Who wins her heart?

Part 13. "Is it time to move on?"

POV Niall

De eerste 2 weken zonder Aria als mijn vriendin gingen langzaam en pijnlijk voorbij. Ik verdiende het om me zo rot te voelen, maar het liefst wou ik een teken van Aria's kant dat zij ook door hetzelfde pijn ging.

In plaats daarvan is ze gelukkig, ze lacht, ze hangt veel rond met de meiden, en het is vast geen surprise als ik zeg dag ze ook met Keith rondhangt. Maar het belangrijkste is dat ze gelukkig is. En wie ben ik om dat te verstoren?

Ik heb Liam een paar keer laten uitzoeken voor me of ze Keith aan het daten was, aangezien ze na die avond 'closer' zijn geworden, maar Liam's antwoord was "Nialler, je denkt toch niet dat ze nu al over je heen is"

"Daar leek het anders verdacht veel op"

+ +

"Niall, nu ze staat bij haar kluisje" zegt Harry en hij wenkt naar Aria die inderdaad bij haar kluisje stond. Mijn ogen bestudeerden haar even. "I-ik kan het niet man" mompel ik. "Ik trakteer je op Nando's" zegt Harry bijna zingend.

"Ik ga wel alleen" zeg ik snel en ik draai me om en loop weg. Harry haalt me in. "Dan maar op de hardhandige manier" zegt hij voordat hij me letterlijk meesleept en duwt in Aria's richting, die zich omdraait en mij vragend aankijkt.

"Ehm h-hey Aria" bracht ik er zachtjes uit. "Hey Niall" antwoordde ze. Dit was zo awkward. "Ik wou weten hoe het met je ging" vraag ik. "Beter.. denk ik" zegt ze. "Misschien kunnen we praten en-" En dat was wanneer ik mijn zin niet kon afmaken, omdat een onuitstaanbare eikel genaamd Keith naast ons kwam staan.

"Keith" zeg Aria vrolijk. Ik had moeite met de pijn die ik van binnen voelde, ze vond hem leuk dat was duidelijk te zien. "Hey Ari" zegt hij terug. Mijn bijnaam voor haar. Ik staarde ze beide aan, en nog voordat ik iets kon zeggen ging de bel.

"Ehm.. wij hebben godsdienst nu.. dus ik spreek je.. nog wel" zegt Aria vragend. Ik knik langzaam. Keith die me een stomme glimlach toewierp, sloeg zijn arm om haar schouder en leidde haar door de gang. Ik voelde de woede zich opstapelen van binnen. En ik liet mijn woede los op een kluisje die ik vol op raakte. "Fuck" gromde ik.  Ik trok mijn hand terug en voelde hoe de pijn ondraagelijk werd.

+ +

"En hoe zei je ook alweer dat dit gebeurd was" vraagt Marie, de schoolarts. "Liam.. die stond op mijn hand" zeg ik snel. "Hmm vreemd, je mag blij zijn dat het gekneusd is en niet gebroken" zegt ze. En ze wikkelde mijn hand in verband.

"Er is wel iets anders gebroken dan mijn hand" mompel ik zachtjes. Ik dacht dat ik het zo zachtjes zei dat ze het niet hoorde. "Zoals wat" zegt Marie. "Mijn hart" zeg ik. Ze keek me even met medelijden aan. "Als je er met iemand over wilt praten dan-" ik schud mijn hoofd. Ze knikt begrijpelijk en rolt het verband verder af.

"Dankjewel" zeg ik. "Doe dit niet meer he, ik weet hoe leuk Aria is, maar of gebroken vingers het waard zijn" zegt Marie met een glimlach. "Hoe weet je-" "Het nieuws gaat als een lopend vuurtje hier op school" legt ze uit.

Nu begrijp ik waarom ik de hele tijd boze blikken toe gewerpt krijg van random scholieren. Hopeloos draai ik me om naar de deur.

"En Niall.." begint Marie. ik kijk haar weer aan "ik hoop dat het goed komt tussen jou en Aria" Ik knikte even. "Ik ook" zeg ik en ik loop de kamer uit.

+ +

"We nemen even een pauze, en Horan houd je hoofd er eens bij" riep de coach. Ik wierp even een blik op Keith die stond te praten en lachen met Robin. Wat haat ik hem. Vermoeid boog ik me voorover en liet mijn handen op mijn knieën rusten. Ik voelde een klopje op mijn rug.