✔I Know What You Are ~ L.H.✔

18. Sadness

Anne
"Luke, gaat het?" Vroeg ik. Hij knikte en keek de andere kant uit. Hij zag er heel erg verdrietig uit. "Wat is er?" Vroeg ik en legde mijn hand op de zijne. Zijn schouders hingen naar beneden. "Alsjeblieft, Luke. Vertrouw me" zei ik.

Luke's schouders begonnen te schokken. Huilt hij? Ik kan niet tegen huilende jongens. "Luke, huil je nu? Wat heb ik gedaan?" Vroeg ik. Luke schudde nee en zijn schouders schokten sneller dan net. Ik hoorde hem snikken. En opeens draaide hij zich om.

Dikke tranen rolden over Luke's wangen. "Luke, wat is er?" Vroeg ik. "Je begrijpt het niet" zei hij. Hij stond op en liep weg. "Luke! LUKE!" Riep ik. Hij keek niet om en liep stug door. Heeft het te maken met wat ik net deed?

Hij vindt mij niet leuk. Niet zoals ik hem leuk vind. Ik ben hartstikke verliefd op hem en hij weet het niet. En hij mag vast niet daten met een mens. Hij is vampier en zal voor altijd leven. En ik zal op een dag sterven. Ik wil dit niet. Ik wil zo graag bij hem zijn.

Ik ging buiten de wc zitten en hoorde hem huilen. "Waarom vind jij mij niet leuk op de manier waarop ik jou leuk vind?" snikte hij. Het klonk zo ontzettend zielig. Ik wilde hem zo graag gaan troosten. En vertellen dat alles wel goed komt. Ik wil hem een knuffel geven. "Ik ben zo verliefd op je" zei hij huilend.

Het klonk zo verdrietig. Dat ik zelf ook tranende ogen kreeg. Ik veegde ze snel weg. Ik wilde niet huilen. "Vind jij mij leuk? Natuurlijk niet" snikte hij. Een traan verliet mijn ooghoek. Ik hoorde Luke harder huilen. Het is zo zielig voor die jongen. Hij heeft geen vrienden, behalve mij.

"Anne, ik hou van je" hoorde ik ineens.