Who wins her heart?

Chapter 9. "Friendship ended?"

POV Aria

Na die dans op het schoolplein, besloten we het feest te verlaten aangezien het toch niet onze ding was.

"Wil je misschien binnenkomen" vraag ik. Niall kijkt me bedenkelijk aan. Was dit een te overhaaste zet? "Wil je dat" vraagt hij terwijl hij me aankijkt. Ik knik als antwoord en haal de voordeur van het slot. Hij volgt me naar binnen.

"Zijn je ouders er niet" vraagt hij. We zitten op de bank samen. Naja ik zit aan de andere kant van de lange bank, aangezien ik me nog een beetje ongemakkelijk voelde. "Ze zijn er nooit" zeg ik. "Mis je ze niet" vraagt hij. Ik knik langzaam. "Ander onderwerp" mompel ik. Hij knikt, maar het blijft een tijdje stil.

"Aria" zegt hij zachtjes. "Ja" antwoord ik. "Ik.. ik vind je leuk" zegt hij. Oké ik was in een soort van shock. Ik wist dat hij me leuk vond na die liefdesverklaring van laatst, maar ik wist niet dat hij me nog steeds leuk vind. Ik zit aan het knoopje van Niall's jasje die ik nog steeds aan had.

Waarom zei ik niks? Ik vond hem leuk.. Hoezo zei ik het niet.. Was ik bang dat hij het niet zou menen? Was ik bang dat het misschien niet echte gevoelens waren?

"Ik wou alleen dat jij het wist" zegt hij "En misschien is het toch beter als ik ga". Hij wilt opstaan. Ik sta op en duw hem zachtjes weer terug op de bank zodat hij weer zit. Hij kijkt op naar me en wacht denk ik op een antwoord.

Ik doe iets wat ik nooit zomaar zou hebben gedaan. Ik neem plaats op zijn schoot. Hij kijkt me indrukwekkend aan. "Ik jou ook" mompel ik zonder hem aan te kijken. Hij legt 2 vingers onder mijn kin en zorgt dat ik hem aankijk. "Zou ik een grens overgaan als ik je zou kussen" vraagt hij met blosjes op zijn wangen. "N-nee" stotter ik. Niall maakte me nerveus. Hij buigt zich zachtjes naar me toe en drukt zachtjes zijn lippen op die van mij. 

Die vlinders in mijn buik zorgden alleen maar voor een bevestiging voor mijn gevoelens voor Niall.

We merkten niet een dat de voordeur open ging. Zo geconcentreerd waren we op onze kus. "Aria" hoor ik een bekende stem zeggen En het enige wat ik dacht was dit meen je niet.

Ik sta snel op van Niall's schoot. "Mam.." zeg ik snel. Me vader komt ook opeens aanlopen. "Pap". Ze lopen beiden naar me toe en knuffelen me zowat dood. "Ik heb je zo gemist" zegt mijn moeder "correctie wij hebben je gemist" zegt mijn vader. "Ik jullie ook" zeg ik.

Volgens mij hadden ze niet eens door dat Niall er was totdat mijn vader hem opmerkte. "En wie mag jij zijn" vraagt mijn vader aan Niall. Niall staat op. "Niall Horan, Meneer" zegt hij en hij schud mijn vaders hand. "Aria lieveling, ik dacht dat Leroy je vriendje was" zegt ze terwijl ze Niall van top tot teen bekijkt.

"Mam.." zeg ik en ik geef haar een boze blik. "Doen jullie even een wijntje met ons" stelt ze voor. "Nee, mam" zeg ik. Ik pak Niall's hand. "Wij gaan naar boven". Mijn vader kijkt van Niall naar mij. "Houd je handen thuis Horan" zegt mijn vader op een serieuze toon. Niall knikt snel en ik neem hem mee naar boven.

Hij kijkt mijn kamer rond. "Sorry van mijn ouders" zeg ik. "Geeft niet, ze lijken me best aardig" zegt hij. "Als ze er zijn" zeg ik teleurgesteld. Hij strijkt met zijn hand zachtjes over mijn wang.

"Het is al laat" zegt hij. "Ik weet het, alleen ik wil niet dat je gaat" zeg ik. Er verschijnt een kleine glimlach op zijn gezicht. "Wat" zeg ik snel. "Niks, je bent gewoon zo mooi" zegt hij. "Is jou plan om me verlegen te maken" zeg ik. "Nou eigenlijk.." zegt hij. Hij gaf eigenlijk geen antwoord meer, het enige wat hij deed was staren in mijn ogen en ik in die van hem.

"Niall, blijf bij me" zeg ik. Zijn ogen begonnen meteen te stralen. "Zal ik altijd doen" zegt hij terwijl hij een pluk haar achter mijn oor schuift. "Ik bedoel blijf vanavond, slapen" zeg ik. Hij maakt een "Oh" gezicht. "En je ouders" vraagt hij. "Kan me vrij weinig schelen" zeg ik. Hij glimlacht naar me.