✔I Know What You Are ~ L.H.✔

14. Not Afraid

Anne
Luke deed zijn shirt uit en liep een stukje de berg op. Hij deed zijn ring af. "Deze ring beschermt me ertegen" legde hij uit. Hij stapte in het zonlicht.

Toen het felle zonlicht zijn huid bereikte sprongen er kleine glittertjes rond over zijn borstkas. Luke zag er prachtig uit.

"Je bent prachtig" zei ik. "Dit is de huid van een moordenaar" zei hij en trok zijn shirt weer aan. "Spring op mijn rug" zei hij. Ik sprong op zijn rug en hield me stevig vast. Hij begon opeens te rennen.

De wind blies door mijn haar en ik voelde zijn spieren door zijn shirt heen. Damn, dat voelt goed. Zijn biceps spanden aan. We eindigden boven in een boom.

"Mythe of echt?" Vroeg ik. "Wat?" Vroeg hij. "Knoflook jaagt jullie weg". "Mythe" zei hij. "Kruizen?". "Mythe" zei hij weer. "Zonlicht verbrand je huid" zei ik. "Echt".

"Luke, ik ben niet bang voor je" zei ik toen we weer beneden stonden. Hij zette me klem tegen een muur en hemzelf. "Ben jij niet bang voor me?" Vroeg hij schor. Ik schudde nee. Hij zette zijn handen boven mijn schouders. Hij kwam dicht op me staan.

Ik voelde zijn hete ademhaling in mijn nek. En toen zaten zijn lippen in mijn nek. Hij blies met zijn adem tegen mijn nek aan. "Ik kan je zo bijten, weet je, maar ik kan me beheersen" zei hij en zijn ademhaling maakte me compleet gek.

"Luke, stop" zei ik. "Maakt dit je bang?" Vroeg hij hees. "Nee, dit intimideert me" zei ik. Ik voelde zijn borstkas tegen het mijne. En het voelde geweldig. "Je warmte, laat me compleet doordraaien. Ik mis de warmte het meeste aan mens zijn" zei hij. Ik pakte zijn hand en legde het op mijn hart.

"Dit hart klopt" zei hij. Allemaal voor jou.