zien en het negatieve proberen weg te dringen. Een mooie eigenschap natuurlijk, maar aan deze eigenschap horen dan ook weer een aantal nadelen.

Zuchtend stop ik mijn laptop weg en sluit ik alles op mijn bureau af. Ik wend een snelle blik op Amira die met haar hoofd wenkt naar een gestresste Nouara die duidelijk ergens niet op uitkomt. 'Nouara? Gaat alles goed?' vraag ik als ik mijn blik op haar gevestigd heb. Ik bijt losjes op mijn lip en loop dan naar haar toe.

Ze schrikt op en knikt dan snel met haar hoofd. 'Ja, ja, het lukt wel,' 'Zeker? Je hoeft niet bang te zijn om hulp te vragen. Ik kan je helpen als je wil?' stel ik voor. Ze kijkt me even twijfelend aan. 'Ik kom maar niet uit hoe ik het beste bewijs kan verzamelen over deze case. Mijn cliënt vraagt teveel van me,' zucht ze terwijl ze haar laptop naar me toeschuift. Ik laat mijn ogen over de regels gaan en kijk bedenkelijk.

'Hmm, even denken hoor. Er zijn twee mogelijkheden,' begin ik met vertellen en help haar zo een eindje verder. Als ik klaar ben met uitleggen kijkt ze me met een dankbaar gezicht aan. Ik glimlach even.

'Het is een kwestie van goed bewijs verzamelen en zo veel informatie mogelijk proberen toe te passen. Je had ook gelijk, je cliënt vraagt iets teveel van je,' knik ik glimlachend. 'Dankjewel, echt,' zegt ze me dankbaar. Ik wuif het grinnikend weg. 'Graag gedaan,' knik ik nog eens glimlachend. Ik zie haar ogen even glijden naar mijn bureau. 'Was je al klaar met werken? Oh mijn god, sorry, dat wist ik niet, ik heb je hier voor niks-' ratelt ze verschrikt door tot ik haar af kap.

'Het geeft niet? Echt Nouara, ik doe dit geheel vrijwillig. Ik heb liever dat ik jou help dan dat ik jou hier achterlaat als een gestresste kip,' lach ik zacht. Ze grinnikt en haalt een hand door haar haar. 'En als het goed zit jouw werk er voor vandaag ook al op, toch? Kunnen we zo even gezellig samen lunchen?' stel ik glimlachend voor waarop ze enthousiast knikt.

'Ja, super leuk!' knikt ze glimlachend waarna ze meteen opstaat om haar spullen op te ruimen.

-

'Ugh!'

'Wat is er Nouara?' vraag ik terwijl ik voor een stoplicht stop. Ik kijk haar aan en zie dat ze geïrriteerd naar haar telefoon aan het kijken is. 'Het is mijn broer,' zucht ze zacht en kijkt me aan. 'Neem op dan?' zeg ik haar en bijt even op mijn lip. Ze neemt zuchtend op en houdt de telefoon dan tegen haar oor.

'Ja?' 'Nee hoezo?' 'Waarom nu?' 'Ik kan niet nu,' 'Maar-' zegt ze nog als laatst voordat ze met open mond naar haar telefoon kijkt. 'Mijn broer wilt dat ik langs kom bij hem op kantoor,' gromt ze geërgerd voordat ik überhaupt kon vragen wat er mis was. 'Oh...' zeg ik dan maar. 'Moet ik je dus afzetten bij je broer?' 'Ja graag, en kun je dan misschien ook even meegaan?' vraagt ze me twijfelend.
'Sure,' zeg ik en tover met moeite een glimlach. Ik ga Saif weer zien na hoe lang?

-

Met kleine stapjes loop ik Nouara achterna het gebouw binnen en wrijf ik even over mijn armen heen. Ik werp een blik op de balie waar ik die ene trut van die ene keer vijandig naar me zie kijken. Ik trek een wenkbrauw op. Ze zend me een dodelijke blik toe waarbij ik het niet kan laten om zacht te lachen. 'Wanhopige trut,' mompel ik rollend met mijn ogen. Met een mond vol tanden kijkt ze me na.