✔I Know What You Are ~ L.H.✔

21. Forgiven

Anne
Ik opende mijn ogen en mijn hoofd bonkte als een idioot. Ik zag een blonde vrouw bij me zitten. "Meisje, gaat het weer?" Vroeg ze. Ik knikte en wilde overeind komen.

"Blijven liggen, anders werkt het hoofdpijn pilletje niet" zei ze en duwde me terug. Er lag een warm dekentje over me heen. En een kruik bij mijn voeten.

"Wat deed jij in het bos?" Vroeg ze. "Donkere, natte bossen zijn niks voor meisjes zoals jij". Ik knikte begrijpend.

"Wat is je naam?" Vroeg ze. "Anne Rose" zei ik. "Liz Hemmings" zei ze en schudde mijn hand. Ze gaf me een kopje warme chocolade. "U woont leuk hier" zei ik en keek rond. "Dankjewel, dat is aardig van je" zei ik.

Wacht eens even, Liz Hemmings, als in Hemmings, als in Luke Hemmings, als in de jongen die ik heb afgewezen?! O my god, waar ben ik terechtgekomen? Ik hoorde een deur opengaan en schrok me dood.

"Mam, we hebben hout meege-" zei een bekende stem. Die hoorde bij Luke. Ik keek naar mijn kopje chocolade. "Anne, wat is er gebeurd?" Vroeg hij bezorgd.

Luke zag er erg goed uit. Hij kwam uit de regen. Zijn haar was plat en nat en er liepen druppels over zijn hele gezicht. Doorweekte, modderige Luke zag er beter uit dat ik over had gedroomd. Hij pakte mijn hand.

"Mam, wat is er gebeurd?" Vroeg Luke. "Ik heb haar gevonden, ze was bewusteloos" zei Liz. Luke's ogen werden groter. "Gaat het wel weer beter?". "Moet je een extra kussen?". "Een deken?". "Iets dat je wilt?".

Liz liep weg. "Vergeef mij" zei ik. "Natuurlijk vergeef ik je, je bent mijn beste vriendin. Maar wat deed je in het bos?" Vroeg hij. "Ik wilde jou zoeken, maar ik vond niks en toen lag ik hier" zei ik.

"Ik vind het wel leuk dat je hier bent" zei hij en streek een pluk haat achter mijn oor.