Best Mistake (VOLTOOID)

Chapter 46

'Saif, dit is niet wat je denkt... echt niet,' zeg ik geschrokken en zenuwachtig tegelijk. Ik bevat dit zelfs nog niet eens. Ik bedoel maar, ik ben net wakker? Hij kijkt me emotieloos aan en laat zijn ogen dan glijden naar Nassim die maar grijnzend tegen de muur aan staat.

'Aan de kant, Meryam,' zegt hij koeltjes. Hij trekt zijn arm los die ik al die tijd vast had en loopt langzaam naar Nassim toe. 'Wat doe je hier,' hoor ik Saif kalm tegen hem zeggen. Als Saif kalm is, is hij eigenlijk woedend. Heel erg woedend. Dan heb je gewoon het uiterste van zijn woede bereikt.

'Laat me eerst mijn boxer even aantrekken,' zegt Nassim lachend terug en neemt snel een aantal stappen naar achter. 'Wat doe je hier verdomme!' schreeuwt Saifeddine ineens kwaad waarna hij hem hard tegen de muur aan duwt. Niet wetend wat te doen blijf ik naar ze kijken. Nassim duwt hem vervolgens zelf boos hard van zich af. 'Waarom vraag je dat niet aan haar!? Mhm!? Zij liet mìj binnen!' schreeuwt Nassim hard terug. Saifeddine's hoofd schiet meteen terug naar mij. Zijn ogen staan donker en zoals ik al zei, emotieloos.

Nog altijd niet wetend wetend wat te doen of te zeggen kijk ik beide mannen aan. 'Ik heb het je nog willen vertellen Saif! Ik viel in slaap aan de telefoon gister, weet je nog?' zeg ik wanhopig terwijl ik hard op mijn lip bijt. 'Ik ga het niet nog een keer vragen. Wat doe je hier?' sist Saif recht in Nassim's gezicht. 'Ze had iemand nodig en wilde niet alleen blijven, dus vroeg ze me of ik wilde komen,' haalt hij nonchalant zijn schouders op. Mijn ogen sperren wijd open.

'Ho, nee! Jij bent hier omdat jij mij letterlijk smeekte om jou te laten blijven en nergens anders had om naar toe te gaan!' schreeuw ik ineens woedend. 'Je had me beloofd me niet lastig te vallen, maar meneertje moest 's nachts ineens bij me in bed kruipen omdat hij zogenaamd niet kon slapen!' schreeuw ik hard verder. Mijn handen trillen hevig en gefrustreerd laat ik mijn handen door mijn haar gaan.

'Wauw, sorry, ik maak maar een grapje. Ik had inderdaad nergens om naar toe te gaan dus vroeg ik haar of ik kon blijven. Ik bedoel maar, ze kan toch moeilijk nee tegen haar beste vriend zeggen?' verklaart Nassim dan en kijkt Saif nerveus glimlachend aan. 'Als we nog beste vrienden zijn, althans,' voegt hij er nog snel achterna terwijl hij een snelle blik op me gooit. 'In bed bij haar kruipen?' mengt Saifeddine zich er ineens verbaasd tussen.

'Je hebt wat gedaan!' schreeuwt hij ineens woedend opnieuw als hij zich echt realiseert wat Nassim 's nachts heeft gedaan. Hij legt ruw zijn hand op zijn keel en trekt hem langzaam tegen de muur aan naar boven toe. 'Sorry, sorry, sorry, sorry,' piept Nassim angstig terwijl hij naar adem hapt.

'Saif, stoppen! Hij krijgt geen adem meer!' roep ik paniekerig uit ik zie dat Nassim zowat rood aan het kleuren is. Na een aantal secondes laat hij hem eindelijk los en valt Nassim weer op de grond neer waar hij vervolgens hevig aan het in en uit ademen is. 'Ik flik zoiets niet opnieuw, ik beloof het. Ik wist niet hoe serieus het tussen jullie twee zat,' hoest hij hard als hij opmerkt dat Saif hem nog steeds nijdig aan het bekijken is. 'Ik zweer het,' zegt Nassim terwijl hij zijn hand op zijn hart legt. 'Ik zet geen stap verder bij haar dan dat meer nodig is,' zegt hij er nog snel achterna.

'Eruit,' zegt Saif ineens rustig. 'Wat?' hoor ik Nassim onbegrijpend zeggen. 'Eruit.' 'Broer, luister-' 'Eruit zei ik!' schreeuwt Saif weer. Ik kijk Nassim schouderophalend aan en bijt losjes op mijn lip.

Wat moet ik doen? Tegen Saif ingaan? Dat wil ik zelf niet eens. Het is fout wat Nassim heeft gedaan. 'Is goed, is goed... rustig,' zegt hij zuchtend. Hij pakt zijn spullen bij elkaar en kleedt zich vervolgens snel om in de badkamer. Als hij weer naar buiten komt houdt hij even halt in de hal. 'Heeft dit invloed op mijn sollicitatie?' vraagt Nassim nog twijfelend tegen Saif. 'Sollicitatie?' vraag ik dan verward. 'Als in, je hebt bij hem gesolliciteerd?'