My Answer Is You

MAIY 27

A/N: I badly want to finish this story so please, motivate me.

-

[Mina's POV]

Lumipas ang 3 araw at hindi na muling bumalik si Chanyeol dito sa bahay. Harry's been contacting me every morning, nangangamusta. Miss na miss na siya ni Chanmin, pero mas namimiss niya na ang Appa niya.

"Umma, hindi pa ba babalik dito si Appa? Miss ko na siya." Aniya habang hinihila ang damit ko. Nahihirapan ako tuwing ganito siya.

Feeling ko kasi gagawin ko pa siyang excuse para makausap si Chanyeol, which is iniiwasan kong mangyari even though I am very much tempted to do it.

But still.. It doesn't feels right. Bakit mo pipilitin ang sarili mo sa tao, di ba? It's obviously he wants only our child. Hindi naman kasi package si Chanmin... Na kapagmamahalin ni Yeol ay dapat mamahalin niya rin ako, na mama ng anak niya.

He loved me, kaya nga nabuo si Chanmin eh. I left him dahil akala ko iyon ang mas nakakabuti. He hated me for that but atleast he did his part.. Na mahalin ako.

At ngayon, si Chanmin na.

"Mina" Muntik na akong mamatay sa gulat.

"Umma? Bakit po?" Tanong ko habang naka hawak sa aking dibdib.

"Hindi pa ba bibisitahin ni Chanyeol si Chanmin? Mukhang miss na miss na ng bata ang Appa niya."

Napabuga nalang ako, ang hirap. Parang silang lahat against sakin, alam mo niyo yon? Yung tipong ako yung kontrabida sa kagustuhan ni Chanmin.

"Baka po may schedule sila sa EXO, umma." Tipid kong sagot. Inayos ko na ang gamit ko dahil magtatrabaho pa ako. "Mauna na po ako, Umma."

Hinalikan ko si Chanmin bago umalis. Ewan ko ba, namimiss ko na si Harry. His my only escape.. Siya lang yung andiyan na kaya parin akong tanggapin ng buo despite sa lahat ng kasalanan ko sa mundo.

Habang naglalakad ako papuntang office, nadatnan ko ang kotse ni Chanyeol. I try to act that I didn't saw anything not until inihinto niya ang sasakyan sa tapat ko.

Binaba niya ang bintana ng kotse niya kaya napataas ako ng kilay. What now?

"Going somewhere?" Tanong niya. He's stil passive, emotionless ang mukha niya. Hindi ko matansya kong ano ang iniisip niya.

"Work." Aayain niya ba akong sumakay ng kotse niya? Ihahatid niya ba ako?

"Sige. Dadalawin ko lang si Chanmin." As if he cares. Tinanguan ko siya at nagsimula ng maglakad papalayo.

Tinawag niya ang pangalan ko kaya napalingon ulit ako sa kanya, "Dadalhin ko si Chanmin sa dorm."

Tinanguan ko ulit siya. Itinaas niya ang bintana ng kotse niya at humarurot na papaalis. Ano bang aasahan ko sayo, Park Chanyeol?

***

Imbes na magtrabaho ako ay di man lang ako nakapagtapos ng isang paper works. Hindi nagiging productive ang araw ko. Lagi nalang tumatakbo si Chanyeol sa isip ko. Hayop yung higanteng yun.

Kahit na sobrang sinasaktan niya na ako, kahit na namamanhid na ako sa pangsasaksak niya sakin ng masasamang salita ay di ko parin siya kayang kalimutan, i-unlove.

Bigla namang nag ring ang phone ko, tumatawag si Harry.

"Hello?" Sagot ko sa tawag. "May balak ka pa bang umuwi?"

"Uy miss mo na ako?" Napairap nalang ako sa hangin, ang landi.

"Manahimik ka, asa."

"Harsh." Rinig ko ang pagtawa niya sa kabilanh linya, "Kamusta?"