Best Mistake (VOLTOOID)

Chapter 61

Bewonderend staar ik naar de ring waarna ik hem dan ook weer breed glimlachend aankijk. Hij veegt mijn tranen met zijn duim weg en dit keer ben ik het die mijn lippen op die van hem drukt. Na een tijd laten we elkaar weer los en drukt hij een lange kus op mijn voorhoofd.

'Op naar een leven tussen jij en ik.'

'Ik kan gewoon nog steeds niet geloven dat je gaat trouwen...'

Grinnikend kijk ik even naar Nisrine die nog steeds met grote ogen naar mijn ring aan het staren is. Ik houd mijn linkerhand even voor mijn gezicht en glimlach dan breed. 'Ik ook niet.' Ik schud mijn hoofd.

Ik kijk even snel achterom om de auto uit de parkeerplaats te rijden, en kijk vervolgens weer voor me als ik dat heb gedaan.

Ineens begint ze het spontaan uit te gillen. 'Mijn beste vriendin gaat gewoon trouwen!' gilt ze enthousiast uit. Ze draait zich vervolgens met een ruk naar me om. 'We gaan tegelijk zwanger worden! En en, samen een babyshower! Of, ook een-' 'Wow, Nisrine! Rustig aan!' lach ik hard, terwijl ik een arm om mijn buik heen sla gierend van het lachen.

'Ik ben bloedserieus! Of tegelijk een baby, of gewoon niet!' Ze kijkt me waarschuwend aan, waarna ze ook begint te lachen. 'Just joking, ik ben niet bereid de aankomende tijd mijn lichaam op te geven. Hell no!' Ze schudt hevig met haar hoofd. 'Oh ja? Ik heb toevallig van Saif gehoord dat Maher wel graag binnenkort vader wil worden,' zeg ik bedenkelijk, terwijl ik haar met gespleten ogen aankijk. Ze knippert een aantal keer met haar ogen, en gaat er ineens goed voor zitten.

'Hij zei wat?' fluistert ze verontwaardigd. Ze pakt mijn schouders vast en kijkt me doordringend aan. 'Kinderen zijn duivels, mijn zusje is daar het perfecte voorbeeld van,' zegt ze vervolgens serieus, waarna ze spontaan een spastische beweging maakt. 'Nisrine! Besef je je wel dat ik aan het rijden ben!?' Ik ruk me snel van haar los en weet nog net een auto ontwijken.

'Tss, overdrijver,' mompelt ze zacht. 'Jij wilt volgens mij echt dood, of niet?' grinnik ik zacht. 'Als het zo is, dan is het zo.' Ze haalt haar schouders op. 'Als het zo is, dan is het zo...' herhaal ik haar zin fronsend opnieuw. 'Ugh, ik hoopte nog zo dat je het niet zou opgemerkt hebben.' Ze slaakt een zucht. Ik schiet in de lach wat me een dodelijke blik van haar oplevert.

'Trouwens, je verhuist dus echt terug naar Amsterdam?' Ze kijkt me vragend aan. Ik knik even langzaam. 'Ik kan niet zomaar van Saif verwachten dat hij hier naar Brussel toe komt, zijn hoofdkantoor staat daar. De enige oplossing was dat ik zelf terug ging naar Nederland,' beantwoord ik haar vraag schouderophalend. Ze knikt dan maar bedenkelijk.

Ik kijk op als mijn telefoon afgaat en haal hem uit mijn tas. Een grote glimlach verschijnt op mijn gezicht bij het zien van de naam, waarna ik direct opneem. 'Here it comes,' hoor ik Nisrine grinnikend fluisteren. Ik stoot haar hard tegen haar zij aan waardoor ze pijnlijk kreunt.

'Schoonheid,' zegt Saif opgewekt nadat ik heb opgenomen. 'Lelijkerd,' lach ik even opgewekt. 'Lelijkerd? Oké, is goed. Doei.' Droog hangt hij de telefoon op. Ik lach zachtjes en bel hem dit keer zelf snel opnieuw. 'Ik was toch zogenaamd lelijk?' hoor ik hem beledigd zeggen. 'Sorry! Je weet dat je knap bent Saif, cut the nonsense,' rol ik grinnikend met mijn ogen. 'Misschien, misschien niet.' Diep van binnen weet ik gewoon dat hij grijnst.

'Je hebt zo die pasafspraak, is het niet?' vraagt hij, waarna er ineens een harde klap luidt. Waarschijnlijk is er iets omgevallen. 'Saif, wat was dat!?' Geschrokken kijk ik naar mijn telefoon. 'Heb ik je verdomme niet gezegd dat je niet zomaar mijn kantoor komt binnenwandelen!?' Een woedende Saif legt het toestel, wat ik nog beter hoor, met een klap op bureau. 'Sorry, sorry, ik wilde gewoon weten of het waar was van Meryam,' piept Kate, oftewel de receptioniste, angstig.