Best Mistake (VOLTOOID)

Chapter 13

Glimlachend kijk ik mezelf aan in de spiegel waarna ik nog een snelle rondje maak. Ik heb een mooie witte maxi-jurk aan die mijn rondingen perfect laat uitkomen met daarboven op een leuk blauw spijkerjasje. Mijn haar heb ik voor de verandering eens mooi opgestoken. Het is weer eens iets verfrissends voor mezelf. Ik spuit nog even wat parfum op, waarna ik mezelf nog één keer goedkeurend in de spiegel bekijk.

Mijn tasje pak ik nog snel op van mijn bed en loop daarna de trap af. Niet veel later zie ik mijn moeder al meteen in de keuken staan. Direct loop ik naar haar toe waardoor ze me in het oog krijgt en er een grote glimlach op haar gezicht verschijnt.

'Hello momma,' zeg ik glimlachend terwijl ik een kus op haar voorhoofd druk. 'Hallo benti, wat zie je er mooi uit vandaag,' zegt ze bewonderend terwijl ze naar me kijkt. Ik kijk haar breed glimlachend aan. 'Ja, ik ga zo met een collega van werk wat gezellig drinken.' 'Oh, gezellig. Hoelaat?'

'Ik vertrek over ongeveer een uurtje,' knik ik waarop zij ook knikt. Ik ga aan tafel zitten en kijk naar haar als ze voor me komt zitten. Ze haalt de bak aardappels er weer bij en begint te ze te schillen. Automatisch pak ik er ook een mes bij en begin ik haar te helpen. 'Meryam,' 'Ja mama?'

'Denk je nog vaak aan papa?' vraagt ze terwijl ze me aankijkt en even stopt met het schillen. 'Ja mama, nog heel vaak,' knik ik en ga verder met het schillen. Ik slik eventjes. 'Goed zo, benti. Vergeet jullie vader niet, alsjeblieft,' slikt ze. Ik knik meteen. 'Wees niet bang mama. Papa is en blijft onze held en hem vergeten zal ik nooit kunnen. Er gaat geen dag voorbij zonder elke paar minuten niet aan hem gedacht te hebben,' slik ik hevig. Ik doe echt mijn best om nu niet in huilen uit te barsten.

'Zonder hem zou ik hier nu niet zo gestaan hebben. Hij is en blijft mijn houvast,' knik ik en haal even diep adem. Even wend ik een blik op mijn moeder die het duidelijk niet meer droog kan houden en overhandig haar meteen een tissue.

Mijn vader is en blijft een gevoelig onderwerp. Een onderwerp waarover we nooit normaal kunnen praten zonder een traantje erbij te laten vallen. Dat laat meteen zien hoe diep onze liefde voor onze vader gaat. Ik mis hem gewoon zo erg. Zijn strelingen, omhelzingen en aandacht zijn dingen die ik nooit zal kunnen vergeten. Ik zou er alles voor doen om hem nog één keer te kunnen vast houden. Al zou dat maar van korte duur zijn.

Ik raad jullie aan om zoveel mogelijk tijd met jullie ouders door te brengen, want op een dag, zul je van je telefoon opkijken en zijn ze er niet meer.

Niet doorhebbend dat er vanzelf ook tranen over mijn wangen zijn gaan rollen, voel ik een hand over mijn wangen heen gaan. Ik kijk mijn moeder aan en bijt hard op mijn lip. Ik schenk haar vervolgens een waterige glimlach en kijk naar haar als ze meer dichterbij me komt zitten. Ze houdt mijn hand stevig vast.

'Je bent een sterke vrouw Meryam. Ik dank God wel honderd keer per dag voor het feit dat ik zo'n sterke dochter als jij heb. Ik ben blij, blij dat je ondanks alles het ver geschopt hebt in deze harde wereld. Papa is trots op je, dat voel ik gewoon,' zegt ze liefkozend terwijl ze een kus op mijn wang drukt.

'Jouw vader raak ik in mijn gedachtes niet kwijt, want ik weet dat ik zijn oogappeltje in huis heb rond lopen en dat als ik haar aankijk het net lijkt alsof ik de liefde van mijn leven weer terug aankijk. Jij en Rayan zijn mijn enige houvast die ik nog heb, zonder jullie zou ik het allang opgegeven hebben.'

En dat, dat was de waarheid. Mijn moeder heeft zich gelukkig de afgelopen tijd kunnen oppakken, dingen zoals het avond eten bereiden doet ze weer uit zichzelf. Zelf haar medicatie bijvoorbeeld weer innemen en ervoor zorgen dat ze op haar zelf let is al meteen een grote last minder van mijn schouders.

Ik ben trots op mijn moeder. Na vijf jaar wist ze zich eindelijk weer op te pakken, maar toch is er één grote angst die ik altijd blijf houden. Nog één tegenslag en dat zou haar weer terug zetten in de situatie waarin ze zich eerder bevond. En dat is iets wat ik niet nog een keer wil meemaken, gewoon echt niet.

'Ik weet waar je aan denkt benti, maar wees niet bang, ik red me wel. Kijk, zie me hier nu weer aardappelen schillen met jou zoals ik vroeger altijd deed. Ik wil dat je geen zorgen meer over me maakt en vertel eens, geen leuke man op het oog?' vraagt ze nieuwsgierig terwijl ze nog één keer mijn tranen goed wegveegt.

Meteen schieten mijn gedachtes naar Saif, maar schud ik algauw in gedachtes mijn hoofd. Nee Meryam, zet hem maar uit je hoofd. De arrogante klootzak verdient jouw tranen niet meer.

Je kunt niet zomaar met de gevoelens van een ander spelen. Mannen beseffen zich soms echt niet hoe erg ze een vrouw wel niet kunnen kwetsen met hun woorden. Hij heeft een te groot ego, het spat er gewoon af van hem. Denkend dat hij door alleen maar zijn charmes in het spel te gooien iedereen om zijn vingers kan winden. Maar ik, ik zal hem het tegendeel bewijzen. Saif, bereid je maar voor.

-
Hello babes,

Ik wilde jullie echt als aller eerste bedanken voor de 100+ stemmen op chapter 12, god toen ik zag dat ik al meer dan 100 stemmen had sprong ik echt een gat in de lucht?

Super erg bedankt en tot de volgende chapter!

(Serieus, als we hier weer de 100 stemmen halen ga ik echt heel erg blij zijn, dit soort dingen geven me een echte motivatieboost)