Chapter 60: Last Goodbye

2.7K 129 67
                                    

Last chapter of ALTR followed by an Epilogue! Maraming salamat sa pagbabasa ❤


Lea

Everything happened so fast. Never, have I ever imagined na aabot pa sa ganto ang lahat. We fought altogether as one but we ended up falling, loosing this chaotic battle.

Upon seeing my daughter's lifeless body, wala ng may mas sasakit pa dun. She's Chiara. My first born. My singing partner. My number one fan. My princess but now, she's already an angel--- our angel.

It hurts a lot to the point I don't even know how to describe the pain that I'm carrying. It's unbearable but I need to be tough for Aga, for Lhiara. Chiara won't like to see me in this situation, hurting, crying in despair. After all, she left this world with a sincere smile..

Do I blame God for taking her away from us? No, I don't. I don't blame God or anyone at all. Everything happens for a reason and I know he have greater plans for us, in fact, nagpapasalamat pa nga ako sa Panginoon kasi kahit papaano, tinapos niya na ang paghihirap na tinatamasa ng anak ko.

We kept on telling her to fight, to hold on, but we didn't even realized that we already became selfish people by doing that. Nahihirapan kami na makita siya sa sitwasyon na iyon that's why we're motivating her to live longer but come to think of it, kami nga na nakakakita lang, nahihirapan na.. what more sa side niya? Ano na lang ang nararamdaman ni Chiara? Doble, triple pa sa sakit na nararamdaman namin while seeing her suffering.

Sobrang sakit, hanggang ngayon, hindi pa rin matanggap ng sistema ko na wala na siya, na wala na ang Chiara namin..

"Kuya, Lea, naayos na ang lahat na dapat ayusin. Chiara's burial will last for four days, dun na lang sa mini chapel sa village natin.." Kate informed us, wala sa sariling tumango ako kahit nagbabadya namang tumulo ang mga luha ko. Kailan pa ba 'to mauubos?

"Lea kumain ka muna, ikaw din Ags, kanina pa kaya kayo nakaupo d'yan." Dawn said softly. Imbes na umimik, tumango lang ulit ako. Wala akong gana and besides, ayaw kong iwan si Chiara rito..

"She won't like it if we leave her here, she said our presence is making everything lighter and easier.." pabulong na sambit ko habang nakatitig sa pinto ng morgue kung nasaan si Chiara ngayon.

"She won't like it either kapag pinabayaan niyo ang mga sarili niyo. Sige na, kumain na kayo kahit dito lang." wika naman ni Analaine, from my peripheral vision, nakita kong umangat ng tingin si Aga, facing me.

Matamlay siyang ngumiti at tumayo ng walang kibo, he walked away with his hands on his pocket, I don't know where is he heading to, should I follow him then?

No, Lea. He needs time for himself. A time to reflect.

"Lea?" a familiar voice called, inangat ko ang paningin ko as I burst out crying upon seeing my own mother, standing in front of me and behind him is my brother, looking worriedly at me.

'Di ko na napigilan ang emosyon ko as I stood up immediately and hug my Mom really tight while crying.

"Mommy si Chiara, Mommy ang anak ko, si Chiara.." I uttered. She rubbed my back continuously as she convinced me to stop crying but I just can't.

Masakit mawalan ng anak. As a mother, it's like a piece of you is also taken away. It hurts more than anything.

"Tahan na anak, kung asan man ngayon ang apo ko, alam kong masaya siya dahil natapos na rin sa wakas ang paghihirap niya." she told me.

Sana nga tama siya, kung asan man siya ngayon at kung masaya siya, tatanggapin ko kahit masakit..

___

A Love To Remember Where stories live. Discover now