Chapter 41: Sabel, Sabel

1.9K 101 15
                                    

Aga

"Paano na? Now that Detective Ivan is in the state of coma, how can he tell us the things we supposed to know?" Lea asked me, trying to keep her voice low upang maiwasan ang biglaang paggising ng anak namin na ngayo'y mahimbing na natutulog sa backseat.

Napailing na lang ako while looking directly at the road, honestly, wala rin akong alam kung ano ang gagawin namin. Knowing Lea who always wants to justify things, hindi siya titigil hanggan't 'di nabibigyan ng hustisya ang mga nangyari noon.

"Ewan. Hindi ko alam. I don't know babes." wika ko, Lea just shrugged her head at umayos ng upo while massaging her temple.

"Si Clara, where did she gave birth? Saan niya pinanganak si Chiara?" she suddenly asked na ikinakunot ng noo ko.

Anong connect ng mga nangyayari ngayon sa tanong na iyon? But anyway, bago pa ako masinghalan nito, sagutin ko na nga lang.

"Sa ospital kung saan ka rin nanganak. Bakit?" sagot at tanong ko, napaubo naman siya dahil dun kaya I quickly shot her a glance. "Bakit babes?" I asked again.

"Such a coincidence. We gave birth on the exact same day, what if... What if may kinalaman siya sa pagkawala ng anak ko sa' kin?" she concluded kaya napailing na lang ako dahil dun.

Si Clara? That woman might be crazy but I don't think na siya ang may gawa 'nun.. Malabo.

"I doubt so, babes. After giving birth to Chiara, Clara is pretty exhausted na ilang araw rin siyang nakahiga lang sa kama without doing anything." I answered.

"Really? Normal o CS?" she asked again, why is she interested about this matter?

"Normal delivery but it took them more than 12 hours inside the ER, we almost lost Chiara, she was just 8 months old when Clara gave birth to her kaya mabuti na lang, the incubator is such a good help so she managed to survive." pagkwento ko.

At a young age, Chiara is a survivor. Muntik niya ng hindi makayanan ang mabuhay noon, it is really indeed a miracle na nabuhay nga siya, that her life was restored. Kaya nga suki na sa ospital iyan eh, lahat na lang na mga nangyayari sa kanya, nakakayanan niya. She's a strong and brave girl.

"Woah." Lea exclaimed na tila, gulat na gulat sa narinig, "Too much coincidence, huh? Premature rin pala si Chiara? And 8 months? Alysse is too." wika niya making my brows furrow.

"Talaga?" tumango lang siya bilang pagsangayon.

The next day, I went to work earlier than usual. Marami akong paperworks na tatapusin, pending proposals and board meetings.

I was busy signing some papers not until my phone rang kaya napatigil ako sa ginagawa, I answered the call without looking at the caller ID.

"Hello?"

"Da..daddy, si Mommy." Alysse answered from the other line na tila ba, umiiyak. Naalerto naman ako at kaagad na napaayos ng upo.

"What happened?" seryosong tanong ko, I can hear her sobs and continuous sniffing.

"Dinala po siya sa ER, allergic reaction. Dad, come here please. We need you. The Doctor said it's... anaphylaxis." at tuluyan na akong napatayo pagkatapos marinig iyon, grabbing my car keys as I ran outside my office. Shit.

___

Chiara

I bit my nails while walking back and forth dito sa loob ng banyo sa ospital kung saan dinala si Lea, I... I'm the reason kung ba't nandito si Lea ngayon, no, it's not like I'm guilty or what, it's just that.. I'm worried at baka mabuking na naman ako nito.

A Love To Remember Where stories live. Discover now