Chapter 9: Comfortable

1.8K 71 3
                                    

Lea

"Sorry, I'm late!" I apologized as I bowed my head to somehow, show my respect and sincerity to everyone.

First day of our tapings but I'm late because of Metro Manila traffic, great!

"It's okay Lei, wala pa rin naman ang leading man mo, eh. What to expect? being late is his nature!"

Nakahinga naman ako ng maluwag dahil doon. The fact na wala pa si Aga means one thing, hindi lang ako ang late.

Tumango lang ako as I excused myself and asked one of the staffs kung nasaan sina Dawn, he led me the way as we stopped in front of a huge tent. I immediately thank him as I made my way inside.

"Hi!" bati ko upon seeing Dawn and Regine.

"Buti naman at nandito ka na!" Reg exclaimed, I sat at one of the monoblock chairs as I exaggeratedly sighed.

"Traffic kasi." I replied shortly, tumango lang silang dalawa.

"Si Aga, nandito na rin?" tanong ni Dawn, umiling naman ako.

"May forever ang traffic, gano'n din ang pagiging late ng lalaking iyon!" I answered while rolling my eyeballs. Hanggang ngayon, nabwibwiset pa rin ako sa isang 'yon.

"O, ba't parang may double meaning 'yang sinabi mo? Anyare?" Dawn asked me while wearing her familiar smirk face, kumunot naman ang noo ko dahil sa tanong niya.

"Ha? What do you mean?"

"Ang ibig kong sabihin, anyare sa inyo ni Aga at tila ba inis na inis ka sa kanya?" she asked again, is it that obvious?

Kaagad naman akong umiling, they don't need to know kung anong nangyari sa amin because for sure, they will tease me about it.

"Wala." I answered, ngumisi naman silang dalawa. What's that for?

"You're not good at lying, Lea!" Reg uttered while giggling.

Before I can say a word, pinasok kami ng isang staff, saying na Aga's already here at pinapatawag na raw kami ni Direk.

Naligtas nga ako sa mga mapanuring tanong ng dalawang 'to pero mabwibwiset naman ako at nandyan na raw si Aga.

"And that's a wrap" Direk Olivia chirped, our first day was a success but at the same time, nakakapagod!

I fixed my things at uuwi na ako, it's already past 9:00 pm at sana, maluwag-luwag na ang daan at pagod na pagod na talaga ako!

After fixing my things, I grabbed my bag at lumabas na ng designated tent ko pero agad ding napatigil because I was greeted by a man standing infront of my tent.

"Uuwi ka na?" Aga asked while brushing strands of hair that is covering his face.

"Yes, may kailangan ka?" sagot at tanong ko, he seemed hesitant to speak. Anyare dito? Ngayon ko lang napansin na he looked anxious and worried at the same time.

"Can you come with me?" he asked again na ikinataas ng kilay ko.

I crossed my arms at tinignan siya nang maiigi, "At bakit naman ako sasama sa'yo?"

"Chiara was rushed to the hospital due to her head bleeding, she feel down the stairs." he answered na ikinanlaki ng mga mata ko.

"ANO? Well then, ano pang hinihintay mo, tara na!" I exclaimed.

Buong biyahe papuntang ospital, wala akong ibang inisip kundi si Chiara. Sana naman ayos lang ang batang 'yon ngayon..

"Chiara Muhlach." wika ni Aga sa nurse na naka-assigned sa front desk, the latter didn't answered and she seemed to be starstrucked upon seeing Aga Muhlach standing right infront of her.

Tulala lang siya while looking at Aga na ngayo'y pinagpapawisan na, inis ko namang binaling ang tingin ko sa nurse as I snapped my fingers, gaining her attention.

"You have errands to do so please lang, tell us where the hell Chiara Muhlach is!" I said with voice full of authority and annoyance. Naalarma naman siya at kaagad ding ichineck kung saan nga naka-confine si Chiara.

"Ah, eh, room 105 po Ms. Lea, Sir Aga!" she answered, tumango lang ako at hinila na si Aga na aligaga at 'di mapakali.

Pumasok kami sa loob ng elevator at mabuti na lang, walang ibang tao.

"Aga, your daughter will be fine. Chiara's brave enough to fight for her life." I said trying to comfort him, breaking the silence that we have inside, tumingin siya sa' kin at unting-unting tumango.

"I hope so, Lei." sagot niya.

The door finally opened kaya agad din kaming lumabas at sabay na tinahak ang hallway ng ospital, people are giving us weird glances but we didn't mind it at all, isipin nila ang gusto nilang isipin as long as makarating na kami sa kwarto kung nasaan si Chiara and I really do hope that she's fine.

105. We stopped infront of that room, akmang papasok na ako pero agad ding napatigil nang mapansin kong hindi nakasunod si Aga sa 'kin, I looked back to see him standing meters away from me.

I immediately went to his direction as I held one of his hands, ngumiti ako sa kanya.

"Let's go inside, Chiara needs you." sambit ko, nagtitigan kami for about seconds until he finally nodded..

Hinatak ko siya as I twisted the knob of the room without even knocking, I gasped upon seeing Chiara sleeping at the hospital bed, may cast ang ulo niya at gano'n din ang kanang braso niya.

There's also a woman standing beside her while fixing the basket of fruits pero agad ding napalingon nang bumukas ang pintuan. It's Kate.

"Kuya Aga!" she exclaimed at lumapit kay Aga na ngayo'y diretso lang ang tingin kay Chiara.

"What happened to her, Kate?" Aga asked the woman.

"Ayon sa mga katulong na nakakita kay Chiara, nadulas daw ata siya at na out of balance." sagot niya na ikinakunot ng noo ko.

"Nadulas? Chiara's not clumsy so how come na nadulas siya? May naapakan ba siya or what?" tanong ko.

"It was an accident, Chiara didn't saw it coming either kaya kahit hindi siya clumsy or what, sadyang madudulas talaga siya." she answered while gritting her teeth.

I can feel the tension between the both of us, may galit ba sa 'kin ang isang 'to at parang feeling ko, she's not pleased to see me here?

"Kate, lumabas ka muna. Buy us a cup of coffee downstairs." utos ni Aga rito, she was about to protest pero agad ding sinunod ang utos ng nakakatandang kapatid as she made her way out of the room pero bago pa siya tuluyang makaalis, she took a glance at our hands na ngayo'y magkahawak pa rin. She glared at me bago tuluyang lumabas ng kwarto.

I tried to free my hand from Aga's grip kaso mas hinigpitan niya ang pagkahawak dito.

"I'm comfortable when I'm with you so please, kahit ngayon lang, pagbigyan mo naman ako." he said na ikinagulat ko.

I absentmindedly nodded as he smiled at hinila ako papunta sa nakahiga at natutulog na Chiara.

Hindi na iba sa 'kin ang batang 'to, sana magising na siya at maging maayos na ang kalagayan niya..

* * * * * *

A Love To Remember Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon