Best Mistake (VOLTOOID)

Chapter 67

Ik ga echt gillen als jullie nog steeds wit zien.

En na dat te hebben gedaan ga je mee op zoek naar Saif.'

'Wees maar niet bang, dochter. De zoektocht naar je man is al in volle'En na dat te hebben gedaan ga je mee op zoek naar Saif.'

'Wees maar niet bang, dochter. De zoektocht naar je man is al in volle gang.' Hij drukt een lange kus op mijn voorhoofd, waarna hij door mijn haar begint te strelen.

Een maand later.

'Hij, mijn vader!? Mijn vader is allang overleden! Allang!'

Gillend probeer ik mezelf uit de armen van mijn broer, Rayan, te rukken. Hij houdt me steeds steviger vast en gebaart me rustig te blijven. 'Rayan, laat verdomme los! Ik geloof hem niet! Laat me los!' gil ik woest verder. 'Meryam, rustig!' schreeuwt hij dit keer ineens.

Geshockeerd stop ik abrupt met tegenstribbelen. Mijn hoofd draai ik langzaam naar hem om. Aan zijn gezicht te zien heeft hij spijt van zijn geschreeuw. 'Sorry, je hebt gewoon weer zo'n terugval. Je ontkent het feit af en toe steeds dat papa nog leeft, zoals nu...' fluistert hij zacht. Ik kijk hem even kort aan. Pas dan besef ik me waar ik werkelijk mee bezig ben, en slaak ik vervolgens een diepe zucht. 'Sorry, sorry, sorry, sorry... ik blijf hier maar last van hebben.' Ik sla een hand voor mijn hoofd. 'Begrijpelijk.' Hij gaat ergens met me zitten en pakt mijn handen vast. Ik blijf even stil.

'Ik kan nog steeds niet geloven dat hij mama had bedrogen met Layla,' fluister ik ineens. Daar begin ik weer hoor. De zoveelste traan rolt over mijn wang heen, waarna ik me van hem losmaak. 'Hij heeft het geprobeerd uit te leggen, maar het geeft mij nog geen reden om het te accepteren Rayan.' Ik schud hulpeloos mijn hoofd. 'Het verhaaltje dat mama zich afstandelijk gedroeg, en daardoor intiem niks met hem wilde te maken hebben geeft hem nog geen reden om vreemd te gaan. En dan haar zo na die brute verkrachting achterlaten?' Ik schud teleurgesteld mijn hoofd.

'Meryam, jij en ik weten allebei dat Layla psychisch niet in orde was. Dat heb jij mogen ervaren, en ter verdere bevestiging heeft papa dat ook gezegd. Haar verhaal van hoe papa haar heeft behandeld komt niet overeen met die van hem. Hoe denk je dat ik hierover denk? Voor mij is het verleden het verleden, ik heb het echter altijd al een onzinnige uitdrukking gevonden, maar dit keer kan ik het niet laten om het bij mezelf toe te passen. Aan papa's gezicht heb je kunnen zien dat hij het liefst niet al te slecht wilde praten over mama, je kon gewoon nog zien dat er meer achter zat dan alleen dat 'afstandelijke' gedoe, maar hij wilde haar gewoon niet in een slecht daglicht zetten, en nu al helemaal niet nu ze overleden is. Dat heeft mìj reden genoeg gegeven om het wèl te accepteren.' Hij kijkt me doordringend aan.

'En vergis je niet, zijn 'neppe' dood ben ik niet vergeten. Ik begrijp het, elke grote zakenman heeft een back-up plan nodig. Zo ook hij. Ik begrijp dat hij zijn dood moest faken op het moment dat Saif's vader hem neerschoot, wat bij jou trouwens een verschrikkelijke trauma heeft achtergelaten, puur om van onze veiligheid zeker te zijn. Maar alsjeblieft, kon hij in al die jaren niet één keer melden dat hij nog leefde? Ik begrijp nog altijd niet waarom hij tot nu heeft gewacht, terwijl hij daar acht jaar notabene de tijd voor had?' gaat hij door met praten, en net op het moment dat ik iets terug wil zeggen horen we mijn vaders stem zijn vraag al beantwoorden.

'Ik had geen keus. Jullie zullen niet begrijpen hoe graag ik jullie wilde bereiken, maar ik had gewoonweg geen keus. Als de buitenwereld ook maar een hint kreeg dat ik nog leefde, zouden er zich grote problemen afspelen. Ik zou het niet kunnen verdragen dat jullie door mijn toedoen van het leven beroofd zouden worden. Daarom hield ik me nog gedeisd, daarom hield ik me nog al die tijd op de achtergrond...' Hij kijkt ons moeilijk aan.