Απώλεια {TYS17}

Κεφάλαιο 16

Την άλλη μέρα

-Λοιπόν, σε ακούω Ιάσονα Χρηστικόπουλε. Που ήσουν εκείνο το βράδυ;

Απέναντι στον αστυνόμο Άγγελο Αναστασίου, ο κολλητός φίλος του δεκαεφτάχρονου Αντρέα, ο Ιάσονας. Ένα παλικάρι κι αυτό στην ίδια ηλικία, λίγο άσχημος, με γαμψή μύτη σκιστά μαύρα μάτια, αραιά μαλλιά και πολύ σκούρο δέρμα. Ανθρωπάκι, που με το ζόρι έφτανε το ένα εβδομήντα. Τον κοιτούσε εμφανώς τρομαγμένος, χωρίς να μπορεί να βρει τις κατάλληλες λέξεις, να συντάξει μια πρόταση.

-Εγώ... εγώ δεν ξέρω τίποτα για τον φόνο! Εκείνο το βράδυ είχαμε βγει όλοι με τη παρέα, σ' ένα μπαρ και κάτσαμε εκεί μέχρι το ξημέρωμα, φύγαμε περίπου στις πέντε. Μόνο ο Αντρέας μας άφησε πιο νωρίς, γιατί δεν ένιωθε καλά. Είπε ότι ζαλιζόταν κι ότι πονούσε το κεφάλι του.

-Κατά τι ώρα έφυγε;

-Ε... πρέπει να ήταν τέσσερις παρά. Ναι κάπου εκεί.

-Μάλιστα. Σου είπε κάτι πριν φύγει;

-Όχι, τι να μου πει; Μόνο οτι δεν αισθανόταν καλά και ότι ήθελε να γυρίσει σπίτι.

-Ήταν άνθρωπος που έβγαινε συχνά έξω;

Ο Ιάσονας για πρώτη φορά γέλασε.

-Όχι συχνά, κάθε μέρα! Θυμάμαι όλοι μας εκείνο το βράδυ τα είχαμε κοπανήσει, ο Αντρέας όμως όχι τόσο. Κανονικά κι αυτός πίνει πολύ.

-Παρατήρησες τίποτα περίεργο στη συμπεριφορά του;

-Τίποτα. Ο φίλος μου ήταν πάντα χαρούμενος, δεν είχε προβλήματα. Ψάχναμε για δουλειά τον τελευταίο καιρό, αλλά εγώ ήξερα πως εκείνος έψαχνε από ανάγκη κι όχι επειδή ήθελε να δουλέψει. Τον είχαν απολύσει απ' τη προηγούμενη, γιατί δεν ερχόταν και τεμπέλιαζε.

-Μάλιστα. Άρα ο Αντρέας, ήταν ένας επιπόλαιος δεκαεφτάχρονος, που του άρεσε να διασκεδάζει και να πίνει μέχρι το πρωι.

-Ακριβώς.

-Καμιά κοπέλα, είχε;

Ο Ιάσονας τσιτώθηκε σε αυτό το σημείο.

-Ε...

-Χρηστικόπουλε, ξέρω πως ο Αντρέας βίασε την Ερωφίλη, δεν έχεις κάτι να μου κρύψεις. Μίλα ελεύθερα!

-Εντάξει. Είχε στο παρελθόν κάποιες περιστασιακές σχέσεις, με κοπέλες που ήταν μικρότερες του.

-Πόσο μικρότερες του;

-Δυο, τρία χρόνια.

-Και είχαν ολοκληρωμένες σχέσεις;