True Love Story and The mystery (Book 2)

Συνεργασία γίνεται?

Violetta's POV

3 μέρες έχουν περάσει από τότε που ο Leon μου πήρε την παρθενία μου, το βραδύ που είχε γίνει το πάρτι.

Αισθανόμουν ότι ο Leon ήταν ο σωστός, αλλά δεν ήμουν ίδια μετά από εκείνο το βραδύ. Ήταν λες και όλα μέσα μου είχαν αλλάξει... Κάθε συνομιλία μας μετά από εκείνη την μέρα ήταν περίεργη, και οι δύο ήμασταν αναστατωμένοι και δεν ξέραμε τι κάνουμε.

Βασικά εγώ ήμουν , γιατί μετά από εκείνη την ημέρα αρχίσανε και οι εφιάλτες. Όλοι είναι διαφορετικοί αλλά και τόσο ίδιοι, γιατί στο τέλος ο Leon μου πίνει το αίμα,και εγώ ουρλιάζω.

Εχθές είπα ψέματά, στα δυο κορίτσια που ξέρω από όταν ήμουν μηνών, μόνο και μόνο, γιατί ο Leon είναι βρικόλακας και φοβόμουν μήπως καταλάβουν κάτι. Πως δεν ξέρω, αλλά οκ.

Τότε τον είδα μπροστά με την μπλε του μπλούζα και το τζιν. Τα μαλλιά του ήταν λιγάκι ανακατεμένα, και με κοιτούσε με τα μελί του ματιά...

Leon: Γεια!

Εγώ:Γεια!

Και γυρνάω και πέφτω πάνω στον τείχο. Χτυπάω το κεφάλι στον τείχο...

Εγώ: Είμαι καλά...Ζω...

Λέω και φεύγω,και μπαίνω μέσα στην αίθουσα....Όλοι με κοιτούσαν,και εγώ κάθομαι γρήγορα κάτω . Είχαμε μουσική....

Όλοι: Γεια σας!

Angie: Γεια σας παιδιά...πως πάει το τραγούδι?

Το ξέχασα τελείως το τραγούδι.... Βασικά όλοι το είχαν ξεχάσει...ή έτσι νόμιζα.

Η Κατερίνα σηκώνει το χέρι της...

Κατερίνα: Εγώ έχω ετοιμάσει κάτι,αλλά είναι μόνο ρυθμός.

Angie:Ok...

Πηγαίνει στο πιάνο και παίζει την αρχή του Ven y Canta.

Κατερίνα: Μόνο αυτό έχω γράψει, και είναι μόνο η αρχή αλλά νομίζω  ότι είναι καλό, τι λέτε?

Όλοι είχαμε μείνει κάπως με ανοιχτά στόματα.

Angie: Πολύ καλό, μπράβο!

Την χειροκροτάει και αρχίζουμε και όλοι οι συμμαθητές της.

Χαμογελά και γρήγορα κάθεται στην θέση της, γιατί φοβόταν μην κάνει καμία βλακεία.

Μπορεί να μην μιλούσαμε, και να μην κάναμε σκανταλιές, βασικά να κάνουν σκανταλιές τα αγόρια. Αλλά από μετρά μακριά μπορούσες να καταλάβεις πόσο κακό κλίμα, υπήρχε.

Ας αρχίσουμε από εμένα και τον Leon, το μονό που του έλεγα, ήταν γεια.Το ξέρω, ότι αν δεν το ήθελα και εγώ, δεν θα το κάναμε,και αισθανόμουν έτοιμη....Αλλά τώρα όχι...δεν μπορώ....μόνο που το σκέφτομαι αναστατώνομαι....

Η Camilla και η Francesca έχουν μαλώσει άσχημα μετάξι τους γιατί η Cami μίλησε στον Marco, και ήταν μόνοι τους.

Είναι ο πιο ηλίθιος λόγος, το ξέρω, αλλά την έχει πειράξει πολύ.

O Jax και η Ioanna, που συνεχώς κάνει κάτι και την εκνευρίζει.Ο Federico που για κάποιον λόγο ζηλεύει τρελά....

Ο Kai και η Melisa .... που η Melisa καν να του  μιλήσει, να του πει ένα γεια, δεν θέλει...

Πως μπορούμε να συνεργαστούμε, ενώ δεν θέλουμε καν να μιλήσουμε ο ένας στον άλλον.....???

Πως μπορούμε να φτιάξουμε ένα κομμάτι,που να αρέσει σε όλους,αφού είμαστε τόσο διαφορετικοί?

Πως μπορεί αυτή η διαφορετικότητα μας, να γίνει ο λόγος να γίνουμε ένα, έναν κοινό σκοπό??