True Love Story and The mystery (Book 2)

Αλήθεια

Ioanna's POV

Είχαμε μαθηματικά, ακόμα δεν είχα ξεπεράσει τον Federico,φαίνοταν δύσκολο έως και αδύνατο.
Τον κοίταξα και γρήγορα κοίταξα τον Jax που καθόταν λίγο πιο πίσω,πήρα μια βαθιά αναπνοή και σκέφτηκα ότι ίσως όλα ήταν στο μυαλό μου.
Ακούστηκε μια φωνή από κάποιον,να λέει κάτι για εμένα. Δεν ασχοληθηκα, απλώς ρώτησα την Violetta,αν άκουγε τι άλλο έλεγαν.
Μου είπε ότι δεν είπανε τίποτα για εμένα και εκείνη την ώρα κατάλαβα ότι το μυαλό μου μου έπαιζε παιχνίδια. Ξαφνικά από το πίσω μέρος της τάξης ακούστηκε ένα πέσιμο που με έβγαλε από της σκέψεις μου. Γρήγορα γύρισα εγώ όπως και η υπόλοιπη τάξη και το μόνο που είδαμε ήταν την Βάια κάτω στο πάτωμα με ματωμένη μύτη. Η Κατερίνα και ο Federico γρήγορα πήγανε κοντά της ενώ ο Dimitri και η Violetta αναστατώθηκαν για την υγεία της Βάιας. Ο Pablo είπε στους μαθητές να μεινουν στις θέσεις τους και να παραμείνουν ψύχραιμοι ενώ ο ίδιος θα φώναζε τη νοσοκόμα. Ο Leon φαινότανε αναστατωμενος και προσφέρθηκε να φωνάξει ο ίδιος την νοσοκομα. Κατάλαβα τον λόγο που το έκανε αυτό, και πριν φύγει από την τάξη ανταλλάξαμε ένα βλέμμα γεμάτο νόημα.

Vaia's POV
Είχαμε μαθηματικά και το μυαλό μου για πρώτη φορά δεν ήταν στο μάθημα αλλά ήταν σε εκείνο το μαύρο μαλλικο αγόρι που μου είχε κλέψει την καρδιά . Τον κοίταξα και μου χαμογέλασε. Δεν ήξερα αν είχα νεύρα μαζί του, ή με τον εαυτό μου εξαιτίας ότι είχε συμβεί...
Κοίταξα το ρολόι που βρισκόταν ευθεία μου. Και ξαφνικά είδα τους δείκτες να κουνιούνται τρελά. Σταμάτησαν σε μια ώρα, έγραφε 11:11.
Κοίταξα όλους γύρω μου αλλά μόνο εγώ το έχω παρατηρήσει, αφού άλλοι συμμαθητές μου μιλούσαν μεταξύ τους και άλλοι πρόσεχαν στο μάθημα.
Κοίταξα το βιβλίο και ξαφνικά είδα ένα βιβλίο να παίρνει φωτιά. Κοίταξα την πόρτα και ένα κορίτσι εμφανίστηκε,πήγα να φωνάξω, αλλά γρήγορα σωπασα, κατάλαβα ότι ήταν κάτι σαν όνειρο. Το κορίτσι ήταν ολόιδιο με την Violetta, αλλά φορούσε μαύρα, μαύρη μπλούζα, μαύρο τζιν μπουφάν και μαύρο τζιν με σκισηματα στα γόνατα. Φορούσε ψηλοτάκουνα, με αποτέλεσμα να ήταν πολύ πιο ψηλή. Με κοίταξε και το βλέμμα της ήταν τόσο παγωμένο, ήρθε πιο κοντά μου και μου ζήτησε το χέρι μου, της το έδωσα. Την ακολούθησα και πήγαμε σε ένα δωμάτιο. Το δωμάτιο ήταν σκοτεινό, έμπαινε λιγοστό φως από το παράθυρο. Κοίταξα την Violetta και άρχισε να μου διηγείται μια ιστορία.
Violetta : Μία φορά και έναν καιρό, υπήρχαν δύο αδέλφια, τα αδέρφια αυτά , όμως , δεν ήταν όπως κάθε αλλά αδέλφια, ήταν βρικόλακες. Μια μέρα ένα κορίτσι , πήγε κοντά στο σπίτι τους.Το κορίτσι αυτό ήταν πολύ όμορφο και κατάφερε να μαγέψει και τα δύο αδέλφια.
Ξαφνικά στην εικόνα εμφανίστηκε το σπίτι του Leon. Κοίταξα γύρω μου και είδα φύλλα από τριαντάφυλλα να σχηματίζουν ένα δρόμο, το ακολούθησα,και τότε είδα τον Leon, φορούσε ρούχα της εποχής του 1700.
Τον κοίταξα, με κοίταξε, και έφυγε...
Πήγα να τον ακολουθήσω αλλά το σκηνικό άλλαξε, ξαφνικά είδα ένα τριαντάφυλλο να περνει φωτιά. Και μετά είδα την Ioanna, να ψιθυρίζει κάτι.
Ξαφνικά, το κεφάλι μου άρχισε να πονάει, τα πόδια μου δεν με κρατούσαν. Αισθανόμουν να γινόμουνα πιο αδύναμη, λες και δεν είχα καν την δύναμη να αναπνεύσω. Έκλεισα τα μάτια μου, και απλώς υπήρχε ένα σκοτάδι, όμως άκουγα φωνές. Άκουγα την φωνή της Κατερίνας και του Federico.
Κοίταξα γύρω μου και είδα ότι υπήρχε χορτάρι, εγώ ήμουν ξαπλωμένη κάτω και έβλεπα τον ουρανό,κοίταξα γύρω μου και είδα ένα κορίτσι και ένα αγόρι να τρέχουν. Είδα ότι κρατιοντουσαν χεράκι - χεράκι. Το κορίτσι φορούσε Ένα άσπρο φόρεμα, που έμοιαζε πολύ ως νυφικό, από την άλλη το αγόρι φορούσε κουστούμι.
Τους ακολούθησα, αλλά χάθηκαν και εξαφανιστηκαν από την εικόνα.

Το επόμενο που θυμάμαι είναι να ξυπνάω στο ιατρείο της νοσοκόμας, ο Edward ήταν εκεί.
-Επιτέλους ξύπνησες...
Λέει και με κοιτάει.
-Τότε έγινε? Ρωτάω αλλά δεν απαντάει.
-Τι θυμάσαι?  Ρωτάει όσο πιο ήρεμα μπορούσε,αλλά με ένα βλέμμα έτοιμο να σκωτοσει.
-Θυμάμαι να είχαμε μαθηματικά, και μετά...
Διακόπτω το τι έλεγα, προσπαθώντας να καταλάβω αυτά που είχα δει.
-Και μετά?
Ρωτάει, ήρεμα αλλά με μάτια γεμάτα οργή, λες και αν δεν του έλεγα την αλήθεια θα με σκότωνα.
-Και μετά θυμάμαι να είναι όλα μαύρα.
Λέω, με την αναπνοή του να αναστενάζει κάπως σαν να μου λέει  "ψεύτρα"  αλλά την ίδια στιγμή η φωνή του ήταν αργή και ήρεμη.
-Ωραία...
Λέει,μετά από λίγο έρχεται πιο κοντά μου, και με κοιτάει στα μάτια.
-Μου λες την αλήθεια?
-Όχι.
Λέω, και αυτός είναι έτοιμος να με βαρέσει.
-Τι είδες?
Ρωτάει και αρχίζω να του λέω τα πάντα.
-Αχ.
Αναφωνεί και πετάει κάτι βιβλία κάτω.
-Ποιο ήταν αυτό το ζευγάρι?
Ρωτάει και με κοίταει, ξανά θυμήθηκα όλο το σκηνικό, το χορτάρι που μου ήταν κάπου στο γόνατο, τα πουλία που κελαηδουσαν, τον αέρα που έπαιρνε τα μαλλιά μου.
Τοτε ξανά είδα το ζευγάρι που έτρεχε, προσπάθησα πάλι να το ακολουθήσω.
Άκουσε τότε μια φωνή, γνωστή ανδρική φωνή, να φωνάζει το όνομα της.
Αυτός :Violetta?
Η φωνή ήταν γεμάτη αγάπη και στοργή, αλλά την ίδια στιγμή λες και έκρυβε κάτι. Ξανά άκουσα το όνομα της Violetta.
Και το φώναξα και εγώ.
Edward :Violetta? Τι έγινε με την Violetta?
Λέει και τον κοιτάω.
Εγώ :Δεν ξέρω. Απλώς είδα τον Leon   να φωνάζει το όνομα της Violetta.
Λέω και με κοιτάει στα μάτια.
Edward:Δεν μου είπες τίποτα, σε ρώτησα πως είσαι και τι έπαθες.
Εγώ :Δεν σου είπα τίποτα, με ρώτησες πως είμαι και τι έπαθα.
Λέω.
Edward :Ωραία, έλα να πάμε στην τάξη...

Γειά σας, τι κάνετε? Ξέρω έχω καιρό να δημοσιεύσω συγνώμη. Ελπίζω να σας άρεσε! Θα προσπαθήσω να ανεβάσω όσο πιο σύντομα γίνεται. Τι λέτε να γίνει στην συναιχεια? Γιατί η Vaia βλέπει εικόνες και οράματα, και γιατί ενδιαφέρουν τον Edward? Μάθετε στα επόμενα κεφάλαια....

Μέχρι την επόμενη φορά...
-Χαρά!