Best Mistake (VOLTOOID)

Chapter 52

'Nee? Dan laat ik je weer even opnieuw zien wie Saifeddine Benahmed is,' sist hij woedend. Hij gooit me in een snelle beweging over zijn schouder heen en loopt met forse stappen de deur uit.

'Saif!' roep ik geschrokken als hij dat doet. 'Saif! Alsjeblieft!' gil ik daarna verder terwijl ik hevig met mijn benen tegenstribbel. Hij negeert me en loopt stug door.

'Ik laat je zien wie Saifeddine Benahmed is.'

'Saif! Gadverdamme, luister nou eens!' schreeuw ik woedend. Mijn borstkas gaat hevig op en neer door mijn onregelmatige ademhaling. De klootzak wilt maar gewoon niet luisteren.

Hij draait zich met een ruk naar me om en kijkt me moordend aan. 'Wat denk je dat ik nu op dit moment van je denk Meryam!? Je liep zomaar weg deze ochtend, ik-' 'Saif-fe-ddine Benahmed!' onderbreek ik hem opnieuw schreeuwend.

Hij trekt zijn wenkbrauwen op waarna hij zijn armen over elkaar heen slaat. 'Praat,' zegt hij dan kalm. Ik haal mijn handen even gefrustreerd door mijn haar. 'Ik heb een, goede, maar dan ook echt een goede, reden om exact te verklaren waarom ik zomaar ineens vertrok.'

'Ga je gang Meryam, niemand houdt je tegen,' vervolgt hij nog even kalm waarna hij kort zijn schouders ophaalt. 'Egoïstische klootzak. Ik haat je,' fluister ik walgend. 'Ga je me nu nog vertellen hoe het zit of blijf je me maar voor verschillende dingen uitmaken?' Hij trekt zijn neus op.

'Weet je wat? Bekijk het maar. Je verdient het niet,' sis ik dan nog even woedend waarna ik in mijn Adidas-slippers stap. 'Ho ho, nee.' Hij trekt me ruw terug en drukt me dan opnieuw hard tegen de muur aan. 'Je liep net de hele tijd te schreeuwen dat ik moest luisteren. Ik luister, dus nu moet je wel praten,' sist hij fluisterend in mijn gezicht.

'Nee,' fluister ik terug tot zijn grote verbazing. 'Meryam, praat!' Hij verheft zijn stem boos opnieuw. 'Nee,' zeg ik opnieuw waarna ik mijn armen probeer los te rukken als hij ze stevig vasthoudt. Voor ik het weet zet hij ze met een harde klap naast mijn hoofd neer. Ik kreun pijnlijk waardoor hij zijn grip wat meer losjes maakt.

'Ik haat je soms echt, Saif... en dit is één van die momenten. Ik haat het wanneer je zo tegen me doet,' fluister ik met moeite terwijl ik mijn tranen probeer in te houden. Hij hoort dit echt te weten. Ik ben niet één van zijn speeltjes.

'Meryam, je maakt me helemaal gek. Weet je wel niet hoeveel vijanden ik daar buiten heb lopen? Besef jij je wel dat je een makkelijk doelwit bent daardoor? Ik handel, en reageer zo voor een reden. Dat hoor jij als de beste te weten.' Hij kijkt me met een doordringende blik aan.

'Dat klopt, Saif. Dat weet ik inderdaad als de beste, jammer genoeg. Ik heb het ook al bij iemand anders meegemaakt,' zeg ik dan emotieloos. Zijn ogen springen wagenwijd open door mijn woorden.

'Je lijkt af en toe precies op Adnane, Saif. Ja, Adnane, jouw broertje. Jullie verschillen maar een jaar, maar lijken toch wel echt op elkaar. Kijk hoe je me nu vasthoudt bijvoorbeeld, hij martelde me precies op dezelfde manier. Zijn handelingen en reactie van doen verschilt niet zoveel met die van jou,' vervolg ik dan op dezelfde toon.

En voor je je vergist, ik besef me heel goed van wat ik aan het zeggen ben. Ik wil hem laten inzien, dat op de manier waarop hij me soms behandeld, verkeerd is.  Een reactie van hem blijft uit waardoor ik maar verder ga praten. 'Ik wil, dat jij je gaat realiseren dat ik op een dag, mocht jouw gedrag jegens mij niet veranderen, ik echt zal weglopen Saifeddine.' Ik kijk hem op mijn beurt doordringend aan.