Best Mistake (VOLTOOID)

Chapter 17

Gespannen sta ik voor Saif's bedrijf en haal ik diep adem. Het is een aantal dagen verder van het gala. Nadat we hebben gekust heb ik niks meer van hem vernomen. Tot iedereens verbazing vertrok hij daarna ook meteen. Waarschijnlijk heeft hij er gewoon spijt van, dat weet ik vrijwel zeker.

Ik haal diep adem en loop dan niet zo zeker van mezelf het pand binnen. Bij binnenkomst negeer ik Kate die al meteen wat dingen naar m'n hoofd aan het roepen is waar ik geen aandacht aan schenk. Die meid kan voor de trein springen van mijn part.

Zuchtend druk ik een paar keer op het liftknopje en maak ik daarna mijn weg naar zijn kantoortje toe. Ik klop twee keer voordat ik de deur open doe en zie hem niet eens opkijken van mij als ik een stap binnen zet. Hij zit daar maar in zijn stoel met de handen in het haar. Zijn stropdas hangt losjes aan zijn nek en zijn jasje heeft hij uitgetrokken.

Schouderophalend sluit ik de deur weer achter me en hoor ik hem even kuchen. 'Ga zitten, heb een boel met je te bespreken,' zegt hij dan zonder me dan nog aan te kijken. Ik loop langzaam naar de stoel toe en ga dan ongemakkelijk zitten. Hij tilt zijn hoofd dan op en bijt losjes op zijn lip. Zijn ogen zien er vermoeid uit, het lijkt alsof hij dagen niet heeft geslapen.

Hij schuift wat dossiers op zijn bureau weg zodat hij plaats kan vrijmaken voor zijn laptop die hij dan midden op tafel zet. Hij draait hem dan naar me om en klikt hem aan. Ik trek even een wenkbrauw op.

'Dit, dit wil ik voorkomen,' zegt hij dan ernstig. Hij start het filmpje en haalt dan een hand door zijn haar. Mijn ogen sperren zich wijd open. Op het filmpje zie je ons, zoenend. Dit is totaal niet goed.

'M-maar, h-hoe...' stamel ik ongelovig. Hij klapt de laptop weer dicht en komt dan voor me zitten op bureau. 'Over het filmpje moet je je niet meer zorgen maken. Ik werd zogenaamd gechanteerd door iemand dat als ik hem niet een bepaalde bedrag betaalde dit filmpje viral ging staan. Dat liet ik niet zomaar gebeuren,' legt hij dan zuchtend uit.

'Heb je diegene betaald dan?' 'Nee? Ik ben Saifeddine Benahmed, ik heb hem juist terug gechanteerd,' antwoordt hij lachend. Ik rol met mijn ogen. 'Hoe dan?' Ik kijk hem verveeld aan. 'Heb hem getraceerd maar dat doet er even niet toe, wat er nu wel toe doet is dat jij en ik eens dringend moeten gaan praten over iets,' zegt hij terwijl hij me doordringend aankijkt. Hij schraapt zijn keel. 'Oké, vertel?' zeg ik nieuwsgierig. Hij kijkt me even lang aan.

'Dit moet over zijn,' 'Wat over zijn?' vraag ik verbaast. 'Wij Meryam, dit gaat zo niet verder,' zegt hij terwijl hij even over zijn voorhoofd wrijft. 'Was er ooit een "wij" dan Saif?' Ik trek een wenkbrauw op. 'Die kus stelde niks voor Meryam,' negeert hij mijn woorden van net.

Ik blijf hem even voor een aantal tellen aankijken. 'Goed dat je daar ook het zelfde overdenkt,' zeg ik bitter. 'Weet je dat zeker Ahmadi?' 'Ja, Saif. Ja, dat weet ik honderd procent zeker,' zeg ik nog op dezelfde toon. De klootzak.

Ik wend me van hem af en bijt hard op mijn lip.
'Weet je, ik heb nog steeds recht op antwoorden,' mompel ik. 'Antwoorden op wat Ahmadi?' lacht hij zacht. Geïrriteerd kijk ik hem daarop aan. 'Wat deed jij die avond toen ik bijna verkracht werd daar? Er reed geen enkele auto,' vraag ik en sla mijn armen dan over elkaar. 'Wil je het echt weten Meryam?' zegt hij serieus terwijl hij ineens voor me komt te staan. Ik knik dan.

'Jouw mede-collega, oftewel Nouara moest dringend opgehaald worden van school. Alleen over straat rond dat tijdstip stond ik niet toe. Daar zou jij eens een voorbeeld van moeten nemen trouwens,' zegt hij en kijkt me daarbij doordringend aan. 'Ik zag geen Nouara in je auto,' 'Toevallig woon ik in de buurt Meryam, je bevond je niet in een krottenwijk ofzo,' zegt hij dit keer geïrriteerd.

Zijn antwoord negerend ga ik door met vragen stellen. 'Weet je wat echt de big, big question is Saif? Hoe jij mijn naam wist, of nee nog belangrijker, waarom wilde je die avond niks over jezelf loslaten?' vraag ik op de man af en zie hem me even fronsend aankijken.

'Touché, maar daar kan ik helaas geen antwoord op geven,' zegt hij simpel. Ik kijk hem met open mond aan. 'Hoe bedoel je je kan er geen antwoord op geven!' roep ik gefrustreerd uit.

'Verlaag je toon,' 'Nee, dat doe ik niet!' Ik voel hoe hij ineens mijn kin vastpakt en me waarschuwend aankijkt. 'Waag het nog één keer,' zegt hij boos en net op het moment dat ik iets terug wil slingeren naar zijn hoofd vliegt de deur ineens open. 'Saif, groot probleem, er wordt steeds dieper gegraven in het verleden van oud bedrijf Ahmadi-' hoor ik ineens vanachter me en draai me meteen om.

Met grote ogen zie ik Noureddine ons aankijken. Ik kijk hem vreemd aan. 'Oud bedrijf Ahmadi?' vraag ik verward. Ik kijk ongeduldig naar de twee mannen als ze maar blikken met elkaar uitwisselen. Er is hier iets goed mis.

'Uhm, nee Meryam. Ik zei Ahnaoui,' zegt Noureddine snel en glimlacht gemaakt. Ik draai me om naar Saif die zich het liefst een face-palm wil geven op dit moment. Met gespleten ogen kijk ik ze aan. 'Jullie verbergen wat voor me,' zeg ik achterdochtig.

'Wat moeten we in hemelsnaam verbergen voor jou?' hoor ik Saif bespottelijk zeggen. Ik trek mijn wenkbrauwen op. 'Ik heb altijd al gedacht dat er iets niet deugde, maar nu zijn mijn vermoedens alleen maar bevestigd,' zeg ik ze nog altijd met gespleten ogen. Ik sla mijn armen vervolgens fronsend over elkaar heen, terwijl beide mannen me maar blijven aankijken.

'En weet je, ik ga er ook eens achterkomen wat het is. Maken jullie je daar maar geen zorgen over,' zeg ik boos waarna ik mijn tas oppak en naar de deur toe loop. 'Meryam, wacht nou even,' probeert Noureddine me tegen te houden. Ik voel kort daarna zijn hand om mijn pols en geïrriteerd trek ik mijn hand vervolgens weg.. Geïrriteerd trek ik die weg en schud ik met mijn hoofd.

'Nu niet, Noureddine.' En met die woorden verlaat ik het kantoor.