Ένα κορίτσι που έχει χάσει την μαμά της σε τροχαίο όταν ήταν μικρή ξανά γυρίζει στο πατρικό της σπίτι στο Buenos Aires.Εκεί θα ζίσει πολλές περιπέτειες αλλά στο τέλος η αληθινή αγάπη θα επικρατήσει ανάμεσα στην Violetta Castillio και έναν βρικόλακα...
Βλέπω την Ioanna και τον Jax να φεύγουν, και ανυπομονώ να τα πούμε.Τώρα που τα λέμε τι ώρα είναι, 2:30 το μεσσυμέρι.Θα πάρω τηλέφωνο το μπαμπά μου να του πω ότι δεν θα πάω σπίτι ,και ότι θα αργήσω λίγο.
Εγώ:Μπαμπά!
Μπαμπάς: Violetta?Που είσαι?
Εγώ:Στο σχολείο, και θέλω να σου πω ότι θα αργήσω λιγάκι.
Μπαμπάς:Γιατί?
Εγώ:Θα βγώ με τις φίλες μου να τα πούμε.
Αν του έλεγα ότι θα είμαι με τον Leon, δεν θα με άφηνε να μιλήσω πότε στον Leon. Όχι μόνο δεν θα με άφηνε να είμαι μαζί με τον Leon, αλλά τον έχω ικανό να με πάει και από την άλλη μερία του Ατλαντικού.
Μπαμπάς:Ok, αλλά να γυρίσεις πίσω στις 5 η ώρα.
Εγώ:Ok, σε ευχαριστώ μπαμπάκα.
Και το κλίνω.
Leon:Τι σου είπε?
Εγώ:Ότι πρέπει να γυρίσω σπίτι στις 5 η ώρα.
Λέω με ένα μεγάλο χαμόγελο.
Αυτό σημαίνει only you and me για δύοσιμι ώρες, περίπου.
Leon:Τέλεια,τι θέλεις να κάνουμε?
Εγώ:Δεν ξέρω, τι θές εσύ?Αν και έχω μια ιδέα.
Και τον φιλώ, και αυτός με φιλά πίσω, αλλά όταν σταμτήσε ήμασταν πολύ κοντά,και είχαμε χαθεί μεσά στα μάτια του άλλου.
Leon:Μου έλειψαν τα φίλια σου, μου έλειψαν τα μάτια σου.Μου έλειψες Violetta.
Εγώ:Και εσύ μου έλειψες Leon.Μου έλειψαν τα πάντα πάνω σου, μου έλειψαν τα φιλία σου,οι αγκαλές σου, τα ματία σου να συναντάνε τα δικά μου.Και συγνώμη που σε χωρίσα, αλλά ποτέ δεν σταμάτησα να σε αγαπώ.
Στο τελευταίο αρχήσα να κλαίω.Αλήθεια καμία φορά δεν ξέρω γιατί ανοίγω το στόμα μου?Γιατί να το αναφέρω τώρα, τώρα που είμαστε χαρούμενοι, καμία φορά, δεν με καταλάβενω!
Εγώ:Συγνώμη που το ανέφερα αλλά απλώς ήθελα να το βγάλω από μέσα μου.
Leon:Δεν πιράζει.Θες να πάμε μια βόλτα στο πάρκο?
Εγώ:Ok.
Ποίανομαστε χερακία-χερακία και πηγαίνουμε προς το πάρκο.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
