✔I Know What You Are ~ L.H.✔

11. Missing Him

Anne
Luke was al twee weken niet op school. Ik begon hem een beetje te missen. Niet alleen omdat ik dan bijna alle lessen alleen moet zitten, maar omdat ik hem oprecht aardig en leuk vind.

Emily bleef me geruststellen. "Luke is oke". "Hij komt wel terug". Maar daar was ik niet zo zeker van.

Iedere dag kwam ik thuis met een leeg gevoel in mijn borst. Alsof mijn hart eruit getrokken is. Ik mis Luke.

Maar wat ik de volgende ochtend zag toen ik de school inliep, verraste me echt. Luke was terug. Hij glimlachte naar me. Ik glimlachte terug. "LUKEY!" Riep een meisje en vloog om zijn nek.

"Ik heb je gemist, Lukey" zei ze. Ze kuste hem, volop zijn lippen. Ze verplaatste Luke's handen naar beneden, maar Luke trok snel terug. "Waar ben je in godsnaam mee bezig?" Vroeg hij boos en duwde haar een stukje weg.

Hij keek me gebroken aan. "Anne, sorry. Dat is mijn gestoorde ex-vriendin" zei hij. "Ik heb je gemist, Luke" zei ik. Een beetje onzeker sloeg ik mijn armen om hem heen. Hij deed hetzelfde bij mij.

Zijn armen voelden zo vertrouwd. Ik voelde me veilig. Hij wreef over mijn rug. "Ik ben terug, en ik ga niet meer weg" fluisterde hij. "En ik laat je niet meer alleen. Ik blijf bij je" zei hij. Ik genoot van die knuffel van hem.

We liepen naar onze les. "Ik ben blij dat je terug bent" zei ik. Hij lachte zijn witte tanden bloot. Wat is met zijn tanden? Hij had hele scherpe hoektanden. Hij deed snel zijn mond dicht. Ik moet onderzoek doen, en wel snel.

Gelijk toen ik thuis was, deed ik mijn jas uit en zette mijn tas op mijn bed. Ik startte mijn computer op. Ik schakelde mijn telefoon uit.

"Let's do some research" glimlachte ik in mezelf.