Taming Yue

Chapter 9

His promise.

Louraine

Nakangiti ako jabang nakatitig sa pintuan ni Hazel. Tinignan ko ulit ang maletang dala ko at huminga ng malalim. Napatingin ako sa braso ko at ipinikit ng marahan ang mata ko.

May pasa nanaman ako.

Pinindot ko na ang doorbell. Medyo matagal pa bago iyon bumukas at bumungad sa akin ang nakabusangot na mukha ni Hazel.

"Hi!" I greeted her. Mas lalong bunuaangot ang mukha niya ng makita ang maleta ko.

"What the hell are you doing here?!" She asked...annoyingly.

"C'mon! Is it too bad to sleep here for just one night?" I pestered her after I made a pout.

Nakita kong napalingon lingon siya sa paligid at nakita ang nga nagbubulungan na kapitbahay. Napangiti naman ako. Papayag na siya!

She didn't say anything but ahe opened the door widely. I grinned and went to her sofa. "I can sleep anywhere but the bathroom." I said at nilaro ang unan sa may sofa.

I felt so tired.

"In exchange, I'll cook for you!" I cheerfully said at dumiretso sa kusina niya. Kagaya nung kay Luke, kumpleto din siya sa gamit. I really envy them for having a kitchen like this.

"Stop smiling." She said at umirap sa akin. Kakabalik lang niya galing sa kwarto niya at nilapag ko na ang mga niluto kong umagahan sa mesa. "I said stop smiling, it irritates me." She repeated.

"Why? Malay mo fake to." Wala sa sariling sabi ko. "What's so wrong with smiling? Hindi naman mahirap ngumiti." I said at tinago ang emosyong muntikan ko nang mailabas.

"Why do you smile like the world accepts whatever you like?" She asked at napakunot naman ang noo ko.

"It's not about the world accepting me, it's about me accepting our world."

~~

Hazel went somewhere today pero magse-seven pm na ay wala pa din siya. I made dinner for two but I think she already ate outside.

I thought I can talk to her about what...happened. Naduwag nanaman ako.

I wanted to be with someone. No, I needed to be with someone. Nakakabaliw mag isa.

So without noticing, I was packing what I cooked and now I am headed to Yue's condo.

Sila lang naman ang mapupuntahan ko. Maraming lumalapit sa akin sa school at nakikipagkaibigan pero hanggang doon lang iyon. Never did they invite me to their house.

I rang the bell four times. Aalis na sana ako nang bumukas iyon.

And there, my heart began to beat abnormally again. It was as if I just did a marathon.

"B-bakit ka gumagwapo?"

"Huh?"

Natampal ko ang bibig ko sa sinabi ko. What was that Louraine? Ano bang pinagsasasabi mo?

"A-ano, may dala akong... ano, p-pagkain. Hehe." Medyo wala sa sariling sabi ko at lalo pa akong nawala sa sarili ko nang ngumiti siya sa akin.

Bakit ganito ang nararamdaman ko? Hindi dapat ako nagkakaganito!

He pulled my arm so I can get inside his pad. We stopped at the table in front of his couch. Umupo ako sa carpeted floor at inilatag ang dala kong pagkain.

"Why do you like sitting there? Anong silbi ng sofa?" He asked at napatingala naman ako sakaniya na nakaupo sa sofa.

"Mas komportable kaya dito." Ani ko at nakigaya naman siya. Umupo siya sa tabi ko at tinitigan ang mga dala ko.