Best Mistake (VOLTOOID)

Chapter 49

'We gaan vaker trainen, je actie van net zie ik wel zitten,' lacht Saif trots naar me. Ik haal kort grinnikend mijn schouders op.

'Maar dat neemt niet weg dat je opnieuw zo met je leven moet spelen, ik zweer dat ik mijn bedrijf had weggegeven alleen en puur om jou. Dus waag het,' zegt hij dan ineens weer bloedserieus.

'Wat jij wilt, Saifidouch,' wimpel ik hem simpelweg af.

'Hey, dat is mijn bijnaam die ìk had verzonnen!' roept Maher verontwaardigd.

'Dikke pech.'

'Meryam!? Sta op, nu!'

Geschrokken schiet ik overeind en kom ik al snel een gestresste Saif tegemoet. 'Wat is er aan de hand!?' vraag ik bezorgd. Ik laat mijn ogen glijden naar de klok die aangeeft dat het half negen 's ochtends is. Hij reageert niet wat me tot nog meer zorgen baart. 'Saif?' Langzaam stap ik uit bed en ga ik voor hem staan. Ik pak zijn handen vast en kijk hem vragend aan.

Hij trekt zijn handen los en zucht diep. 'Ga je klaar maken, alsjeblieft.' Stomverbaasd blijf ik hem nakijken als hij de hotelkamer verlaat. Geef hem de tijd, Meryam. Maak jezelf niet gek. Snel begeef ik me naar de badkamer waar ik wat water in mijn gezicht spetter. Ik besef me dat ik ben vergeten een setje uit mijn koffer te pakken waarna ik weer uit de badkamer loop. Ik gil als ik ineens een man midden in de kamer zie staan.

'Sorry mevrouw, het was niet mijn bedoeling om u te laten te schrikken,' verontschuldigt hij zich meteen. Hij houdt zijn bedrijfskaartje omhoog als teken dat hij bij Saif hoort wat me al meteen geruststelt. 'Van Benahmed moest ik alle koffers ophalen, ik wist niet zeker of u al klaar was,' spreekt hij dan verder om de boel te verklaren. 'Oh oké, een momentje,' knik ik waarna ik kleintjes glimlach.

Ik rits mijn koffer snel open waar ik wat kleding uit haal. Ik rits hem dan snel weer dicht als ik alles heb en kijk de man dan met een twijfelende blik aan. 'Weet jij misschien wat er gaande is?' Hij kijkt me moeilijk aan. 'Sorry, maar ik heb strikte orders gekregen om het over niks anders dan dit te hebben,' zegt hij met een spijtige blik. Ik zucht diep. 'Goed dan.'

Na mezelf helemaal opgefrist te hebben loop ik de badkamer weer uit. Ik kijk even zoekend om me heen en ril als ik een zacht briesje langs me voel gaan. De balkon deur staat dus open. Hoe meer dichterbij ik kom, hoe erger ik een vieze stank te ruiken krijg. Sigarettenrook. Ik frons als Saif met de rug naar me toe staat met een peukje tussen zijn vingers. Ik voel mijn mond zo langzaam open zakken. 'Sinds wanneer rook jij!?'

Alsof hij me niet heeft gehoord neemt hij een grote hijs die hij volop uit blaast. Ik voel mezelf boos worden en ga dan voor hem staan. 'Zeg dan, sinds wanneer rook jij in hemelsnaam!?' Omdat hij alsnog bijna twee koppen groter dan mij is neemt hij nog een hijs en blaast hij die weer voor zich uit. Ik begin keihard te hoesten als ik totaal niet tegen de rook kan. Hij fronst kort als hij ziet wat het met me doet, al doet hij er verder niks aan om het te stoppen.

Woest kijk ik hem aan. Voor ik het zelf weet pak ik de sigaret woedend uit zijn handen en begin ik er hard op te stampen. 'Antwoord dan,' sis ik tegen hem. 'En vertel me dan ook maar meteen wat er zich afspeelt waardoor jij zo gestresst bent,' voeg ik er dan nog achterna. Hij kijkt me koeltjes aan.

'Doe me een lol en zeg even niks meer. Is dat teveel gevraagd of kun je dat wel aan denk je?' Met opgetrokken wenkbrauwen kijkt hij me aan. Ongelovig kijk ik hem aan. 'Wat heb jij ineens? Waarom doe je zo? Wat heb ik je misdaan!?' vraag ik verward. 'Tot nu toe niks, maar als je niet snel stil bent en mij even mijn gang niet laat gaan is er wel wat,' zegt hij zonder enkele emotie in zijn stem. Hij haalt zijn pakje sigaretten uit zijn zak en steekt vervolgens nog een sigaret op. 'Klootzak dat je bent,' sis ik fluisterend. 'Dat was al bekend.'