Who wins her heart?

Epiloog. "You're all I ever wanted"

Zes jaar later.

POV Aria

Het was zaterdagochtend, en normaal werd ik wakker door het zonlicht die door de raam de hele slaapkamer verlichtte, maar dit keer hoorde ik gitaarspel gevolgd door gezang. "Happy Birthday to you, Happy Birthday to you, Happy Birthday" hoorde ik Niall zingen. Ik moest even nadenken totdat het liedje me herinnerde aan welke dag het vandaag was. 

Ik wrijf de slaap uit mijn ogen en stap uit bed. Ik loop onze slaapkamer uit en loop de gang verder door, naar de kamer waar het geluid vandaan kwam. "Hieper de piep" hoorde ik Niall roepen. "Hoera!" riepen twee kinderstemmetjes tegelijk. De deur stond op een kier. Dus ik besloot even naar binnen te gluren.

"Papa, wil je nog één liedje zingen?" vraagt Noëlle die naast Niall op de grond zat. "Natuurlijk wil ik dat, welke willen jullie dat ik zing?" vraagt Niall. "Happy Birthday" roept Aiden het uit, die aan de andere kant zat. Niall grinnikt even. "Die heb ik net al gezongen" zegt hij. "Aww toe nou, Papa" zegt Noëlle, en ze deed haar best om Niall over te halen met haar puppy oogjes. "Nog een keertje please" smeekte Aiden. Ik voelde een glimlach op mijn gezicht te voorschijn komen, wat zijn ze toch schattig.

"Vooruit, omdat mijn kleine engeltjes vandaag jarig zijn" zegt Niall en hij pakt zijn gitaar weer op en begint te spelen."Happy Birthday to you, Happy Birthday to you, Happy Birthday dear Noëlle and Aiden, Happy Birthday to you" Noëlle en Aiden beginnen gelijk te klappen en overlaadde Niall met kusjes en knuffels. Ik opende de deur zachtjes en liep de kamer in. 

Niall die lag bedolven onder Noëlle en Aiden, zag mij staan in de deuropening. "Als we daar niet onze schone slaapster hebben" zegt hij. Ik glimlach naar hem. Noëlle en Aiden sprongen gelijk op toen ze mij zagen. Ze stormden beiden op me af, en klemden zich aan benen vast. Ik ging op mijn hurken zitten, om ze beiden een knuffel en kus te geven.

"Fijne verjaardag, Lieverds" zeg ik en ik sla mijn armen om hun beiden heen. "Dankjewel Mama" zeggen ze beiden tegelijk, een gewoonte die ze heel vaak hadden. "Papa heeft voor ons gezongen en nu moet jij ook nog, Mama" zegt Aiden. Ik laat ze beiden zachtjes los. "Jullie weten dat ik niet van zingen hou" zeg ik. "Mama alsjeblieft, ik wil een liedje horen" zegt Aiden. "Ja, Mama ze willen een liedje horen" zegt Niall, en hij kijkt me grijnzend aan.

"En als ik jullie nou voorstel om pannenkoeken te maken als ontbijt in plaats van zingen?" zeg ik en ik ga weer rechtop staan. "Pannenkoeken, ja lekker!" roepen ze het beiden uit. "Ga maar vast naar beneden, Papa en ik moeten even wat bespreken" zeg ik tegen Noëlle en Aiden. 

Ze kijken elkaar eerst beiden aan. "Wie er het allereerste is?" stelt Aiden voor. Noëlle duwde hem aan de kant en rende de kamer uit. "Dat is niet eerlijk Noël" riep Aiden boos terwijl hij snel achter haar aanrende. "Voorzichtig op de trap jongens" riep Niall hen nog achterna, en hij draaide zich om en richtte zijn blik op mij.

"Waar wou je het over hebben?" vraagt Niall. "We hebben nog veel te doen voor de verjaardagfeest vanmiddag voor de tweeling" zeg ik. "Ben je soms aan het stressen?" zegt Niall grijnzend en hij laat zijn armen om mijn middel heen glijden en trekt me wat dichter naar zich toe. "Ik wil gewoon dat ze de tijd van hun leven krijgen, aangezien ze nu al vijf jaar zijn en dit hun eerste echte kinderfeest is" zeg ik. Niall streelt met zijn hand zachtjes over mijn wang.

"Je bent een geweldige moeder" zegt hij zonder zijn ogen van de mijne te wenden. Hij deed het weer, hij maakte me verlegen. "I-ik ehm.. de tweeling wacht beneden, en we moeten nog zoveel doen" zeg ik zachtjes. Hij grijnst even naar me en strijkt een los plukje haar achter mijn oor. "Relax babe, ik ga zo meteen de jongens bellen en dan regel ik alles zodat jij je alleen maar hoeft druk te maken over hun outfits" zegt hij geruststellend.